« وايات ارپ » ( فاندا ) كلانتر شهر تومستون مى شود تا با كمك « داك هاليدى » دائم الخمر ( ماتيور ) ، انتقام مرگ برادرش را بگيرد . سرانجام كار « وايات » به دوئل با خانواده شرارت پيشه ى « كلانتن » ( كه عامل مرگ برادرش بوده اند ) در اوكى كورال مى كشد...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
6.7
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
فیلمی درخشان از استاد جان فورد
نقد فیلم
ورود نظم و قانون و ایجاد تمدن
جان فورد یک قهرمان از سنخ سینمای خودش را خلق می کند. WyattEarpبا بازی درخشان هنری فوندای بزرگ. شخصیت خاص جان فوردی این فیلم، چنین ویژگی های دارد.۱- محکم و با اراده و کسی که بر امور مسلط است، ۲- خونسرد و وقت شناش،۳-کسی که دشمن را از دوست به درستی تشخیص می دهد.۴-کسی که می داند کی اصلحه بکشد و چه موقع آن را حمل نکند چرا که آن هم قانون وشأن خودش را دارد و مرام خودش را،۵-کسی که می داند چطور هر کس را سر جای خود نشاند و با هر کسی چگونه رفتار کند،۶- شخصی که یک رهبر واقعی است،۷- مردی که با خود قانون و تمدن را به ارمغان می آورد،۸- مردی در انتها در تمدنی که به وجود اورده است جایی ندارد و باید بتازد چرا که او اسطوره است او قهرمان خاص جان فوردیست که در یادها می ماند.
در عرض ۱۵ دقیقه از شروع فیلم، جان فورد نه تنها شخصیت های خود را معرفی می کند بلکه شهر و فضای آشفته ی آن، قبل از ورود هنری فوندا، و همچنین دشمنان( پدر و پسران کلنتون) را می سازد و برای تماشاگر فیلمش، محیط داستانی خود را به خوبی به تصویر می کشد.
در صحنه ای که برای اولین بار فوندا با جان هالیدی برخورد می کند را به یاد آورید و زمانیکه بعد کلانتر شدن برای اولین بار با خانواده ی کلنتون بر خورد می کند را در خاطر آورید. نوع بر خورد کلانتر با جان هالیدی دوستانه است و سعی می کند او را آرام کند و نظمی میان خودش و او ایجاد کند و همه ی آن لحظه با متانت کامل اتفاق می افتد هر چند که در میزانسن، کلانتر مسلط بر جان است و کادر او را می بندد و او را تحت فشار قرار می دهد و جان هم این را حس می کند و با کلانتر از در دوستی وارد می شود اما لحظه ای که با خانواده ی کلنتون برخورد میکند دیگر رفتار دوستانه نیست و تدوین های خشن جان فورد در میزانسن، آتش بین آن ها را نشان می دهد این یعنی جان فورد یک رهبر می سازد که می داند با هر کسی چطور رفتار کند و او را آرام آرام تحت تسلط خود آورد اما عجله نمی کند بلکه اول مدرک به دست می آورد و بعد مجازاتشان می کند.
در تمام میزانسن ها کلانتر بر شهر مسلط است وقتی که جلوی رستوران شهر بر روی صندلی تکیه می دهد و با آرامش کامل شهر را از دید او می بینیم یعنی الان همه چیز تحت کنترل است و در یکی از صحنه های میانی فیلم از کلانتر منحصربه فرد جان فوردی بوی گل سرخ به مشام همگان می رسد.( این بخشی از فرم فیلمه)
با آمدن او ونظمی که در شهر ایجاد می کند و همچنین نظمی که درون شخصیت های تند شهر مثل هالیدی ایجاد می کند حالا شهر دنبال توسعه ی خود است و به دنبال ساخت کلیسا و مدرسه می روند و میزانسن هایی که جلوی کلیسا در آن جشن فورد می گیرددیدنی است و تمدن ساز است. اصلاً مهمانی و جشن در سینمای فورد دقیق اجرا می شود و دقیق انتخاب می شود که چه زمان اتفاق بیفتد.
کلانتر عوامل خطر را نابود می کند و شهر خود را آماده ی آینده می کند و این سینمای جان فورد است و نگاه جان فورد است.
