در دنیایی که انسان ها و دایناسورها کنار یکدیگر زندگی می کنند، یک دایناسور خوش قلب بنام آرلو با یک پسربچه رابطه دوستی برقرار می کند و با هم سفری حماسی را آغاز می کنند.
در دنیایی که انسان ها و دایناسورها کنار یکدیگر زندگی می کنند، یک دایناسور خوش قلب بنام آرلو با یک پسربچه رابطه دوستی برقرار می کند و با هم سفری حماسی را آغاز می کنند.
یعنی انسان ها واقعا تا چه حد در نا امیدی غوطه ورند که اکثر انیمیشن ها و بسیاری از فیلم های جایزه بگیر حول محور شادی و خوشحالی و سرزندگی روح و روان می چرخند؟ در این جهان نابسامان آیا شاد بودن امری درست است؟
5
Firan58
۹ سال پیش
گرچه «دايناسور خوب»(The Good Dinosaur) يک فيلم خانوادگی مناسب است، فاقد ويژگی هایی است که در بسياری از آثار کلاسيک قبلی پيکسار ديده می شدند. اين فيلم، که بيشتر يک اثر انيميشن قابل تأمل است تا فيلمی برای پر کردن خلاً آخر پاييز سينما، دارای جاذبه های کافی برای جذب هم کودکان و هم والدين شان است اما در عين حال قادر به ايجاد عمق و غناي تِماتيکي که در آثاری چون «داستان اسباب بازی های ۳»(Toy Story ۳)، شگفت انگیزان(The Incredibles)، و «وال ای»(WALL-E) ديده می شدند نيست. در آن حد، «دايناسور خوب»، نااميد کننده است، هر چند بيشتر بينندگانی که برای تماشای اين فيلم ۱۰ دلار می دهند بعيد است که بابت اين مبلغ پشيمان شوند.
ساخت «دايناسور خوب» با مشکلاتی همراه بوده است و اين ممکن است علت اصلی مشکلاتی باشد که هنگام تماشای فيلم ديده می شوند. ساخت اين فيلم تقريباً شش سال طول کشيده و دو سال قبل تقريباً به صورت کامل با داستان جديدی کاملاً بازسازی شد، يعنی کنار گذاشتن کارگردان و بيشتر صداپيشه های اصلی فيلم، و «بازتعريف» پروژه. اگرچه ديزنی ادعا می کند که از نتيجه نهایی «بسيار راضی» است، خط داستانی پرپيچ و خم «دايناسور خوب» علائم آنچه بر سر اين استوديو آمده است را نشان می دهد.
فيلم تنوعی از ژانرهای به هم وصله پينه شده را نشان می دهد. صحنه های ابتدایی يادآور تِم ها و لحظاتی از «شيرشاه»( The Lion King) و «کتاب جنگل»( The Jungle Book) هستند. بخش اعظمی از زمان فيلم حاوی يک سفر جاده ای با المان های فيلم های رفاقتی است. بخش هایی از نيمه دوم فيلم ادای دينی هستند به ژانر وسترن که با خلاصه ای از سرنخ های موزيکال الهام گرفته از «هفت دلاور»( The Magnificent Seven) و لحن خشک سام اليوت تکميل می شود. پيام های معمول ديزنی درباره شکيبایی، دوستی و پشتکار اينجا نيز ديده می شوند اما به نظر اجباری هستند و خيلی ناشيانه يکپارچه شده اند. سکانس های شروع فيلم سعی می کنند (برای هر کسی که علاقمند است..) عصر حجر- دوران همزيستی مسالمت آميز انسان ها و دايناسورها در يک دوره- را توضيح دهند. ستاره ای که گفته می شود منجر به منقرض شدن نسل بسياری از جانوران روی زمين شده است اين بار از کنار زمين رد می شود و اجازه می دهد که اين جانواران عظيم الجثه به بقای خود بدون مزاحمت تغيير آب و هوای جهان ادامه دهند. چند ميليون سال بعد، دايناسورها به موجودات انسانی شده ای تبديل شده اند در حالی که انسان ها دوست دارند روی چهار دست و پا راه بروند و مثل سگ ها واق واق کنند. قهرمان فيلم «دايناسور خوب»، آرلو (با صدای ريموند اوکا)، جوان ترين عضو يک خانواده آپاتوساروس (يا برونتوساروس) است- که از يک پدر (جفری رايت)، مادر (فرانسيس مک دورموند) و سه کودک تشکيل شده است. آن ها کشاورز هستند و خود را برای زمستان آماده می کنند. اما آن ها يک مشکل «آفتی» دارند- يک فرزند انسان (که بعداً اسپات ناميده می شود) وارد انبارشان می شود و ذرتشان را می خورد. پدر به آرلو ماموريت می دهد تا شر اين مزاحم را کم کند. اما دايناسور جوان نمی تواند خود را راضی به کشتن پسرک کند. يک تعقيب و گريز در می گيرد، وقتی که ارلو و پدرش گرفتار طوفان ناگهانی می شوند، و تراژدی شکل می گيرد. بقيه داستان درباره ارلو و اسپات است که توسط رودخانه به جای پرتی برده می شوند و سفری به سوی خانه را با هم شروع می‌کنند.
