یک جوان فقیر و احساساتی عاشق دختری ثروتمند می شود و به او احساس آزادی می دهد. اما آنها خیلی زود به خاطر تفاوت‌های اجتماعی شان از هم جدا می شوند...
یک جوان فقیر و احساساتی عاشق دختری ثروتمند می شود و به او احساس آزادی می دهد. اما آنها خیلی زود به خاطر تفاوت‌های اجتماعی شان از هم جدا می شوند...
5.2
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
در مجموع فیلم قشنگ و خوش ساختی بود و از معدود فیلمهای عاشقانه خوب هالیوود در سالهای اخیر
با وجود همه زیباییهای فیلم ولی انصافا به فیلمهای عاشقانه شاهرخ خان نمیرسه، کافیه این ۴ تا فیلم رو ببینید:
Rab Ne Bana Di Jodi ۲۰۰۸
Kal Ho Naa Ho ۲۰۰۳
Veer-Zaara ۲۰۰۴
Devdas ۲۰۰۲
عشق فقط ، عشق لعون به ماتیلدا تو فیلم لعون حرفه ای
اختیار دارین دوست عزیز این فیلم یکی از زیباترین فیلمهای درام-عاشقانه هست .
منتقد: جیمز براردینلی ۶.۳ از ۱۰ (۲.۵ از ۴)
متاسفانه من هنوز کتاب The notebook اثر نیکلاس اسپارک را نخواندهام اما مطالب دیگران را در مورد آن مطالعه کردهام. متاسفانه عنصری که کتاب را منحصر به فرد کرده است به صحنه راه پیدا نکرده است. Notebook که توسط نیک کاساوت از فیلمنامه ای به قلم جان ساردی و جرمی لون اقتباس شده است به نظر ملودرامی معمولی با نقطه اوجی ضعیف و بی اثر میآید. و به داستانی میماند که میتوان تنها آن را سرگرمکننده خواند.
فیلم چارچوب زمانی دوگانهای از شخصیتهای واحد را به تصویر میکشد. در صحنه های مربوط به دوران مدرن نقش نوا و الی توسط جیمز گارنر و جنا رولاندز (مادر کارگردان) ایفا میشود. در صحنه های مربوط به جنگ جهانی دوم شخصیتهای اصلی رایان گاسلینگ و ریچل مک آدامز هستند. گویا الی از دمانس (زوال عقلی) رنج میبرد از این رو نوا برای آنکه ذهن او را به حرکت وادارد از روی دفترچه، خاطرات پر سر و صدا و عاشقانه میانشان را بازگو میکند. آنها زمان نوجوانی یکدیگر را در دوران پیش از جنگ جهانی دوم در آمریکا ملاقات میکنند. نوا در نگاه اول عاشق الی میشود اما مدتی طول میکشد تا الی را نسبت به علاقه خود متقاعد کند. آنها به سرعت به دلیل عدم تجانس موقعیت اجتماعی مشکلساز میشوند زیرا دختر در ناز و نعمت است و پسر از خانواده کارگری. عدم تایید مادر الی (جوآن الن) باعث بر هم خوردن رابطه آن دو میشود. اما سرنوشت آن دو را پس از جنگ دو مرتبه در کنار هم قرار میدهد این در حالیست که الی قرار است با سربازی خوش قیافه ازدواج کند (جیمز مارسدن).
سکانسهای دهه ۱۹۴۰ چشمنواز تر از دهه ۲۰۰۰ است. درست است که عشق الی و نوا مسالهای معمولی است اما کازوتس شخصیتها را به خوبی کارگردانی کرده و آنها را خواستنی جلوه داده (دلتان می خواهد به هم برسند) و میان گاسلینگ و مک آدامز جاذبه مشهودی به چشم میخورد. فیلمبرداری خاطره انگیز است و صدای موسیقی بالا نمیرود. متاسفانه هر جا که گارنر و رولاندز کار را به دست میگیرند اوضاع چندان جالب پیش نمیرود. بخشی از داستان که مربوط به آنهاست جذابیتی ندارد. این بخش تنها تقلید ضعیفی از آیریس است (که با خاطراتی که در حال محو شدن هستند بسیار تلختر از آنچه Notebook مواجه شده رودررو میشود). صحنههای دوران مدرن نه تنها بسیار بی روح هستند بلکه قبول اینکه اینها همان افرادی هستند که در دهه ۱۹۴۰ عاشق شدهاند بسیار مشکل است. خوشبختانه تنها ۲۰٪ فیلم مربوط به دوران کهنسالی آنهاست.
Notebook مثال بارز از وقتی است که فیلم تنها به جهت دریافت جایگاهی در MPAA (انجمن سینمایی آمریکا) ساخته شده و نتیجه آن انتخابی نادرست است. برای آنکه از دریافت رده بندی R (محدودیت سنی تماشای فیلم) بازیگران مجبور شدهاند خود را با ملحفه پوشانده و دوربین به سمتی متمایل است که نشان دهد شخصیتها گویا در آن حالت قرار دارند. عناصر کتاب به ذاته مربوط به بزرگسالان است (مگر چند نوجوان این فیلم را خواهند دید؟) پس چرا مساله جنسیت را به دنبال عدم محدودیت۱۳ باید عقیم کرد؟
طرفداران فیلم های عاشقانه آبکی از Notebook تجلیل میکنند اما این فیلم به اندازهای که احساسات را درگیر میکند نمی تواند منطق را فریب دهد. بهترین حرفی که در مورد این فیلم میتوان زد این است که این فیلم پادزهری برای محیط خشن مرد محور است اما در مورد ناتوانی آن در جنبه های مدرن داستان باید گفت که به سطح احساسات گریه داری که باید به آن برسد نرسیده است.
چقدر زیبا بود...لذت بردم حسابی
فیلم زیبایی است ولی در ژانر فیلم های عاشقانه به نظر من جزو بهترین ها نیست.
یه عاشقانه مثال زدنی
عالی بوووود.یکی از بهترن عاشقانه های تاریخ خیلی زیبا بود
رایان گاسلینگ خیلی خوبه و دوس داشتنی.فیلمایی هم ک بازی میکنه خوبن.واقعا یه ستارس
حتما فیلمو ببینید
۹/۵ از ۱۰