فیلمی بسیار حیرت انگیز۱۰از۱۰
بخشی از سخنرانی جان فورد -محبوبم کلمنتایننشر نی سری كتاب های ۱۰۰ سال سینما. ۱۰۰ فیلمنامه :
فیلم وقتی در اوج است كه كه بیشتر به كنش بپردازد و كمتر به دیالوگ . وقتی فیلمی داستانش را با مجموعه ای از تصاویر ساده ، زیبا و پویا ، و تا حد امكان با گفتگوهای كم تر بیان می كند ، رسانه سینما به بهترین شكل ممكن مورد استفاده قرار گرفته است . و به نظر من هیچ موضوعی روی زمین به اندازه وسترن مناسب این نوع داستان گویی نیست.هر فیلمی را باید بر اساس ارزش های خودش سنجید . به طور كلی ، سینمای وسترن هم به اندازه تمام ژانر های دیگر ، ارتقای كیفیت داشته است . منتقد ها مدام می گویند كه ما وسترن می سازیم ، چون این یك راه آسان برای پول در آوردن است ، چه حرف مزخرفی . ساختن فیلم وسترن نه ارزان است و نه آسان . فیلم وسترن را باید در لوكیشن فیلمبرداری كرد ، یعنی یك كار سخت و نكبت ، یعنی گرانترین و دشوارترین شكل فیلمسازی . البته این درست است كه وسترن ها معمولاً سود آور هستند . خب مگر چه عیبی دارد ؟
وقتی از فیلمبرداری وسترن در لوكیشن بر می گردم ، احساس غرور می كنم . گمان نكنم كسی با خواندن این چرند و پرندهای امروزی ، چنین احساسی را تجربه كرده باشد . یادم نمی آید كه هیچ وسترنی «كمتر از ۱۸ سال ممنوع»شده باشد . این روزها به سینما می روی،احساس گناه می كنی،انگار به تماشای استریپ تیز رفته باشی . مثل یك دور باطل می ماند .توی ژانر وسترن ، می شود فیلمی پر قدرت ساخت كه از نظر منطقی فیلم بزرگسالان باشد ، ولی باز هم می شود دست بچه ها را گرفت و با خیال راحت به سینما برد، كه شیوه درستش همین است . هر چه باشد ، فیلم مسخره ای نمی سازیم . می دانم كه واژه «نمایش اخلاقی»را برای سینمای وسترن به كار برده اند ، ولی من تا این حد پیش نمی روم ، دلم هم نمی خواهد كه از مد روز پیروی كنم ، ولی واقعاً حس می كنم كه این سینما پایه و اساسی اخلاقی دارد ، این را تحسین می كنم.
به نظرم یكی از بزرگترین جاذبه های سینمای وسترن این است كه مردم دوست دارند با این گاوچران ها همذات پنداری كنند . ما همه عقده فرار داریم . همه می خواهیم دردسرهای دنیای متمدن مان را فراموش كنیم .شاید قهرمانهای وسترن «غیر واقعی» باشند ، ولی خیلی از قهرمانهای تاریخی مان هم همینطورند و ما هم نمی خواهیم تصور عامه را بر هم بزنیم .
استاد مسعود فراستی به این فیلم ۴از۴ داده اند.پس دیدنش برای همه واجبه.
این بازیگره مرد همون نیست که تو فیلمه سامسون و دلیله بازی کرده ؟
سکانس درگیری نهایی توی این فیلم نه تنها در بین آثار ژانر وسترن بلکه در کار خود فورد هم نمونه ای یکه و ممتازه... در نمونه های متعارف مثل جدال در اوکی کورال جان استرجس حرکت قهرمان ها به سمت میدان مبارزه برای ایجاد تعلیق با کندی بسیار و احاطه موسیقی نشون داده میشه. حتی در نمونه ی مشهور ریوبراووی هواردهاکس هم، صحنه رویارویی و کلیدی فیلم به کمک کاتالیزور موسیقی تاثیرگذار میشه. اما انگار فصل نهایی کلمنتاین عزیزم وابسته به سنت خاصی نیست. تجریدی که فورد در صحنه ها و نماهای این سکانس به کار می گیره باله متوازنی از نماها به وجود میاره. باله ای که نه از حرکت مبارزه جویانه ی افراد به دست میاد نه از مکث روی چهره ها. در واقع منطق انتخاب اندازه و نوع نماست که سمفونی تصویری فورد رو می سازه و این در حالی است که برسون هنوز از خانم های جنگل بولونی پیشتر نرفته و هنوز از برگمان و فلینی و آنتونیونی خبری نبود....
جان فورد کبیر . یک وسترن مرغوب آفریده . کارگردان بزرگ ذاتا بلد نیست فیلم ضعیف بسازه . جان فورد چارچوب سینمای وسترن را ساخت
filme jalebiye tosiye mikonam bebinid
بیزحمت از فیلمهای ارول فلین هنرپیشه بزرگ کلاسیک بگذارید. باتشکر