از نظر بصری، «دايناسور خوب» به برخی از جذاب ترين صحنه های واقع گرايانه ای که در فيلم های انيميشنی تاکنون ديده ام می تواند بنازد. برخی صحنه ها طوری به نظر می رسند که انگار فيلمسازها کاراکترها/موجودات را در يک فيلم واقعی وارد کرده اند. صحنه های آب- که اغلب در فيلم های انيميشنی خوب در نمی آيند- بی عيب و نقص هستند. اگر «دايناسور خوب» در قسمت داستانی کم می آورد، اما گامی رو به جلو برای هنرمندان پيکسار به شمار می آيد. رئاليسم محيط اطراف باعث می شود که دايناسورها بامزه تر و کارتونی تر از شرايط ديگر در بيايند. اين يک انتخاب آگاهانه است برای اين که دايناسورهای فوتو-رئاليستی می توانستند برای بچه های خردسال بيش از حد ترسناک از آب در بيايند. به بيان کلی، اين که «دنيای ژوراسيک»( Jurassic World) نيست.
تغيير نقش يک غيرانسان به قهرمان پرحرف داستان و يک انسان ماقبل تاريخ به يک جانور دست آموز در فيلم ديده می شود. اگرچه حرف زدن حيوانات در فيلم های ديزنی استعاره پذيرفته شده ای است، اما تعداد کمی از آن ها مانند آرلو در سخن گفتن ماهر هستند. و اسپات هرگز کلمه ای نمی گويد، گرچه خودش را می خاراند و هر از گاهی زوزه می کشد. متاسفانه، اين تبديل هوشمندانه باعث نمی شود که آرلو يا اسپات جالب تر شوند. آنها همان شخصيت های ژنريک و کليشه ای فيلم های کارتونی را دارند.
ضرباهنگ فيلم، مانند اکثر فيلم های جاده ای بدون توجه به نوع قهرمان ها يا مسيری که طی می کنند، غيريکنواخت است. اتفاقات کوچک کش دار هستند و با سِت پيس های اکشن از هم جدا می شوند. بسياری از دايناسورهای «محبوب» مانند تی رکس ها و ولاسيراپتورها در فيلم ديده می شوند. شايد بهترين لحظه فيلم وقتی باشد که در آن آرلو و اسپات، که به يک زبان حرف نمی زنند، از شکلک ها برای ارتباط برقرار کردن استفاده می کنند. در اين سکانس شاهد عاطفه و ترحم هستيم- چيزی که بقيه فيلم چندان نمی تواند از آن استفاده کند.
