در سال ۱۹۳۰ که دولتی فاشیست در حال قدرت گرفتن است و شعله جنگ در حال روشن شدن، هتل بزرگ "بوداپست" به واسطه تلاش فراوان مهماندار و شاگردش به یکی از برترین تفریحگاه‌های اروپا تبدیل شده است. یکی از مشتریان همیشگی هتل می‌میرد و یک نقاشی ارزشمند به مهماندار می رسد، با این اتفاق همه چیز تغییر می‌کند...
در سال ۱۹۳۰ که دولتی فاشیست در حال قدرت گرفتن است و شعله جنگ در حال روشن شدن، هتل بزرگ "بوداپست" به واسطه تلاش فراوان مهماندار و شاگردش به یکی از برترین تفریحگاه‌های اروپا تبدیل شده است. یکی از مشتریان همیشگی هتل می‌میرد و یک نقاشی ارزشمند به مهماندار می رسد، با این اتفاق همه چیز تغییر می‌کند...
6.7
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
نه واقعا ارزش دیدن نداره منو که نتونست اصلا جلب کنه به نظرم فیلم بیش از اندازه ساده و سطحی و بی مایه ای است و چیزی نداره که ارزش توضیح دادن داشته باشد.
برای من این تعجب وجود داره که چرا این همه مخاطب داشته چون فیلم هیچی نداره واقعا.
از نکات فوق العاده ی این فیلم اینه که هر دوره ی زمانی کهنشان داده شده با قاب و فریم دوربینهای همون زمان فیلم گرفته شده و هرچه به معاصر نزدیک میشه تصویر وسیعتر میشه.....
از *قاب آکادمی* هم در این فیلم بخوبی استفاده شده،قابی که در فیلم *پسر شائول* برنده اسکار بهترین فیلم خارجی زبان هم ازش استفاده شد...
درکل سبک فیلمبرداری فیلمهای اندرسن همه فوق العاده هستند و خلاقانه
درود بر وس اندرسن نابغه
اینجاست که تفاوت هنر دوستان با افراد دیگه معلوم میشه
مگرنه همه با دیدن دد پول حال میکنن
فیلمش بینظیره
کامنت ها خیلی عجیبه!!! مگه میشه کسی به همچین فیلمی بگه خسته کننده و ضعیف؟؟؟!!!
این فیلم واقعاً مشابه نداره و فضاش کاملاً جدیده.
شاید خیلیا فکر کردن عناصر کلیشه ای فیلم نقطه ضعفه یا هدف فیلم فقط کمدیه (قطعاً اگه این جوری فکر کنیم کمدی خیلی قوی ای نیست) در صورتی که فیلم داره اون کلیشه ها رو با غلو به هجو می کشه.
ساخت فیلم چشم گیره، برای محتوای غلو شده از فرم غلو شده استفاده کرده، فیلم برداری کاملاً قرینه ، رنگ های مختلف و افراطی، بازی هایی که از بس اغراق شدست که تصنعی میشه همه هدف مندن.
به نظرم این فیلم از اون فیلم هاییه که فقط فیلمنامه نویس خود فیلم می تونه بسازتشون. فیلمنامه در نگاه اول و اگه قبل از دیدن فیلم خوانده بشه خیلی ابتداییه چون داستان سادست و همه چیز کلیشه ای و دم دستیه ولی ارزش فیلمنامه با اجرا به چشم میاد و زمانی که فرم حسابی با محتوا گره خورد نبوغ فیلمنامه برای انتخاب و چینش لحن مشهود میشه.
من چندین بار دیدمش و هیچ وقت از دیدنش خسته نمیشم. اون سال فیلم عالی و خوب خیلی زیاد بود و به نظرم هتل بزرگ بوداپست بین همه اونا جایگاه خاصی داره.
دوباره برای من خسته کننده بود....
متاسفانه تعدای از دوستان تا یه فیلم میبینن ۴ تا جایزه برده و امتیازی کسب کرده میشن طرفدار متعصب و به هر کس که از فیلم خوشش نیومده باشه انواع بی احترامی ها رو نثار میکنن. ( تو نمیفهمی، بیسوادی، برو ستایش نگاه کن !...)
از طرفی هم بعضی دوستان به هر فیلمی که «کریستوفر نولان» نساخته باشه میگن مقوا !
دوستان گرامی
سینما طرفدار روشنفکر و نو اندیش داره
طرفدار بیسواد داره ( منظورم سواد سینمایی و آکادمیک هنر هست)
تماشاگر پاپ کورن خور هم داره.
مثلا سه گانه بتمن بیشتر برای گیشه و اهداف مالی ساخته میشه و به پشتوانه داستانهای کمیک ، کریستوفر نولان و تبلیغات و ...میشه یک شاهکار.
این فیلم هم از جنبه های دیگری یک شاهکاره. یه فیلم هنریه و طرفداران خودش رو داره.
متاسفانه در اکثر صفحات از این دست کامنت ها دیده میشه و تنها چیزی که نمیبینیم دلیل منطقی برای خوب یا بد بودن یه اثر یا کمی احترام به دیدگاه دیگر دوستان.
فیلم یه تم مراکشی داره که ترکیب شده با رنسانس بعد این تمو میکشه به جنگ جهانیحالا به تمام اینا یه چاشنی کمدی هم اضافه کنید به علاوه رنگ صورتی
بعد دوباره بگین فیلمش چرته
اگه فیلم خسته کننده بود اگه داستان نداشت اگه چیز خاصی نداشت واقعا براتون و کمدیش هم جالب نبود آیا میزانسن ، مهندسی رنگ ها و طراحی لباس و طراحی صحنه و نوع حرکت دوربین هم جذاب نبود ؟؟؟!!! فیلم لذت بخشی بود برام