اقتباسی آزاد از چند داستان و افسانه کهن در سه پادشاهی مجاور در انگلستان. «داستان داستانها/Tale of Tales»، افسانه ایی شگفت آور است، که تمامی حس ها و مفاهیم گوناگون را شامل می‌شود: فیلمی عجیب و چند بعدی که اساطیر هر منطقه ایی را به فراخور خودش گردآوری کرده و...
اقتباسی آزاد از چند داستان و افسانه کهن در سه پادشاهی مجاور در انگلستان. «داستان داستانها/Tale of Tales»، افسانه ایی شگفت آور است، که تمامی حس ها و مفاهیم گوناگون را شامل می‌شود: فیلمی عجیب و چند بعدی که اساطیر هر منطقه ایی را به فراخور خودش گردآوری کرده و...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
7.6
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
داستان های نا آشنا | نقد و بررسی فیلم Tale of Tales ۲۰۱۵ | منتقد : وحید صفایی | نمره : ۱۰ از ۱۰
تابستان، فصل بلاک باستر ها و فیلم های متوسط و میان رده رو به اتمام است و از این پس، باید منتظر فیلم های اسکاری و سایر جشنواره های هنری باشیم. با این وجود، فیلمهای جشنواره کن، الماس درخشان فصل گرما هستند. علی الخصوص در سالی که برای اولین بار، دو نفر یعنی «برادران کوئن» مسئول هیئت داوران هستند و افرادی مثل «جیک جیلنهال» نیز عضو داوران آن می باشند. Tale of Tales یکی از نامزدهای نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن امسال بود و با وجود آنکه قافله را به Dheepan اثر Jacques Audiard باخت، اما ارزش های بی بدیلش همچنان باقی است.
داستان فیلم از ۳ شاه پیرنگ تشکیل شده است که هر کدام داستان یک پادشاهی را روایت می کنند. اولی پادشاهیِ Longtrellis می باشد که پادشاه «جان سی ریلی» و ملکه «سلما هایک» از عدم توانایی فرزند داشتن رنج می برند. در این حین پیشگویی به آنها می گوید که باید قلب یک هیولای دریایی توسط یک باکره با شرایط خاصی پخته شود و ملکه از آن بخورد تا مستقیما باردار شود. جالبتر آنکه باکره نیز در حین آشپزی باردار شده و فرزند هر دو پس از یک روز به دنیا می آیند. اولی شاهزاده و دومی خدمتکار اما هر دو از یک پدر ماورایی.
پادشاهی دوم ، مربوط به Strongcliff می باشد که پادشاه آن «وینسنت کسل»، فردی عیاش، غرق در هوس های جنسی و خوش گذران است که مجذوب جادوگری به نام دورا «هیلی کارمایکل و استیسی مارتین» می شود. دورا با شرط برقراری رابطه در تاریکی مطلق قبول می کند به نزد او آید اما روز بعد، پادشاه از حیله وی باخبر شده و دستور به قتل دورا می دهد اما ... .
آخرین پادشاهی، شیرین، جذاب، عجیب و رنگارنگ است. پادشاه Highhills «توبی جونز» پس از پیدا کردن یک کک تصمیم می گیرد او را بزرگ کند و با فراموش کردن دختر و اوضاع مملکت خود، به بزرگ کردن او می پردازد تا جایی که به بزرگی یک بز می شود. اما سرانجام، کک از بین رفته و پادشاه پوست او را برای مسابقه ازدواج دخترش ویولت «ببه کیو» انتخاب می کند. غافل از آنکه چه سرنوشتی در انتظار اوست ... .
داستان فیلم اقتباسی آزاد از ۳ داستان جذاب کتابی به قلم Giambattista Basile – نویسنده ایتالیایی قرن ۱۷ – می باشد که سناریوی آن را «ماتئو گارونه» به همراهی «ادواردو آلبیناتی» – که بعد از ۱۷ سال دست به قلم شد – و دو همکار قدیمی خود «اوگو چیتی» و «ماسیمو گوادیوسو» به تحریر در آورده است. بیان داستان روان و ریتمیک بوده و عناصری مانند عشق، امید، فریب، ظلم، هوس و ثروت بنا به نیاز به مانند سایر داستانهای فانتزی در جای جای فیلم نکوهش و یا ستایش می شوند. کارگردانی فیلم نیز بر عهده «ماتئو گارونه» می باشد. این فیلمساز خوش ذوق ایتالیایی فارغ از آنکه در سال ۲۰۰۹ برای فیلم Gomorra نامزدی بهترین فیلم خارجی زبان بفتا را بدست آورد، برای سومین بار از کسب نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن بازماند. ابتدا Gomorra ، سپس Reality و امسال هم Tale of Tales. وی اکنون با تکمیل کردن کاری که سال گذشته into the woods در انجامش ناکام ماند، نگین درخشانی در کارنامه خود بر جای گذاشت. البته مقایسه این دو اثر اساسا اشتباه است. چرا که داستانِ داستان ها بر خلاف سرمایه های کلان دیزنی برای «به سوی جنگل» و یا داستانهای شناخته شده ی آن فیلم و نیز ستارگان مشهور هالیوود، با پردازش فوق العاده، در سطح بسیار بالاتری نسبت به into the woods قرار می گیرد.
