دو فروشنده قدیمی که موقعیت شغلی آنها با ورود به عصر دیجیتال نابود شده است برای دوره کارآموزی, وارد شرکت گوگل می شوند. جایی که آنها برای استخدام شدن باید با گروهی از نابغه های جوان رقابت کنند و...
دو فروشنده قدیمی که موقعیت شغلی آنها با ورود به عصر دیجیتال نابود شده است برای دوره کارآموزی, وارد شرکت گوگل می شوند. جایی که آنها برای استخدام شدن باید با گروهی از نابغه های جوان رقابت کنند و...
7.5
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
از وقتی وینس وان رو تو قسمت آخر کاراگاهان حقیقی دیدم دیگه نمیتونم بهش بخندم
فرانک،تو خیلی وقته که افتادی عقبو نگاه کن
هنگامی که وینس واون/Vince Vaughn و اون ویلسون / Owen Wilsonبا چنان شدت دیوانه واری در سال ۲۰۰۵ مراسم های عروسی را به هم ریختند، قصدشان برقراری رابطه ی جنسی بود. آنها در فیلم «کارآموزی/The Internship» بزرگتر شده اند اما چندان عاقل تر نشده اند، اما اکنون در پی شغل هستند. خنده دار است. متأسفانه تم کمدی فیلم با یک سری مزخرفات امروزی در باره ی اینکه مردهای نسل های قبل چطور با عصر اینترنت کنار می آیند، ترکیب شده است. این یک موضوع یک خطی است که به یک لطیفه ی دو ساعته تبدیل شده است.
موضوع مهم یک دوره ی کارآموزی تابستانی است که متقاضیان زیادی دارد و می تواند به یک شغل تمام وقت در شرکت گوگل منجر شود. این اتفاقات زمینه را برای یک داستان عجیب و نامتعارف آماده می کند که با ورود دو شخصیت کودن حدود ۴۰ ساله به دانشکده ای که توسط نابغه های جوان و تکنولوژی زده با روابط اجتماعی ضعیف اداره می شود، آغاز می شود. مانند دبیرستان، اینجا نیز گروه هایی وجود دارند. اما در گوگل، آی کیو (ضریب هوشی) نکته ی اصلی است و فعالیت های گروه معمولاً شامل مسائل ریاضی می شود.
طرح داستانی مسیری آشنا را دنبال می کند. سیک های قدیمی با دنیای جدید و مدرن برخورد می کنند و مرزهای مبارزه مشخص هستند و همگان از شرایط درس می گیرند. یک مثال واضح: نیک و بیلی، ویلسون و واون، به ترتیب متوجه می شوند که اصطلاح بر خط درست است، نه بر روی خط.
در طرف دیگر تبادلات فرهنگی، این افراد باهوش و متفکر یاد می گیرند چطور مشروب بنوشند، به زن ها نزدیک شوند و پل گلدن گیت را ستایش کنند. همانطوری که تمام این موارد نشان می دهند، فیلم یک کمدی خیلی خنده دار نیست. اما طنز آن به اندازه ی کافی دلپذیر و به طور غافلگیر کننده ای مؤدبانه است.
واون و جرد استرن/ Jared Stern - که فیلمنامه ی « The Watch » را همراه با ست روگن/Seth Rogen نوشته است، در کنار ایوان گلدبرگ/ Evan Goldbergفیلمنامه ای را تحویل داده اند که شوخی های کلامی زننده ی آن بسیار محدود است. شاون لیوی/Shawn Levy، سازنده ی فیلم های خانوادگی «شبی در موزه/ Night at the Museums» کارگردانی فیلم را بر عهده دارد. و به جز گذری کوتاه از یک کلوب محلی شبانه، اولین تجربه ی تقریباً جنسی یک نوجوان و حضور افتخاری و کوتاه ویل فرل/Will Ferrell، چیز زیادی که دارای بار جنسی باشد در فیلم دیده نمی شود. البته وقتی نیک و بیلی در نقش کمدین های روی صحنه قرار می گیرند، صحبت ها و پچ پچ های خودمانی زیادی بین شان رد و بدل می شود و آن طور که با بچه ها رفتار می کنند، حالتی تقریباٌ پدرانه دارد.
