یک پدر به منظور اینکه فرزندانش از دنیای ماشینی خودشان خارج شده و معنای واقعی زندگی را درک کنند، سفری را به همراه آنان به جنگل های شمال آمریکا آغاز می کند و...
یک پدر به منظور اینکه فرزندانش از دنیای ماشینی خودشان خارج شده و معنای واقعی زندگی را درک کنند، سفری را به همراه آنان به جنگل های شمال آمریکا آغاز می کند و...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
7.4
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
چون مدت ها منتظر این فیلم بودم ، طاقت نیاوردم و با همین کیفیت دیدم
این فیلم در یک کلمه خلاصه میشه: تماشایی.
بازی بازیگران واقعا عالی و باورپذیر مخصوصا Viggo Mortensen.
یکی از نکات مهم این فیلم ، پر احساس بودن فیلمه اون هم احساس ناب .
کارگردانی عالی و استفاده مناسب و تاثیرگذار از فلش بک ها.
طنز ملایم و متعادل و بیرون نزده.
نقطه قوت این فیلم ، رعایت اساسی ترین اصول درام یعنی حادثه و هیجان است.
واقعا لذت بردم و شدیدا توصیه میکنم.
۹/۱۰
نقد فیلم
من از همه دوستانی که از فیلم خوششون اومده پوزش می خوام.
واقعا فیلم بدیه در حد یه فاجعه ( دلیل دارم وقت کردید بخونید.)
هیچ کدوم از کاراکترهای فیلم شخصیت نمی شوند. هیچ کدام با عملکرد ها و ری اکشن ها و رفتارهایشان یک کل را تشکیل نمی دهند و بسیار متناقضند با خودشان.
۱.هیچکدام از بچه ها را فیلم شخصیت نمی کند و حتی تشخیصشان از یکدیگر بسیار مشکل است. به طوری که اگر چند تا ازشون کم بشه یا چند تا بهشون اضافه بشه هیچ فرقی تمی کنه. اما کارگردان از این عدم شخصیت پردازی خیلی خوب سوء استفاده می کنه. مثلا رلیان الکی با پدرش لجبازی میکنه و واقعا فیلم هیچ دلیلی نداره اما چون توی درامش گیر کرده مجبوره اونو اینطوری به منو شما تحمیل کنه. آخرش هم که می بینید چقدر مسخره برمیگرده و همون برگشتنشم دلیلی نداره فقط کارگردان نابلد ما کمی وقت میگذرونه و بازی در میاره. یا پسر بزرگه یه دفعه بعد از یه صحبت کوتاه با ریان میره و نامه رو میاره و سر پدرش داد و بیداد می کنه میگه آقا من چیزی نمی دونم و فلان.و....، بعد فرداش انگار نه انگار اصلا کل این قضیه یعنی چی و چی معنی داره. این ها همه دوستان به دلیل ضعف شخصیت پردازیست.بقیه بچه ها هم که بی خودند و معلوم نیست کی به کیه.
۲-شخصیت پردازی کاپیتان که دیگه فاجعه است. آدمی که اینقدر به خودش مطمئنه در اواخر فیلم چقدر سریع به نوع زندگیش شک می کنه و پس میزنه. از خونه ی پدر بزرگ سر در میاره و همه ی اون ماجرا.......بچه ها رو واگذار می کنه و....
یا اولش اصرار می کنه که بچه ها رو نبره مراسم خاک سپاری(چون خطر زیادی وجود داره) با یکم اصرار بچه ها یک دفعه نظرشو تغییر میده.تازه اونجا هم می خواد بره مراسم رو بهم بریزه حالا بچه ها جلوشو می گیرن. خوب خیلی دیگه شخصیت تناقض با خودش داره. چون از یک طرف نمی خواست بره تا دستگیر نشه حالا اونجا خودش ول کن قضیه نیست و باید بچه ها جلوشو بگیرند.
عشقش به همسرش اصلا در نمیاد و همچنین عشق بچه ها به مادرشان و بیشتر من شعار می بینم تا عشق. خواب دیدن های مکررش(که همسرش میگه مواظب بچه ها باش و فلانو...)خیلی بیرون از اثر است.مادر اصلا در فیلم جا نمی افتد در صورتی که به جای اینقدر وقت گذرونی الکی می تونست دو سه تا فلش بک تاثیر گذار ایجاد کنه و مادر رو دربیاره.
فیلم پر شعار علیه سرمایه داری ، علیه نظام آموزش ، علیه نوع زندگی مردم و....... هیچکدام در فیلم پرداخت درستی ندارد و فراتر از شعار های خامدستانه ی بی فایده نیست.کارای مارکسیستی که دیگه خیلی بده معلومه کارگردان چیزی از این نظریات نمی دونه.
