باید یه مکتب در فلسفه هنر پایه گزاری بشه و اسمشو بزارن روایت جارموشیستی ! اصلا فیلم داد میزنه : ((( من مال جارموووووووووووووووووووووووووووووووشم ! ))) چه سینماتوگرافی داره فیلم لامصب
8
rnarshalll
۱۱ سال پیش
عاشق این فیلم، روایت ساده و اما ژرف اونم
بی شک شاهکاری از جارموش بزرگ
6
pooriya_np
۱۰ سال پیش
عاشقه این تام ویتسم چه صدایی داشت بنده خدا الان زوزه میکنه روزی بیش از دو پاکت سیگار همینه حتی سیگار روی چهرش هم تاثیر گذاشته و چروکیده شده هی خدا دست رو هر کی میذاریم یا بشدت پیر میشه یا فرداش میمیره در ضمن اهنگ martha رو از تامیه ما گوش کنید صداش بابه تنهایه
5
kinggouran
۱۰ سال پیش
ناجور با حاله!! چسبید!!!!!!!
4
sia.afkari.seresht
۹ سال پیش
نمونه ای عالی از سینمای مستقل
4
javad_pooladi
۱۰ سال پیش
jim jarmusch yeki az ۱۰ kargardan bartar sinamast bedun shak
3
armir1370
۸ سال پیش
Down by Law فیلمی سیاه و سفید از کارگردان امریکایی جیم جارموش با بازی دو موسیقیدان با نام های تام ویتس و جان لاری و به همراهی بازیگر ایتالیایی روبرتو بنینی.Down by Law با داستان این سه شخصیت در سه بخش همراه میشود: ۱- دستگیری و زندگی قبل از زندانشان . ۲ - زندان و چگونگی گذراندن روزهایشان در ان. ۳ - و در اخر هم نحوه فرار کردن و عاقبت هر یک. زک با بازی تام ویتس(سمت راست تصویر),مجری رادیویی است که به دلیل اینکه تملق را در کارش جای نمیدهد دچار پیشرفت نمیشود و همین عدم پیشرفت و در جا زدن هم باعث جدایی او از دوست دخترش و اس و پاس شدنش میشود.....در قسمت دیگری ما جان لاری (گوشه ی چپ تصویر) در نقش جک را میبینیم,جک امور یک فاحشه خانه را بر عهده دارد.بین این دو شخصیت شباهات بسیاری برقرار است که کارگردان حتی در استفاده از اسمشان نیز انرا بکار برده است,هر دو توسط اطرافیانشان رانده شده اند و مورد تحقیر قرار می گیرند و یا اینکه برای هر دو یک پاپوش دوخته میشود که سبب به زندان رفتنشان می گردد.اما در ان طرف قضیه فردیست به نام باب با بازی روبرتو بنینی,شخصی ایتالیایی که حتی انگلیسی صحبت کردن هم به خوبی نمیداند و از نظر روحیات و خلق خو درست در نقطه ی مقابل زک و باب ایستاده است. او فردیست که بر روی تمام مشکلات این دنیا میخندد او فردیست که با ورودش به زندان یخ سلول زک و باب را حتی با چند جمله ایی که انگلیسی میداند باز می نماید و سبب تغییر در سلول می گردد.کارگردان برعکس دو شخصیت عبوس و گرفته اش برای چگونگی دستگیری باب هیچ تصویر و یا گذشته ای را از او به نمایش نمی گذارد بلکه فقط به گفته هایش اکتفا می کند گفته هایی که دلیل به زندان رفتنش را برخورد اتفاقی یک توپ بیلیارد به صورت یک شخص عنوان می نماید.کلا هم زندگی افرادی چون باب بر اساس همین اتفاقات است که به پیش می روند : اتفاقاتی چون به زندان افتادنش,خرگوش شکار کردنش,فرار کردنش و زن گرفتنش در مسیر فرار.....انگار که کارگردان نوع زندگی کردن اشخاصی چون باب را در این دنیا می ستاید.کارگردان انسان هایی چون زک و باب که خود را بزرگ و همه کاره می پندارند را کودک عنوان می کند(حتی دعواهایشان هم بر سر موضوعاتی بچه گانه پیش میاید) افرادی که از نظر جسمی بزرگ شده اند اما از نظر عقلی خیر. قاب های عالی و بازی های خیره کننده از نکات بسیار بارز Down by Law است که به هیچ وجه نمی توان از ان گذشت.در مورد بازی بازیگران هم میتوان این جمله را بیان کرد که انگار هر سه تن در حال زندگی در ان هستند.(مخصوصا تام ویتس). >> به نظر من یکی از پیام های کارگردان در فیلم میتواند این باشد که زندگی را نباید سخت گرفت,نباید انرا پیچیده کرد و دو راهی هایش را سخت پنداشت.اگر در یک زندان محصور هستی,پنجره ای را ترسیم کن و تصور کن که دیواری وجود ندارد و تو در ورای تمامی این تنگناها در دنیایی قرار داری که خودش مسیر را به تو نشان خواهد داد,درست به مانند همان مسیری که زک و جک به طور اتفاقی انرا در پیش گرفتند...