بچه ها (به خصوص پسربچه ها) عاشق دايناسورها هستند. به نظر اين جاذبه در خونشان وجود دارد. «دايناسور خوب» تلاشی است برای بهره برداری از اين موضوع بدون اين که به «پارک ژوراسيک»( Jurassic Park) تبديل شود. مشکل اين است که داستان غيرقطعی فيلم يک تجربه نظری متغير ايجاد می کند. عليرغم برخی شکست های اخير پيکسار، هنوز اين توقع وجود دارد که هر چيزی که به اسم آن ساخته می شود بايد بهتر از محصولات ساخته شده توسط رقبايش باشد، اما اين در مورد «دايناسور خوب» صدق نمی کند. اين فيلم را نمی توان بهتر يا بدتر از «ماداگاسکار»( Madagascar) يا «عصر يخبندان»( Ice Age) ناميد. انيميشن درجه يک اين فيلم در خدمت فيلمنامه نه چندان درجه يک آن قرار گرفته است.
شاید من بد برداشت کردم . ولی تو این انیمیشن یه جورایی احساس کردم دارن میگن که آدم ها اتفاقی هوشمند ترین موجودات کره زمین و اشرف مخلوقات شدند. با اینکه انیمیشن زیبایی بود ولی من باهاش خوب ارتباط برقرار نکردم چون پسر بچه که نماد بشر بود مثل یه سگ به تصویر کشیده شده بود و انگار داشت غیر مستقیم می گفت آدم ها مثل حیوانات هستند. و فقط شانسی بوده که حالا حیوون دیگه ای جاشون رو نگرفته .
2
irnetgam
۹ سال پیش
۰۲:۱۲:۵۲ شنبه - ۷ فروردین ۱۳۹۵
طبیعی ترین منظره ها رو میتونید تو این انیمیشن تماشا کنید .
امتیاز به کیفیت ساخت : ۱۰ امتیاز به داستان : ۷
2
r.devil33
۹ سال پیش
یه انیمیشن متوسط از پیکسار انتطار بیشتری داشتم ۶/۱۰
2
essi.gagge1000
۹ سال پیش
پیشنهاد می کنم با زبان اصلی هم ببینید خیلی باحاله مخصوصا صدای سم الیوت که روی کرکتر بوچ گذاشتن... عاشق اونجاشم که پسرش بهش میگه میتونم به دندونت دست بزنم اون هم با اون صدای نکره اش میگه NOOOOOOOOOOO
2
hossin13771226
۹ سال پیش
یک چیزی میگم شاید باورتون نشه ولی من اخر همین کارتون گریه م گرفت
7
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
یعنی انسان ها واقعا تا چه حد در نا امیدی غوطه ورند که اکثر انیمیشن ها و بسیاری از فیلم های جایزه بگیر حول محور شادی و خوشحالی و سرزندگی روح و روان می چرخند؟ در این جهان نابسامان آیا شاد بودن امری درست است؟
گرچه «دايناسور خوب»(The Good Dinosaur) يک فيلم خانوادگی مناسب است، فاقد ويژگی هایی است که در بسياری از آثار کلاسيک قبلی پيکسار ديده می شدند. اين فيلم، که بيشتر يک اثر انيميشن قابل تأمل است تا فيلمی برای پر کردن خلاً آخر پاييز سينما، دارای جاذبه های کافی برای جذب هم کودکان و هم والدين شان است اما در عين حال قادر به ايجاد عمق و غناي تِماتيکي که در آثاری چون «داستان اسباب بازی های ۳»(Toy Story ۳)، شگفت انگیزان(The Incredibles)، و «وال ای»(WALL-E) ديده می شدند نيست. در آن حد، «دايناسور خوب»، نااميد کننده است، هر چند بيشتر بينندگانی که برای تماشای اين فيلم ۱۰ دلار می دهند بعيد است که بابت اين مبلغ پشيمان شوند.
ساخت «دايناسور خوب» با مشکلاتی همراه بوده است و اين ممکن است علت اصلی مشکلاتی باشد که هنگام تماشای فيلم ديده می شوند. ساخت اين فيلم تقريباً شش سال طول کشيده و دو سال قبل تقريباً به صورت کامل با داستان جديدی کاملاً بازسازی شد، يعنی کنار گذاشتن کارگردان و بيشتر صداپيشه های اصلی فيلم، و «بازتعريف» پروژه. اگرچه ديزنی ادعا می کند که از نتيجه نهایی «بسيار راضی» است، خط داستانی پرپيچ و خم «دايناسور خوب» علائم آنچه بر سر اين استوديو آمده است را نشان می دهد.
