خیلی منتظر اومدن این فیلم بودم به ۲ دلیل: اولی بازیِ مکگرگور و دومی به خاطر داستانی که قراره از مایلز دیویس روایت بشه، و میتونم بگم هیچکدوم از این ۲تا ناامیدم نکردن ولی بعد از تموم شدن فیلم فهمیدم که مهم‌ترین نکته‌ی فیلم بازی و کارگردانی دون چیدل بوده. فیلم اگه اشتباه نکنم برمیگرده به اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ زمانی که دیویس ۵ساله از اجتماع دور بوده و هیچ آهنگی هم ضبط نکرده و یه جورایی داره با مشکلاتی مثل درد لگنش و مصرف مواد دست و پنجه نرم میکنه، که یهو یه گزارشگر از رولینگ استونز وارد زندگیش میشه و این دو نفر مجبور میشن دنبال نواری که دیویس اون رو توی زمان نبودش تو اجتماع خیلی منتظر اومدن این فیلم بودم به ۲ دلیل: اولی بازیِ مکگرگور و دومی به خاطر داستانی که قراره از مایلز دیویس روایت بشه، و میتونم بگم هیچکدوم از این ۲تا ناامیدم نکردن ولی بعد از تموم شدن فیلم فهمیدم که مهم‌ترین نکته‌ی فیلم بازی و کارگردانی دون چیدل بوده. فیلم اگه اشتباه نکنم برمیگرده به اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ زمانی که دیویس ۵ساله از اجتماع دور بوده و هیچ آهنگی هم ضبط نکرده و یه جورایی داره با مشکلاتی مثل درد لگنش و مصرف مواد دست و پنجه نرم میکنه، که یهو یه گزارشگر از رولینگ استونز وارد زندگیش میشه و این دو نفر مجبور میشن دنبال نواری که دیویس اون رو توی زمان نبودش تو اجتماع ضبط کرده که البته این نوار از خونه‌ی دیویس دزدیه میشه، برن. توی تمام این این ماجراجویی‌ها دیویس خاطزاتی از گذشته که رابطه‌اش با فرانسیس تیلور یعنی همسر سابقش هست رو به یاد میاره که اون هم به نحوی توی شکل گیری داستان فیلم تاثیر داره. فیلمِ خیلی خوبیه اگه که به موسیقی جاز علاقه دارید و طزفدار مایلز دیویس هستید چون منهای تمام چیزهایی که از دیویس خوندید و یا، این یه برداشت آزاد از زندگیِ دیویسِ که چیدل ازش داشته و شاید هیچ وقت هم اتفاق نیفتاده باشه ولی داستان قشنگیه، این که نشون میده ***اسپویل*** چه جوری دیویس در انتهای فیلم دوباره توسط موسیقی خودش رو پیدا میکنه و با اینکه تمام این این اتقاق‌هایی که تو فیلم میفته همش در ذهن خودِ دیوسی جریان داره ولی از همین خیال بافی استفاده میکنه تا به دنیای موسیقی برگرده*** موسیقیِ متنِ فیلم احتیاجی به صحبت کردن نداره چون اکثراَ از کارهای دیویس استفاده شده پس میشه اشاره کرد که تو سبک خودش شاهکاره.باری بازیگرا هم به اندازه کافی قوی هست که واسه‌ی یک ساعت و نیم شما رو میخکوب کنه و بازم تاکید میکنم که واقعاَ چیدل هم با باریکریش و هم با کارگردانیش کل کاشته.
3
mansour
۹ سال پیش
مایلز دیویس ( Miles Davis) (۱۹۲۶ - ۱۹۹۱) یکی از موسیقیدانان برجسته و تاثیرگذار سبک جاز در نیمهٔ دوم قرن بیستم بود. پیشرفت‌هایی که در عرصهٔ موسیقی جاز بعد از جنگ جهانی دوم، روی داد بیشترش به این آهنگساز و نوازنده ترومپت آمریکایی برمیگشت. بی باپ، کول جاز، مدال جاز، و حتی فیوژن همه سبکهایی هستند که او در به وجود آمدنشان نقشی عمده داشته‌است. جاز آزاد شاید تنها سبکی باشد که از قلمرو نفوذ او خارج بوده و معمولاً به جان کولترین و ارنت کولمن نسبت داده می‌شود. با وجود اینکه دیویس بارها تغییر سبک داده است، عنصر مشترک تمام کارهای او اینست که نوازندگی‌های او در قیاس با دیگر چهره‌های هم‌عصرش آرام‌تر و ملودیکتر می‌باشد. او در عین حال نماد موفقیت تجاری و موسیقیایی در جز به شمار می‌رود. دیویس که بالاخص برای پروراندن چندین نسل از نوازندگان و آهنگسازان جز مشهور است، در مورد ریشهٔ توانایی‌های موسیقی خود می‌گوید: «شنیدن موسیقی به شکلی که من می‌شنوم موهبتی است که همیشه با من بوده‌است. من نمی‌دانم از کجا می‌آید. من تنها می‌شنومش و در آن تردید و تفحص نمی‌کنم».
به نقل از ويكي پديا
2
amirreza.akcent
۹ سال پیش
دانلود موسیقی متن فیلم Miles Ahead ۲۰۱۶ از Robert Glasper
0
khaled_b1369
۸ سال پیش
فیلم قشنگ بود بیشتر فیلم درام و زندگینامه بود چندان موزیکال نبود اگه حال حوصله دارید ببنید بد نیست
0
r.eslampanah
۸ سال پیش
چرا زیرتوس فارسی بعضی از فیلم‌ها دیر میاد یا اصلاً نمیاد؟ طرفدار نداره که داره...واقعاً علتش رو نمی‌فهمم.