بازی ها در این فیلم از هر نظر زیباست. سلما هایک در نقش مادری مضطرب و نگران از بهترین بازی های خودش را ارائه داده و وینسنت کسل نیز در نقش پادشاهی عیاش و خوش گذران باورپذیر ظاهر شده است. و اما گل سرسبد این تیم توبی جونزی می باشد که با وجود قد کوتاهش، از دیگران یک سر و گردن بالاتر است. باقی بازیگران نیز در نوع خود عالی ظاهر شده و بازی قابل قبولی را ارائه داده اند. از لحاظ فنی نیز داستانِ داستان ها موفق عمل کرده است. فیلمبرداری «پیتر زوشیتسکیِ» با تجربه چشم نواز است و موسیقی متن دیوانه کننده ی « الکساندر دسپلا» – که سال گذشته برای فیلم «گرند بوداپست هتل» اسکار را به خانه برده و به جز سال ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ هشت سالی می باشد که پای ثابت نامزدی اسکار است – حرف ندارد. طراحی صحنه ها زیباست ، دکور فیلم بسیار عظیم است و جلوه های ویژه نیز با کمی اغماض نمره قبولی می گیرند.
در نهایت Tale of Tales فیلمی زیبا، جذاب و خوش ساخت است که ما را در دنیایی رنگارنگ غرق می کند. دنیایی که با وجود فانتزی بودن آنقدر قابل باور است که بتوان با شخصیت های آن همزاد پنداری کرد. داستان داستان ها روایتگر داستان های نا آشنایی هستند که طبق انتظار، در انتهای داستان غول ها از بین رفته، دست جادوگر رو شده و دوستی ها ادامه پیدا می کنند.
عزیزا فک نکند که این یه فیلم اکشن یا هرچی - اگه دنبال جلوه ویژه هستید کلا قید این فیلم رو بزنید
سینمای گارنه سینمای روشنفکرانه ای هست
خیلی جاها این فیلم رو با سریال بازی تاج و تخت مقایسه کردند ولی... در نظر داشته باشید کارگردان این فیلم گارونه هست نه نولان !
این یک فیلم تجاری نیست .
حیف ترافیکی که برای این فیلم حروم شد.
فوق العاده چرت...........
بازی سلما هایک که تعریفی نداشت
فیلم ۱۷ به بالا بود
نکته :
وقتی فرانسه فیلم میسازه همین میشه.
امتیاز ۹ دادم.نمیدونم چطور بعضیا این فیلم رو خسته کننده دیدن.خیلی خوب بود گذر زمان رو اصلا احساس نکردم منظره های فوق العاده استفاده عالی از رنگ تو همه صحنه های فیلم فقط اون یک نمره رو واسه داستان کم کردم وگرنه همه چیز عالی بود یه فیلم کامل...
سلام
خیلی فیلم بی مفهومی بود. به دانلودش نمی ارزه. بازی های ضعیف. داستان پردازی بد و بدون نتیجه گیری. کلا صحنه های فوقالعاده چندش و ضعیف ساخت. اصلا انتظار یه فیلم افسانه ای خوب رو نداشته باشید.
نمی دونم چرا ملت ما وقتی از چیزی سر در نمیارن، می گن مزخرفه!!! لا اقل بگیم من دوست نداشتم. سینما هنره و گاهی خیلی حرفه ای می شه که برای بیننده های اماتوری مثل من گنگه، همونقدر که از یک نقاشی کوبیسم سر در نمیارم و به نظرم عجیب و غریب میاد. بهتره تو اینجور وضعیتها برای لذت از هنر نقدها و تفسیرها رو خوند و لذت واقعیش رو تجربه کرد. یا مثلا فیلم بلوار مالهالند لینچ بدون خوندن تفاسیر مرتبطش با نظریات فروید کاملا گنگه ولی بعد خوندنشون جدا هنر کارگردان میاد جلو چشم آدم
حیف از تک تک لحظات !
سه داستان زشت ، بدون ذره ای کشش برای مخاطب البته اگه یه سری افراد نخوان به زور برای تک تک شخصیت های داغون فلسفه بافی کنن!
تصاویر خوش رنگ و لعابی که به صورت جداگونه شدیدا چشم نواز هستن ولی با هنر شگرف سازنده و آفریننده چنین داستان مسخره ای مرده شور باید ترکیبشون رو ببره !!!
مخلص کلام این فیلم شرحیست بر معنی کلمه زباله
۱۷ بود