فيلم تنوعی از ژانرهای به هم وصله پينه شده را نشان می دهد. صحنه های ابتدایی يادآور تِم ها و لحظاتی از «شيرشاه»( The Lion King) و «کتاب جنگل»( The Jungle Book) هستند. بخش اعظمی از زمان فيلم حاوی يک سفر جاده ای با المان های فيلم های رفاقتی است. بخش هایی از نيمه دوم فيلم ادای دينی هستند به ژانر وسترن که با خلاصه ای از سرنخ های موزيکال الهام گرفته از «هفت دلاور»( The Magnificent Seven) و لحن خشک سام اليوت تکميل می شود. پيام های معمول ديزنی درباره شکيبایی، دوستی و پشتکار اينجا نيز ديده می شوند اما به نظر اجباری هستند و خيلی ناشيانه يکپارچه شده اند.
سکانس های شروع فيلم سعی می کنند (برای هر کسی که علاقمند است..) عصر حجر- دوران همزيستی مسالمت آميز انسان ها و دايناسورها در يک دوره- را توضيح دهند. ستاره ای که گفته می شود منجر به منقرض شدن نسل بسياری از جانوران روی زمين شده است اين بار از کنار زمين رد می شود و اجازه می دهد که اين جانواران عظيم الجثه به بقای خود بدون مزاحمت تغيير آب و هوای جهان ادامه دهند. چند ميليون سال بعد، دايناسورها به موجودات انسانی شده ای تبديل شده اند در حالی که انسان ها دوست دارند روی چهار دست و پا راه بروند و مثل سگ ها واق واق کنند. قهرمان فيلم «دايناسور خوب»، آرلو (با صدای ريموند اوکا)، جوان ترين عضو يک خانواده آپاتوساروس (يا برونتوساروس) است- که از يک پدر (جفری رايت)، مادر (فرانسيس مک دورموند) و سه کودک تشکيل شده است. آن ها کشاورز هستند و خود را برای زمستان آماده می کنند. اما آن ها يک مشکل «آفتی» دارند- يک فرزند انسان (که بعداً اسپات ناميده می شود) وارد انبارشان می شود و ذرتشان را می خورد. پدر به آرلو ماموريت می دهد تا شر اين مزاحم را کم کند. اما دايناسور جوان نمی تواند خود را راضی به کشتن پسرک کند. يک تعقيب و گريز در می گيرد، وقتی که ارلو و پدرش گرفتار طوفان ناگهانی می شوند، و تراژدی شکل می گيرد. بقيه داستان درباره ارلو و اسپات است که توسط رودخانه به جای پرتی برده می شوند و سفری به سوی خانه را با هم شروع می‌کنند.
از نظر بصری، «دايناسور خوب» به برخی از جذاب ترين صحنه های واقع گرايانه ای که در فيلم های انيميشنی تاکنون ديده ام می تواند بنازد. برخی صحنه ها طوری به نظر می رسند که انگار فيلمسازها کاراکترها/موجودات را در يک فيلم واقعی وارد کرده اند. صحنه های آب- که اغلب در فيلم های انيميشنی خوب در نمی آيند- بی عيب و نقص هستند. اگر «دايناسور خوب» در قسمت داستانی کم می آورد، اما گامی رو به جلو برای هنرمندان پيکسار به شمار می آيد. رئاليسم محيط اطراف باعث می شود که دايناسورها بامزه تر و کارتونی تر از شرايط ديگر در بيايند. اين يک انتخاب آگاهانه است برای اين که دايناسورهای فوتو-رئاليستی می توانستند برای بچه های خردسال بيش از حد ترسناک از آب در بيايند. به بيان کلی، اين که «دنيای ژوراسيک»( Jurassic World) نيست.
