خوب فیلم از نظر ساختار دوپاره است یعنی یک قسمت فیلم در مورد وقایع زندگی دون کورلئونه بزرگ است و قسمت دیگر درباره ی پسرش مایکل است.کارگردان داستان زندگی این دو را به صورت بخش بخش و موازی در درون هم نشان میدهد.و به نظرم در مورد فضاسازی دوران ویتو کورلئونه کارگردان خیلی زحمت کشیده است چون علاوه بر دکوپاژ و طراحی لباس پلان ها خیلی خوب گرفته شده است و انگار سعی کرده به سبک میزانسن های دوران سینمای صامت آمریکا بگیرد که موفق بوده است.اما این فرم را وقتی به دوران مایکل می رسد ادامه نمی دهد.
اما در هر دو بخش فیلم دارای مشکلات جدیه فیلمنامه ای است که به شدت به بدنه ی فیلم ضربه می زند.
یک ویتو کورلئونه: ضعف اصلی در این جاست که جمع سه نفره ی آغازین او با کلمانزو و تسیو اصلا پرداخت درستی ندارد. و به نظرم نحوه ی آشنایی شان و تشکیل گروه سه نفره و..... تماما دفعی در فیلم اتفاق می افتد و کاپولا ناتوان است از به تصویر کشیدن روند منطقی تشکیل یافتن امپراطوری ویتو.تقریبا هیچکدوم از این سه نفر شخصیت نمی شوند. باید می توانست نشان دهد که چگونه ویتو قدرت را به دست می گیرد و چطور کم کم از هیچی همه چیز را می سازد یعنی باید ما رو با ویژگی های منحصر به فرد او آشنا می کرد.به جای این بیشتر وقت تلف میکنه و جایی برای شخصیت پردازی باقی نمی گذارد. حتی نمی تواند از فونیچی چهره ی دهشتناکی ایجاد کند که وقتی ویتو جرات کشتن ان را پیدا میکند بخشی از شخصیت پردازی اش شود.
بازی دنیرو خوبه اما شخصیت تعریف نشده است.
دو مایکل کورلئونه: در اینجا مشکلات فیلمنامه ای بیشتری داریم که واقعا گاهی اوقات خیلی اذیت میکنه.مثلا سناتوری که در دادگاهطرف مایکل می ایستد را در نظر آورید او در آغاز فیلم جوری رفتار میکند که انگار از مایکل به شدت متنفر است اما با یک صحنه سازی دفعی سناتور آمریکا ۱۸۰ درجه تغییر نظر می دهد و به طرف مایکل می چرخد. خوب از این بدتر و دفعی تر نمی شد این جریان را توضیح داد. یا دادگاهی کردن جناب مایکل توسط دون کورلئونه. این که دیگه واقعا شوخیه .....همین که فرانکی برادرشو می بینه به سرعت تغییر نظر میده و ما نمی فهمیم چرا.....خیلی بده.
از طرف دیگه مایکل میدونه که برادرش انسان ضعیفیست چرا باید نقشه مرگ راث رو به او بگه واقعا منطقی نیست. لحظات آخر که دیگه فاجعه است دو ساعت بحث کردن که چقدر کشتن راث سخته و فلان.... بعد خیلی سریع و بدون دردسر این کارو انجام میدن.....
در مجموع به نظرم فیلم روند منطقی و عقلانی درستی ندارد و در بسیاری از جهات مبهم است و پرداخت نشده.
9
textalireza
۹ سال پیش
واقعا چرا باید ۹ بگیره یعنی آدم های هستند که از این فیلم بدشون اومده باشه و امتیاز پایین داده باشن متاسفم برای همون یه عده
6
Mir.Omid.Hosseini
۹ سال پیش
شاهکاری بزرگتر از قسمت اول؛ متخصصان بازیگری خوب می دونن کاری که پاچینو در این قسمت فیلم کرد هیچ بازیگری نتونسته در تاریخ سینما انجام بده...
5
محمد نصر
۸ سال پیش
اگر دقت کنید حرف زدن رابرت دنیرو تقلید از صدای مارلون براندو است اگر فیلمهای مارلون براندو زیاد دیده باشید (مخصوصا فیلمهای دوران جوونیش) متوجه میشید چی میگم
من فکر کنم ایده کاپولا بوده که رابرت دنیرو با این لحن صحبت کنه که بنظرم خیلی هم خوب از پسش بر اومد و تونست به خوبی جوانی ویتو کورلئونه رو تداعی کنه
5
1
۸ سال پیش
تا چن سال دیگه باید بشینیم اینو ببینیمو کف کنیم؟ واقعا تا کی باید از دیدن بازی تاریخی الپاچینو و دنیرو کیف بکنم؟ هر دفع که نگاش میکنم انگار بار اوله مارلون براندو خیلی کارش درسته ولی آل و رابرت ی چیز دیگن انصافا حسابش از دستم در رفته فک کنم بالای ۱۵ بار دیدمش!! پدرخوانده بهترین فیلم تاریخ بهمراه بهترین بازیگرای تاریخ
5
arashnoorbakhsh
۹ سال پیش
اولین فیلمی که از سلطان (دنیرو) دیدیم و حالا بعد از دیدین ۸۰ درصد از فیلمهاش به این موضوع پی بردم که خدا دنیرو رو خلق کرد تا شکوه الهی خودش رو نشون بده
4
Javad.M
۲ سال پیش
عالی بود ولی یکش یه چیز دیگست لامسسسسسب
4
stingsteveborden8
۸ سال پیش
حرف نداره قسمت دوم به صلابت قسمت اول فقط جای مارلون براندو خالیه
4.7
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
نقد فیلم
پدر خوانده(قسمت دوم)
خوب فیلم از نظر ساختار دوپاره است یعنی یک قسمت فیلم در مورد وقایع زندگی دون کورلئونه بزرگ است و قسمت دیگر درباره ی پسرش مایکل است.کارگردان داستان زندگی این دو را به صورت بخش بخش و موازی در درون هم نشان میدهد.و به نظرم در مورد فضاسازی دوران ویتو کورلئونه کارگردان خیلی زحمت کشیده است چون علاوه بر دکوپاژ و طراحی لباس پلان ها خیلی خوب گرفته شده است و انگار سعی کرده به سبک میزانسن های دوران سینمای صامت آمریکا بگیرد که موفق بوده است.اما این فرم را وقتی به دوران مایکل می رسد ادامه نمی دهد.
