مردی کلاهبردار بنام «ایروینگ روزنفیلد» (کریستین بیل) به همراه شریک انگلیسی اش «سیدنی پراسر» (ایمی آدامز)، مجبور می شود برای یک مامور پلیس فدرال بنام «ریچی دی‌ماسو» (بردلی کوپر) کار کند. مامور دی‌ماسو آن ها را مجبور می کند که وارد دنیای مافیا شوند...
مردی کلاهبردار بنام «ایروینگ روزنفیلد» (کریستین بیل) به همراه شریک انگلیسی اش «سیدنی پراسر» (ایمی آدامز)، مجبور می شود برای یک مامور پلیس فدرال بنام «ریچی دی‌ماسو» (بردلی کوپر) کار کند. مامور دی‌ماسو آن ها را مجبور می کند که وارد دنیای مافیا شوند...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
6.1
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
از ایمی ادامز بدم میاد.. میزنه فیلمای کریس جونو خراب میکنه :|
فیلم خیلی جالبی بود.
نماها، دیالوگ ها و بازیگرها واقعا همشون فوق العاده بودن. اما فیلم داستان متوسطی داشت و این مورد خیلی بهش ضربه زده بود. یا اینکه بعضی وقتا خیلی بی هدف پیش میرفتن، دلیلی برای صحبت ها و حرکاتشون نبود، انگار نویسنده فقط یکسری دیالوگ جالب به ذهنش رسیده بود و میخواست هرجور شده، این دیالوگ ها رو توی فیلم جا بده، حالا ربط داشته باشه یا نداشته باشه.
یکی دیگه از نقاط قوت این فیلم، موسیقی هایی بود که توی فیلم به کار رفته بود. به نظرم نقطه اوج کار، جایی بود که جنیفر لارنس آهنگ live or let die از پل مک کارتی رو میخوند. فوق العاده بود.
به هر حال، فیلم خیلی قوی بود، به ویژه توی زمینه کارگردانی. حیف که داستان خوبی نداشت.
خیلی وقت پیش دیدم ولی واقعا عالی بود خیلی کمه امتیاز!
____________________________________________________
۷.۴ از ۱۰ - (میانگین رای ۴۴۵ نفر) امتیاز شما به این فیلم ۱۰ بوده است
فک کنم کم کم کریستین بیل نقش بابابزرگارو بازی کنه (>.<)
به نظرم کلاه‌برادریِ آمریکایی فیلمی‌ست برای یک‌بار تماشا کردن و دیدنِ این‌که چگونه ستاره‌های بازیگریِ هالیوود از به فنا رفتنِ یک سوژه‌ی خوب تا حدودی ممانعت می‌کنند. این فیلم را حتا شده برای دیدنِ بازی‌های بعضن خیره‌کننده‌ش نیز باید دید. اما فقط یک‌بار !
واقعا در تعجب امتیاز IMDB و بدتر از اون امتیاز کاربرا!فیلمی با این کیفیت بازی و ساخت و فیلمنامه....حالا حالاها باید منتظر همچین سطح از فیلم ها نشت تا باز بیان به سینما
من اولش فقط به خاطر پر ستاره بودنش (بازیگرای معروف و خوبش)دانلود کردم .اما تادقیقه ۴۰ که دیدم ،دیدم که ریتم کسل کننده و یکنواختی داره و خیلی خوش ساخت نیست به نظرم از این جور فیلما با این موضوعات که به کلاهبرداری امریکایی ها میپردازه از این بهتر هم هست تقریبا یاد گرگ وال استریت و اگه میتونی منو بگریر اسپیلبرگ افتادم
واقعاً با تمام وجودم از فیلم لذت بردم. به نظرم بهترین فیلم ۲۰۱۳ و یکی از بهترین های دهه اخیر.
یه فیلمنامه برنده بفتا از دیوید او راسل که تک تک سکانس هاش حساب شده و قویه. شروع، معرفی شخصیت ها، طرح مسئله، گره ها و تعلیق ها، گره گشایی و پایان همه قدرتمندن.
طراحی صحنه و لباس و گریم که حرف نداره، نه تنها فضای بصری فیلمو خاص کرده بلکه مفهوم فیلم هم توش مستتر شده.
از اون فیلم ها نیست که فقط جنبه سرگرمی داشته باشن بلکه مدتی ذهن آدمو مشغول میکنه (مخصوصاً وقتی جامعه اون زمان آمریکا رو با الان خودمون مقایسه می کنیم.) کاش بعضی جا ها ریتم تند تری داشتن تا دیگه حرفی برای گفتن نمیموند و .....
مگه میشه از حقه بازی آمریکایی گفت ولی از بازیگراش نگفت؟ اصولاً دیوید او راسل کاری که توش نابغه است بازی گرفتنه. سه تا فیلم مهمی که ساخته یازده بار نامزد اسکار بازی شدن. اصلاً جنیفر لارنس، امی آدامز و بردلی کوپر بدون اون به این سطح نمی رسیدن. حیف که همه شون رقیب سخت تری داشتن و کاش جنیفر لارنس و امی آدامز (که پنجمین نامزدیش بود) اسکار می گرفتن.
نمی تونم جلوی خودمو بگیرم و نگم که انگار تو این سکانس ها تو فیلم بودم:
اونجا که سیدنی و اروینگ اولین قرار عاشقونشونو تو خشک شویی میذاشتن، اونجا که عین دیوونه ها تو خیابون میرقصیدن، اونجا که اروینگ بعد از بهترین شب زندگیش! مجبور می شد به خواسته زن نفرت انگیزش تن بده (خدایی نگاه کنین به قیافه زجر کشیده کریستن بل)، اونجا که دنیره عربی حرف میزد، اونجا که رزالین برای تمسخر سیدنی رو میبوسید (جالبه نامزد بهترین بوسه ام تی وی شد) و به شخصه عاشق اون نمای پایانیم که امی آدامز و کریستن بل عاشقانه به هم نگاه می کنن و موسیقی مورد علاقشونو گوش میدن.