به نظر من فیلم بسیار بد و بسیار پشتش کارگردان نابلد خوابیده است.
یک اثر تحسین برانگیز!
این فیلم بخوبی مدرنیته و تاثیرات مخربش رو با زندگی بدون تکنولوژی مقایسه میکنه و نتایج جالبی رو استخراج میکنه
اینکه نمیشه بشکل رادیکال تکنولوژی رو کنار گذاشت چون عواقبی در پی خواهد داشت از جمله طرد شدن و افسردگی.
اینکه چقدر دوری از مدرنیته و پرداختن به ابزارهایی که انسان رو به رسالت حقیقیش نزدیک میکنه،زیباست،ابزارهایی مثل کتاب،تذهیب نفس و قوانین شخصی...
و اما اینکه نمیشه این دو اصل یاد شده رو به کلی حذف کرد،کودک امروز هم نیاز به کتاب و هم نیاز به فضای مجازی داره و حفظ تعادل بین این دو از اهمیت بالایی برخورداره.
دیالوگهای نغزی بیان شد که بسیار دلچسب بود،از جمله سخنرانی در کلیسا و تشبیه مسیح به الف و جشن گرفتن روز تولد یکی از مشاهیر امریکا بجای کریسمس همچنین افعالی که هنگام اجرای مراسم آخر فیلم صورت گرفت.
پیاده کردن فلسفه های بعضا عجیب افلاطون در جمهوری هم در نوع خودش جالب بود.
درکل دوستان با درامی همراه هستید سرشار از عشق،مفاهیم زیبا،آموزش،تفکر،داستان پردازی خوب،بازی های عالی،میزانسن های بجا،قاب بندی های زیبا و از همه مهمتر محتوایی که عوامل قصد انتقالش رو داشتن،یعنی در لحظه زیستن،اسیر توهمات باستانی نبودن و رندگی شاد داشتن...که همگی بخوبی القا شد.
حتما این داستان زیبا و لذت بخش رو ببینید و لذت ببرید و کمی درمورد صحبتهای فلسفی مطرح شده اندیشه کنید.
سپاس
زنده باد آراگورن !!!
پدری خارق العاده ، خانواده ای خارق العاده ، کاپیتانی خارق العاده ...
این فیلم بسیار زیبا و دوست داشتنی هست ...
مورتنسن در این فیلم بی نظیر نقشش رو ایفا کرده بود ، او پدری خشن اما عاشق و یک مرد عزادار و مدافع خواسته نهایی همسرش هست و مورتنسن تمامی این نقش رو با ظرافت کامل بازی کرده بود که واقعا جای تحسین داره و درک بازیگر های خردسال از کارکتری که بازی میکردند بی نظیر بود .
این فیلم هم از فیلم هایی است که با اینکه حدود ۲ ساعت هست ولی چنان ذهن بیننده رو درگیر و شیفته خودش میکنه که ببینده سرگرم فیلم میشه .
این فیلم نه تنها یکی از بهترین فیلم های سال هست بلکه یکی از بهترین عملکرد ها و بازیگری ها رو هم در خودش داره .
با اینکه فیلم به اندازه کافی دارای کمدی هست برای جلوگیری از تبدیل شدن فیلم به یک فیلم کاملا احساسی ، ولی بهتره یه یاد داشته باشیم که این فیلم در درجه ی اول یک داستان درام هست که تاثیرگذار ترین صحنه های فیلم ، صحنه ی کشمکش بین تغییر برای روح تازه دادن به کالبد فیلم های بی روح احساسی هالیوود در سال های اخیر هست .
ببینید و لذت ببرید ...
۸.۵ از ۱۰
چند وقت بود که از دیدن فیلم های بلاک باستری و فانتزی خسته شده بودم ، واقعا تشنه‌ی همچین فیلم متفاوت و پرمعنایی بودم
به دوستانی که به دنبال یک فیلم بدون کلیشه و متفاوت هستند دیدن این فیلم رو توصیه میکنم
فیلم تمام منظور خودش رو در این جمله خلاصه کرد :
جوری زندگی کن که انگار روز آخر زندگیته . ماجرا جو باش ، جسور باش ، کیف دنیا رو ببر چون دنیا دو روزه
(اسپویل).
.
.
.
دوستان آهنگی که موقع خاکسپاری مادرشون خوندن اسمش Sweet Child O#۰۳۹;mine هست از گروه guns#۰۳۹;n roses.بینهایت زیباست این آهنگ.(برای کسایی که دوست داشتن اسم آهنگو بدونن)
واقعا انتظار نداشتم ویگو به خاطر یه سکانس چند ثانیه ای لخت بشه!
خوشم نیومد!