« ۱۲ سال برده بودن » که براساس سرنوشت واقعی سالومون نورتاپ ساخته شده، داستان مرد سیاه پوستی را روایت می کند که در شهر واشینگتن دزدیده شده و به عنوان برده فروخته می شود و به مدت ۱۲ سال در یک مزرعه مشغول به کار می شود تا اینکه...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
6.2
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
بچه هایی که تا پارسال یازده شب میزدن mbc۳ تام و جری میدین حالا اومدن در مورد فیلمای اسکار گرفته نظر کارشناسی میدم:))))
هیچ تنوعی نداشت فقط آزار و شکنجه! دو ساعت و ربع فقط کار کردن سیاه پوستارو نشون میداد در تعجبم برای چی امتیازش بالا شده
واقعا برا بعضیا متاسفم وقتی همچین کامنت هایی رو میبینم آدم فکر میکنه دلتتون از سنگه.
به نظرمن اینفیلم عالی بود .تنها فیلم هایی که با دل و احساس من بازی کرد، این و فورست گامپ هستند .
این جور فیلم باعث میشن به خدا نزدیک تر بشیم .
فوق االعاده بود...حتما حتما ببینید
به نظر من یه فیلم متوسط به بالاست.
داستان هرچی جلو میره خلاقیت خاصی توش نیست، صرفاً بدبختی های یه برده به ساده ترین روش روایت میشه، گرچه نگاه به مسئله برده داری با وجود اینکه از زاویه جدیدی نیست ولی حداقل کاملاً عمیق و تاثیر گذاره که از این نظر هم به پای فیلم ارزشمند او نمیرسه. پایان بندی هم که بی خلاقیت ترین حالت ممکن بود.
در مجموع هم این امتیاز و جوایز اصلاً در حدش نیست، اونم با وجود شاهکار هایی مثل گرگ وال استریت و شیادی آمریکایی.
اون سال فقط جایزه کارگردانی به حق دارش رسید، بازی دی کاپریو، فیلمنامه گرگ وال استریت و شیادی آمریکایی (البته با او در رقابت بود) و بازی جنیفر لارنس به حقشون نرسیدن.
کسانی که از این اثر زیبا لذت بردن بهشون سریال roots رو پیشنهاد میکنم
فیلم خیلی خوبی بود و ارزش دیدن رو ۱۰۰ البته داره - اما شاهکار نبود
این فیلم شاهکاره ۱۰۰ از ۱۰۰ واقعا حقشه همه چیز عالی بود دیگه چی از یه فیلم میخواین بر اساس داستان واقعی ساخته شده بازیگرا طوری ایفای نقش کردن که انگار واقعا برده هستن و اربابشون هم یه جوری بازی کرد که حس نفرتی که برده ها بهش داشتنو به تماشاگر استادانه وارد میکنه این هنر کارگردانو بازیگراشه ۱۰ از ۱۰