7.8
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
دالی
خیلی منتظر اومدن این فیلم بودم به ۲ دلیل: اولی بازیِ مکگرگور و دومی به خاطر داستانی که قراره از مایلز دیویس روایت بشه، و میتونم بگم هیچکدوم از این ۲تا ناامیدم نکردن ولی بعد از تموم شدن فیلم فهمیدم که مهم‌ترین نکته‌ی فیلم بازی و کارگردانی دون چیدل بوده.
فیلم اگه اشتباه نکنم برمیگرده به اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ زمانی که دیویس ۵ساله از اجتماع دور بوده و هیچ آهنگی هم ضبط نکرده و یه جورایی داره با مشکلاتی مثل درد لگنش و مصرف مواد دست و پنجه نرم میکنه، که یهو یه گزارشگر از رولینگ استونز وارد زندگیش میشه و این دو نفر مجبور میشن دنبال نواری که دیویس اون رو توی زمان نبودش تو اجتماع خیلی منتظر اومدن این فیلم بودم به ۲ دلیل: اولی بازیِ مکگرگور و دومی به خاطر داستانی که قراره از مایلز دیویس روایت بشه، و میتونم بگم هیچکدوم از این ۲تا ناامیدم نکردن ولی بعد از تموم شدن فیلم فهمیدم که مهم‌ترین نکته‌ی فیلم بازی و کارگردانی دون چیدل بوده.
فیلم اگه اشتباه نکنم برمیگرده به اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ زمانی که دیویس ۵ساله از اجتماع دور بوده و هیچ آهنگی هم ضبط نکرده و یه جورایی داره با مشکلاتی مثل درد لگنش و مصرف مواد دست و پنجه نرم میکنه، که یهو یه گزارشگر از رولینگ استونز وارد زندگیش میشه و این دو نفر مجبور میشن دنبال نواری که دیویس اون رو توی زمان نبودش تو اجتماع ضبط کرده که البته این نوار از خونه‌ی دیویس دزدیه میشه، برن. توی تمام این این ماجراجویی‌ها دیویس خاطزاتی از گذشته که رابطه‌اش با فرانسیس تیلور یعنی همسر سابقش هست رو به یاد میاره که اون هم به نحوی توی شکل گیری داستان فیلم تاثیر داره.
فیلمِ خیلی خوبیه اگه که به موسیقی جاز علاقه دارید و طزفدار مایلز دیویس هستید چون منهای تمام چیزهایی که از دیویس خوندید و یا، این یه برداشت آزاد از زندگیِ دیویسِ که چیدل ازش داشته و شاید هیچ وقت هم اتفاق نیفتاده باشه ولی داستان قشنگیه، این که نشون میده ***اسپویل*** چه جوری دیویس در انتهای فیلم دوباره توسط موسیقی خودش رو پیدا میکنه و با اینکه تمام این این اتقاق‌هایی که تو فیلم میفته همش در ذهن خودِ دیوسی جریان داره ولی از همین خیال بافی استفاده میکنه تا به دنیای موسیقی برگرده***
موسیقیِ متنِ فیلم احتیاجی به صحبت کردن نداره چون اکثراَ از کارهای دیویس استفاده شده پس میشه اشاره کرد که تو سبک خودش شاهکاره.باری بازیگرا هم به اندازه کافی قوی هست که واسه‌ی یک ساعت و نیم شما رو میخکوب کنه و بازم تاکید میکنم که واقعاَ چیدل هم با باریکریش و هم با کارگردانیش کل کاشته.
مایلز دیویس ( Miles Davis) (۱۹۲۶ - ۱۹۹۱) یکی از موسیقیدانان برجسته و تاثیرگذار سبک جاز در نیمهٔ دوم قرن بیستم بود. پیشرفت‌هایی که در عرصهٔ موسیقی جاز بعد از جنگ جهانی دوم، روی داد بیشترش به این آهنگساز و نوازنده ترومپت آمریکایی برمیگشت. بی باپ، کول جاز، مدال جاز، و حتی فیوژن همه سبکهایی هستند که او در به وجود آمدنشان نقشی عمده داشته‌است. جاز آزاد شاید تنها سبکی باشد که از قلمرو نفوذ او خارج بوده و معمولاً به جان کولترین و ارنت کولمن نسبت داده می‌شود.
با وجود اینکه دیویس بارها تغییر سبک داده است، عنصر مشترک تمام کارهای او اینست که نوازندگی‌های او در قیاس با دیگر چهره‌های هم‌عصرش آرام‌تر و ملودیکتر می‌باشد. او در عین حال نماد موفقیت تجاری و موسیقیایی در جز به شمار می‌رود. دیویس که بالاخص برای پروراندن چندین نسل از نوازندگان و آهنگسازان جز مشهور است، در مورد ریشهٔ توانایی‌های موسیقی خود می‌گوید: «شنیدن موسیقی به شکلی که من می‌شنوم موهبتی است که همیشه با من بوده‌است. من نمی‌دانم از کجا می‌آید. من تنها می‌شنومش و در آن تردید و تفحص نمی‌کنم».
به نقل از ويكي پديا
دانلود موسیقی متن فیلم Miles Ahead ۲۰۱۶ از Robert Glasper
فیلم قشنگ بود بیشتر فیلم درام و زندگینامه بود چندان موزیکال نبود
اگه حال حوصله دارید ببنید بد نیست
چرا زیرتوس فارسی بعضی از فیلم‌ها دیر میاد یا اصلاً نمیاد؟ طرفدار نداره که داره...واقعاً علتش رو نمی‌فهمم.
بالاخره!! :)