کیفیت پایین یا برعکس، دارای شیطنت های ناهنجار یا خوب و تلطیف شده، وقتی واون و ویلسون حضور دارند، هرگز مسئله این نیست که چه چیزی بیان می شود بلکه چگونگی گفتن آنهاست که مهم است. اگر رابطه ی آن دو و حاضر جوابی هایشان را در « مهمانان ناخوانده عروسی /Wedding Crashers» دوست داشتید، همان کشش به حد زیادی در این فیلم هم وجود دارد و تعریف کننده و پیش برنده ی فیلم «کارآموزی» نیز هست و تنها مقدار و سطح آن کمی افت کرده است.
کار به جا و شایسته ای ست که فیلم با یک بحث هنگام خرید و فروش آغاز می شود. زیرا «کارآموزی» این قابلیت را دارد که به شکل یک تابلوی تبلیغاتی به اندازه ی نشان هالیوود در بیاید که برتری و انسانیت گوگل را تبلیغ کند. ولی ما هنوز در مجموعه ی آب نباتی رنگ گوگل حضور نداریم.
ابتدا نیک و بیلی ذهنیت خود را برای یک فروش زیاد آماده می کنند. این آمادگی شامل هم خوانی با یک نوار موزیک گلچین با آهنگ های مختلف نیز می شود که ترانه ی کنایه دار/ Ironic به خوانندگی آلانیس موریست/ Alanis Morissette هم جزئی از آنهاست. می دانید، همان ترانه ای که می گوید: پیرمردی که تازه ۹۸ ساله شده بود، برنده ی لاتاری شد و روز بعد مرد.
این دو نفر در کار فروش به سبک قدیمی هستند و کارشان را به صورت رو در رو سر میز شام انجام می دهند. جان گودمن/John Goodman رئیس نه چندان ترسناک آنهاست اما یکی از مشتریان است که به آنها می گوید شرکت آنها ملغی شده است. بیلی و نیک نه تنها از فروش محروم شده اند، بلکه شغل خود را از دست داده اند و بدتر از این در اواسط دهه ی ۴۰ سالگی خود در بازار فروش مدرن و امروزی هیچ جایگاه و شانسی ندارند.
نیک فوراً تحت فشار قرار می گیرد تا برای دوست پسر خواهرش ویل فرل - که حضوری افتخاری دارد و یک فروشنده ی کالای خواب است - کار کند. فرل که در این فیلم مقدار کمی از شیطنت های شخصیت چز در فیلم « مهمانان ناخوانده عروسی » را به نمایش می گذارد، مسئولیت بخشی از شوخی و کنایه های فیلم را بر عهده می گیرد.
امید و انگیزه برای آینده ای روشن تر و موفق تر از سوی بیلی به وجود می آید. بعد از اینکه تمام جستجوهایی که در سایت گوگل انجام می دهد او را به سمت شغل هایی بدون آینده می فرستند، او - در این لحظه یک لامپ روشن را تصور کنید - واژه ی گوگل را در سایت گوگل جستجو می کند. صفحه ی اصلی سایت گوگل با آن لوگوی آشنا، تقریباً تمامی نماهای زیبای فیلم را در بر می گیرد.
یک مصاحبه ی صوتی تصویری میان این دو دوست و مسئولین گزینش کارمند شرکت گوگل که از طریق نرم افزار اسکایپ صورت می گیرد، سطح خیلی پایین شوخی های تاریخ گذشته درباره ی فقدان دانش بیلی در استفاده از شبکه های اجتماعی را مشخص می کند. اما سن و سال آنها به تنوع سنی کارمندان گوگل - این غول دنیای تکنولوژی های برتر- کمک می کند. در نتیجه نیک و بیلی به زودی راهی سن فرانسیسکو و مقر اصلی و فوق العاده ی این شرکت خواهند: بتسی شارکی (لس آنجلس تایمز)
فیلمی بود که من خیلی لذت بردم، و از این حالت مزخرفی که مدتیه توش هستم درآوردم، برای من که ۲ ساعت لذت کامل بود :)
!!! because you are on the line
فیلم بسیار زیبایی بود پیشنهاد من به شما دانلود کنید و لذت ببرید
فیلمیه که چنگی به دل نمیزنه. بر عگس فیلم سال ۲۰۰۵ که خیلی خنده دار بود.
یک فیلم عالی بود کلا از این فیلم خوشم اومد یک داستان جالبی داشت و یه حس امیدی به آدم میده میگه شما هم میتونی به اینجا برسی ، ممنون تینی
فيلم جالبي نيست. يه كمدي خيلي معمولي و به نظر من كسل‌كننده.
خیلیییییی قشنگگگگگگهههه
مخصوصا برای من که رشته م کامپیوتره!ینیی عالی بود
حرفاشون یجاهایی خنده دار یه جاهاییم تاثیرگزار