تغيير نقش يک غيرانسان به قهرمان پرحرف داستان و يک انسان ماقبل تاريخ به يک جانور دست آموز در فيلم ديده می شود. اگرچه حرف زدن حيوانات در فيلم های ديزنی استعاره پذيرفته شده ای است، اما تعداد کمی از آن ها مانند آرلو در سخن گفتن ماهر هستند. و اسپات هرگز کلمه ای نمی گويد، گرچه خودش را می خاراند و هر از گاهی زوزه می کشد. متاسفانه، اين تبديل هوشمندانه باعث نمی شود که آرلو يا اسپات جالب تر شوند. آنها همان شخصيت های ژنريک و کليشه ای فيلم های کارتونی را دارند.
ضرباهنگ فيلم، مانند اکثر فيلم های جاده ای بدون توجه به نوع قهرمان ها يا مسيری که طی می کنند، غيريکنواخت است. اتفاقات کوچک کش دار هستند و با سِت پيس های اکشن از هم جدا می شوند. بسياری از دايناسورهای «محبوب» مانند تی رکس ها و ولاسيراپتورها در فيلم ديده می شوند. شايد بهترين لحظه فيلم وقتی باشد که در آن آرلو و اسپات، که به يک زبان حرف نمی زنند، از شکلک ها برای ارتباط برقرار کردن استفاده می کنند. در اين سکانس شاهد عاطفه و ترحم هستيم- چيزی که بقيه فيلم چندان نمی تواند از آن استفاده کند.
بچه ها (به خصوص پسربچه ها) عاشق دايناسورها هستند. به نظر اين جاذبه در خونشان وجود دارد. «دايناسور خوب» تلاشی است برای بهره برداری از اين موضوع بدون اين که به «پارک ژوراسيک»( Jurassic Park) تبديل شود. مشکل اين است که داستان غيرقطعی فيلم يک تجربه نظری متغير ايجاد می کند. عليرغم برخی شکست های اخير پيکسار، هنوز اين توقع وجود دارد که هر چيزی که به اسم آن ساخته می شود بايد بهتر از محصولات ساخته شده توسط رقبايش باشد، اما اين در مورد «دايناسور خوب» صدق نمی کند. اين فيلم را نمی توان بهتر يا بدتر از «ماداگاسکار»( Madagascar) يا «عصر يخبندان»( Ice Age) ناميد. انيميشن درجه يک اين فيلم در خدمت فيلمنامه نه چندان درجه يک آن قرار گرفته است.
اختصاصی نقد فارسی
مترجم: محمدرضا سیلاوی
منبع: سایت نقد فارسی
دوستان سلام
منظورتون از كارتون پيكسار كدومه ؟
ميشه راهنمايي كنيد منم ببينمش
شاید من بد برداشت کردم . ولی تو این انیمیشن یه جورایی احساس کردم دارن میگن که آدم ها اتفاقی هوشمند ترین موجودات کره زمین و اشرف مخلوقات شدند. با اینکه انیمیشن زیبایی بود ولی من باهاش خوب ارتباط برقرار نکردم چون پسر بچه که نماد بشر بود مثل یه سگ به تصویر کشیده شده بود و انگار داشت غیر مستقیم می گفت آدم ها مثل حیوانات هستند. و فقط شانسی بوده که حالا حیوون دیگه ای جاشون رو نگرفته .
۰۲:۱۲:۵۲ شنبه - ۷ فروردین ۱۳۹۵
طبیعی ترین منظره ها رو میتونید تو این انیمیشن تماشا کنید .
امتیاز به کیفیت ساخت : ۱۰
امتیاز به داستان : ۷
یه انیمیشن متوسط
از پیکسار انتطار بیشتری داشتم
۶/۱۰
پیشنهاد می کنم با زبان اصلی هم ببینید خیلی باحاله مخصوصا صدای سم الیوت که روی کرکتر بوچ گذاشتن...
عاشق اونجاشم که پسرش بهش میگه میتونم به دندونت دست بزنم اون هم با اون صدای نکره اش میگه NOOOOOOOOOOO
یک چیزی میگم شاید باورتون نشه ولی من اخر همین کارتون گریه م گرفت