در شهرستانی کوچک به‌نام پیکاک، یک بیمار دوشخصیتی زندگی می‌کند. او صبح‌ها تا ساعت ۸:۱۵ در قالب اِما اسکیلپا فرو می‌رود که پنهان از دید همسایگان کارهای معمول یک زن خانه‌دار را انجام می‌دهد و از آن به بعد، تبدیل به جان اسکیلپا، کارمند وظیفه‌شناس بانک می‌شود …
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
8.1
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
پیکاک ادم رو یاد فیلم‌هایی مثل روانی هیچکاک و داستان‌هایی نظیر دکترجکیل و مسترهاید میاندازه اما به عنوان یه اثر مستقل، هوشمندانه روی پای خودش می‌ایسته. مایکل لندر توی این فیلم که اولین تجربه شه از همون چند سکانس اول، ضربه حسی محکمی رو درباره هویت شخصیت اول داستان به مخاطبش وارد میکنه و در ادامه، عواقب ناشی از این ضربه رو تبیین میکنه.... پیکاک یک تریلر روان‌شناسانه است که نشون میده چطور از دل فضایی پرسیطره و بسته (شخصیت مادر جان که البته جز صداش چیز دیگه ای ازش در فیلم وجود نداره) شخصیت آدمی پرنوسان و لرزان از اب درمیاد که متعاقبا به رفتارهای متناقض منجر میشه...
اما ستاره درخشان فیلم سیلین مورفی است که جدا از گریم خوبی که داره، بازی چشمگیری هم داره .. کار سختیه تلفیق اضطراب و آرامش‌های مقطعی که برای اِما/جان پیش می‌آد، در عین رعایت حالات جنسیتی مختلف، که همین بازی درخشان مانع از این میشه که به سرمون بزنه چرا مردم این شهرستان کوچیک متوجه شباهت‌های اما و جان نمی‌شوند....
فیلم داستان گیرایی نداره و حتی از نظر روانشناسی هم نتونسته اختلال چند شخصیتی ( MPD ) رو درست بنمایش بذاره تنها برای کسانی که دوست دارن آشنایی کمی با این اختلال داشته باشن دیدن این فیلم بد نیست
داستانش خوبه ولی حذابیت نداره خیلی بهتر از این میتونست باشه
اثر روانشناسانه مایکل لاندر رو به سختی میشه یک فیلم متوسط در ژانر خودش دونست. احساس شخصی من اینه که سناریو ارتباط چندان نزدیکی با مخاطب ایجاد نمیکنه و ضرب آهنگ کند فیلم هم کمک میکنه تا حوصلتون بیش از پیش سر بره.
۴ از ۱۰
فیلم جالبی بود. خیلی دلم می خواست یه نقد روانشناسانه درباره اش می خوندم.
mitoonest behtar az in bashe..kami hosele sar bare va faghat vase ۱ bar didan shayad khub bashe.ama age nabini hm chizi ro az dast nadadi.mn ۴ az ۱۰