اما در هر دو بخش فیلم دارای مشکلات جدیه فیلمنامه ای است که به شدت به بدنه ی فیلم ضربه می زند.
یک ویتو کورلئونه: ضعف اصلی در این جاست که جمع سه نفره ی آغازین او با کلمانزو و تسیو اصلا پرداخت درستی ندارد. و به نظرم نحوه ی آشنایی شان و تشکیل گروه سه نفره و..... تماما دفعی در فیلم اتفاق می افتد و کاپولا ناتوان است از به تصویر کشیدن روند منطقی تشکیل یافتن امپراطوری ویتو.تقریبا هیچکدوم از این سه نفر شخصیت نمی شوند. باید می توانست نشان دهد که چگونه ویتو قدرت را به دست می گیرد و چطور کم کم از هیچی همه چیز را می سازد یعنی باید ما رو با ویژگی های منحصر به فرد او آشنا می کرد.به جای این بیشتر وقت تلف میکنه و جایی برای شخصیت پردازی باقی نمی گذارد. حتی نمی تواند از فونیچی چهره ی دهشتناکی ایجاد کند که وقتی ویتو جرات کشتن ان را پیدا میکند بخشی از شخصیت پردازی اش شود.
بازی دنیرو خوبه اما شخصیت تعریف نشده است.
دو مایکل کورلئونه: در اینجا مشکلات فیلمنامه ای بیشتری داریم که واقعا گاهی اوقات خیلی اذیت میکنه.مثلا سناتوری که در دادگاهطرف مایکل می ایستد را در نظر آورید او در آغاز فیلم جوری رفتار میکند که انگار از مایکل به شدت متنفر است اما با یک صحنه سازی دفعی سناتور آمریکا ۱۸۰ درجه تغییر نظر می دهد و به طرف مایکل می چرخد. خوب از این بدتر و دفعی تر نمی شد این جریان را توضیح داد. یا دادگاهی کردن جناب مایکل توسط دون کورلئونه. این که دیگه واقعا شوخیه .....همین که فرانکی برادرشو می بینه به سرعت تغییر نظر میده و ما نمی فهمیم چرا.....خیلی بده.
از طرف دیگه مایکل میدونه که برادرش انسان ضعیفیست چرا باید نقشه مرگ راث رو به او بگه واقعا منطقی نیست.
لحظات آخر که دیگه فاجعه است دو ساعت بحث کردن که چقدر کشتن راث سخته و فلان.... بعد خیلی سریع و بدون دردسر این کارو انجام میدن.....
در مجموع به نظرم فیلم روند منطقی و عقلانی درستی ندارد و در بسیاری از جهات مبهم است و پرداخت نشده.
واقعا چرا باید ۹ بگیره یعنی آدم های هستند که از این فیلم بدشون اومده باشه و امتیاز پایین داده باشن متاسفم برای همون یه عده
شاهکاری بزرگتر از قسمت اول؛ متخصصان بازیگری خوب می دونن کاری که پاچینو در این قسمت فیلم کرد هیچ بازیگری نتونسته در تاریخ سینما انجام بده...
اگر دقت کنید حرف زدن رابرت دنیرو تقلید از صدای مارلون براندو است
اگر فیلمهای مارلون براندو زیاد دیده باشید (مخصوصا فیلمهای دوران جوونیش) متوجه میشید چی میگم
من فکر کنم ایده کاپولا بوده که رابرت دنیرو با این لحن صحبت کنه که بنظرم خیلی هم خوب از پسش بر اومد و تونست به خوبی جوانی ویتو کورلئونه رو تداعی کنه
تا چن سال دیگه باید بشینیم اینو ببینیمو کف کنیم؟ واقعا تا کی باید از دیدن بازی تاریخی الپاچینو و دنیرو کیف بکنم؟
هر دفع که نگاش میکنم انگار بار اوله مارلون براندو خیلی کارش درسته ولی آل و رابرت ی چیز دیگن انصافا
حسابش از دستم در رفته فک کنم بالای ۱۵ بار دیدمش!! پدرخوانده بهترین فیلم تاریخ بهمراه بهترین بازیگرای تاریخ
اولین فیلمی که از سلطان (دنیرو) دیدیم و حالا بعد از دیدین ۸۰ درصد از فیلمهاش به این موضوع پی بردم که خدا دنیرو رو خلق کرد تا شکوه الهی خودش رو نشون بده
عالی بود ولی یکش یه چیز دیگست لامسسسسسب
حرف نداره قسمت دوم به صلابت قسمت اول فقط جای مارلون براندو خالیه