5.4
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
I Scream, You Scream, We All Scream for Ice Cream
باید یه مکتب در فلسفه هنر پایه گزاری بشه و اسمشو بزارن روایت جارموشیستی !
اصلا فیلم داد میزنه : ((( من مال جارموووووووووووووووووووووووووووووووشم ! )))
چه سینماتوگرافی داره فیلم لامصب
عاشق این فیلم، روایت ساده و اما ژرف اونم
بی شک شاهکاری از جارموش بزرگ
عاشقه این تام ویتسم چه صدایی داشت بنده خدا الان زوزه میکنه روزی بیش از دو پاکت سیگار همینه حتی سیگار روی چهرش هم تاثیر گذاشته و چروکیده شده هی خدا دست رو هر کی میذاریم یا بشدت پیر میشه یا فرداش میمیره
در ضمن اهنگ martha رو از تامیه ما گوش کنید صداش بابه تنهایه
ناجور با حاله!! چسبید!!!!!!!
نمونه ای عالی از سینمای مستقل
jim jarmusch yeki az ۱۰ kargardan bartar sinamast bedun shak
Down by Law فیلمی سیاه و سفید از کارگردان امریکایی جیم جارموش با بازی دو موسیقیدان با نام های تام ویتس و جان لاری و به همراهی بازیگر ایتالیایی روبرتو بنینی.Down by Law با داستان این سه شخصیت در سه بخش همراه میشود:
۱- دستگیری و زندگی قبل از زندانشان .
۲ - زندان و چگونگی گذراندن روزهایشان در ان.
۳ - و در اخر هم نحوه فرار کردن و عاقبت هر یک.
زک با بازی تام ویتس(سمت راست تصویر),مجری رادیویی است که به دلیل اینکه تملق را در کارش جای نمیدهد دچار پیشرفت نمیشود و همین عدم پیشرفت و در جا زدن هم باعث جدایی او از دوست دخترش و اس و پاس شدنش میشود.....در قسمت دیگری ما جان لاری (گوشه ی چپ تصویر) در نقش جک را میبینیم,جک امور یک فاحشه خانه را بر عهده دارد.بین این دو شخصیت شباهات بسیاری برقرار است که کارگردان حتی در استفاده از اسمشان نیز انرا بکار برده است,هر دو توسط اطرافیانشان رانده شده اند و مورد تحقیر قرار می گیرند و یا اینکه برای هر دو یک پاپوش دوخته میشود که سبب به زندان رفتنشان می گردد.اما در ان طرف قضیه فردیست به نام باب با بازی روبرتو بنینی,شخصی ایتالیایی که حتی انگلیسی صحبت کردن هم به خوبی نمیداند و از نظر روحیات و خلق خو درست در نقطه ی مقابل زک و باب ایستاده است. او فردیست که بر روی تمام مشکلات این دنیا میخندد او فردیست که با ورودش به زندان یخ سلول زک و باب را حتی با چند جمله ایی که انگلیسی میداند باز می نماید و سبب تغییر در سلول می گردد.کارگردان برعکس دو شخصیت عبوس و گرفته اش برای چگونگی دستگیری باب هیچ تصویر و یا گذشته ای را از او به نمایش نمی گذارد بلکه فقط به گفته هایش اکتفا می کند گفته هایی که دلیل به زندان رفتنش را برخورد اتفاقی یک توپ بیلیارد به صورت یک شخص عنوان می نماید.کلا هم زندگی افرادی چون باب بر اساس همین اتفاقات است که به پیش می روند : اتفاقاتی چون به زندان افتادنش,خرگوش شکار کردنش,فرار کردنش و زن گرفتنش در مسیر فرار.....انگار که کارگردان نوع زندگی کردن اشخاصی چون باب را در این دنیا می ستاید.کارگردان انسان هایی چون زک و باب که خود را بزرگ و همه کاره می پندارند را کودک عنوان می کند(حتی دعواهایشان هم بر سر موضوعاتی بچه گانه پیش میاید) افرادی که از نظر جسمی بزرگ شده اند اما از نظر عقلی خیر.
قاب های عالی و بازی های خیره کننده از نکات بسیار بارز Down by Law است که به هیچ وجه نمی توان از ان گذشت.در مورد بازی بازیگران هم میتوان این جمله را بیان کرد که انگار هر سه تن در حال زندگی در ان هستند.(مخصوصا تام ویتس).
>> به نظر من یکی از پیام های کارگردان در فیلم میتواند این باشد که زندگی را نباید سخت گرفت,نباید انرا پیچیده کرد و دو راهی هایش را سخت پنداشت.اگر در یک زندان محصور هستی,پنجره ای را ترسیم کن و تصور کن که دیواری وجود ندارد و تو در ورای تمامی این تنگناها در دنیایی قرار داری که خودش مسیر را به تو نشان خواهد داد,درست به مانند همان مسیری که زک و جک به طور اتفاقی انرا در پیش گرفتند...