نورما جین مورتنسن پس از دوران کودکی دردناکش، به بازیگری در هالیوودِ دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ تبدیل شد. او با نام مستعار مرلین مونرو (آنا د آرماس) به شهرت جهانی رسید. اما حضور او روی پرده با مسائل عشقی، استثمار، سوءاستفاده از قدرت و اعتیاد به مواد مخدر که در زندگی خصوصی خود با آن مواجه بود، کاملاً در تضاد است...
نورما جین مورتنسن پس از دوران کودکی دردناکش، به بازیگری در هالیوودِ دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ تبدیل شد. او با نام مستعار مرلین مونرو (آنا د آرماس) به شهرت جهانی رسید. اما حضور او روی پرده با مسائل عشقی، استثمار، سوءاستفاده از قدرت و اعتیاد به مواد مخدر که در زندگی خصوصی خود با آن مواجه بود، کاملاً در تضاد است...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
7.6
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
فیلم خوبی بود اون روی کثیف پشت پرده هالیوود و خوب نشون داده بود که کم تر فیلمی حتی بهش اشاره میکنه،دوقطبی بودن مریلین هم عالی بازی شده بود
یک فیلم روان پریش ب تمام معنا…
فیلمش با توجه به زمانش اصلا خسته کننده نیست ولی انقد بد ساخته شده و بازی شخصیت اصلی مصنوعیه که از یه فیلمی که پتانسیل بالایی داشت تبدیل به فیلم ضعیفی شده شاید اگه کسی دیگه این نقش رو بازی میکرد فیلم بهتری از آب در میومد
بنظرم خیلی فیلم قشنگی بود وارزش دیدن داشت ودرکل پیام این فیلم این بود که هرکی که جلومردم میخندم صرفاً بی دردوغم نیس بلکه برعکس اونی ک جلویی مردم ازهمه سختی بیشترکشیده و ازهمه غمگین تروناراحت تره
از تابستون که تریلرش اومد بازیگرا رو دیدم واقعا امیدوار شدم یه فیلم خفن بشه زدم فیلم شروع شد از فریم مربعیش فهمیدم قرار نیس جالب بشه همش فیلم رو بد موقع سیاه سفید میکردن مشکل هم از بازیگرا نبود مشکل از ذهن مریض نویسنده و کارگردانه که مریلین مونرو رو یه دختر فاحشه احمق نشون بدن اخرش هم که برای رییس جمهور واقعا حال بهم زنه
فیلم عمیقی بود واقعا به نظرم. نهایت درد استفاده ابزاری از بدن یه زن رو نشون می داد. خیلی فیلمش تلخ و دردناک بود. ینی تقریبا جایی نبود که آدم برای مرلین خوشحال باشه. مدام اتفاقات دردناک میوفتاد و خب…عجیبه برام که مرلین با وجود تمام این ها، همچنان به بازیگری با این عنوان ها ادامه می داد. هر چند اواخر عمرش خیلی کنار کشید، ولی خب دووم آوردنش واقعا عجیب بود. شبیه یه گوشت متحرک شده بود. حتی خودشم حال خودش رو درک نمی کرد با اینکه از یه سری صحنه هاش واقعا اذیت شدم، ولی ارزشش رو داشت. آنا ده آرماس فوق العاده بازی کرده بود.
وای انگار سازنده هاش کمر به منفور کردن و بردن آبروی مرلین بسته بودن، حتی اگر این چیزا واقعیت هم داشته باشه که مطمئنم اکثرش نداره نباید به این نحو نشون داده میشد و بازگو میشد ایشون فوت شده و یک اسطوره هست درست نیست اینجوری بخوان بعد از این همه سال تخریبش کنن
فیلم بیشترش سیاه نمایی بود نمیشه گفت بیوگرافی بیشتر رو جنبه های روابط جنسی و وضعیت روانی مرلین فوکوس کرده بود. در کل به نظرم کار ضعیفی بود به نسبت هزینه بالایی که برای فیلم شده بود