دومین فیلم کوتاه لینچ که در سال ۱۹۶۸ و در آستانه ی ۲۱ سالگی اش ساخته شد سورئالِ کوتاهی ست در نقد کلام فیلم کوتاه الفبا (The Alphabet) اشاره ای ست به دو جنبه ی اساسی کلام انسانی: عافیت آفرینی و ویرانگری
همانگونه که آدمی میتواند با واژه ها سرودی بیافریند ، آواز کند تا خود و دیگران از آن تمتع برند (بخش آغازین فیلم) ، میتواند هماره کلمات را به سلاحی برای آزار خود و دیگران تبدیل کند ، از قضا لینچ در این اثر کوتاه بیشتر بر بُعد دوم یعنی ویرانگری کلام تاکید دارد تا عافیت آفرینیِ آن.
سری که پر شده است از لغات بی شمار به همان اندازه که میتواند ناقل کلام تاثیرگذار باشد ، مستعدِ تاثیرپذیری از کلمات دیگران است. حال تصور کنید که این کلمات بخواهند واجد معانی قلابی شوند ، چه اتفاقی می افتد؟ انسان فریب کلماتی را میخورد که واقعیت ها را برعکس جلوه میدهند. لینچ با نمایش تصویر قلبی که حروف الفبا را ساطع میکند به این موضوع اشاره دارد که عموما انسان از راه احساساتش مغلوب واژه ها میشود .
و در نهایت خونی که از دهان زن سپیدپوش در نمای آخر جاری میشود تصویری ست استعاری از قدرت ویرانگر کلام در سلاخی و ذبح روح آدمی ، ساخت این فیلم کوتاه در آن زمان برای لینچ به مثابه ی شروعی با امکانات بسیار محدود بود اما ایده ی او به خودی خود نمایانگر دغدغه های انسانی اش از همان آغاز می باشد .
مرداد ۹۴ / گلستانی
20
ariomohammad
۱۰ سال پیش
درضمن یه موضوعی هست اونم اینه که من هر زمانی که به فیلمهای لینچ و یا اینگمار برگمن و بعضی کارگردانای دیگه میرم با چندتا کلمه رو به رو میشم مثله :استاد بزرگ یا خدای فیلمسازی یا قلب هنر و یا یه سری جمله های قلو شده که اصلا درست نیست و نباید توی هر زمینه ای چه سیاست چه اقتصاد چه ورزش و حتی هنر شخصیتهایی کاریزماتیکی درست کرد...خوب نیست
10
امیراردوان میرانی
۱۰ سال پیش
از نظر شخصی من پادشاه کارگردانی هست دیوید لنچ بزرگ , ولی خوب واقعا سلیقه ای هست و هر کسی نمیتونه درک کنه کارهای سوریل لنچ رو ., کلا ما ایرانی ها تو هر مساله ای وقتی بهمون میگن کمی بیندیش در مورد نظر قبلیت موضع می گیریم . نظر اون دوستمون هم که گفت پیچوندگی داره اصلا دقیق نیست و کاملا نظر یک بیننده ی عام سینماست .
9
ariomohammad
۱۰ سال پیش
جناب امیراردوان: عام......کلمه ای که شما استفاده کردید . حس میکنم این کلمه اشتباها به یک سلاح تدافعی و حتی در بعضی موارد تهاجمی برای تعداد زیادی از ما تبدیل شده. ما از سیاست های داخلی کشور صحبت نمیکنیم. ما از نحوه شلیک یک فضاپیما به نقطه ای دور در کهکشان صحبت نمیکنیم. ما از نحوه حل مساله ای فضا زمانی صحبت نمیکنیم و همچنین درباره برهه ای از تاریخی دور و پر معما صحبت نمیکنیم. وچیزهایی در این مورد.......... ما از هنر صحبت میکنیم...هنر ریاضیات نیست...تاریخ نیست...ما از دوق هنری صحبت میکنیم...هنر صرفا و صرفا یعنی روح...از روح ما سرچشمه میگیره..روح کمالگرای ما...هنر کمال روح ماست... هیچ انسان زنده ای وجود نداره که با هنر(حال به هر شکلی)ارتباطی برقرار نکنه... هنر کاملا و به معنای اخص کلمه (عام) است...
7
xzsamurai
۱۰ سال پیش
به امید قرار گرفتم تمام فیلم های استاد لینچ بزرگ , این دومین فیلم کوتاه استاد هست
5
arian
۱۰ سال پیش
یا علی من خوابم نمیبره دیگه ....
3
daneshgars
۱۰ سال پیش
والا من هیچی نفهمیدم! یکی توضیح بده لطفا.
3
pooriya_np
۱۰ سال پیش
اگر چه فیلم‌های لینچ موفقیت بزرگی در گیشه کسب نکرده‌اند، ولی همیشه محبوب منتقدان و فیلم‌دوستان بوده‌اند
7.5
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
به درخواست کاربر گرامی -shsol -
دومین فیلم کوتاه لینچ که در سال ۱۹۶۸
و در آستانه ی ۲۱ سالگی اش ساخته شد سورئالِ کوتاهی ست در نقد کلام
فیلم کوتاه الفبا (The Alphabet) اشاره ای ست به دو جنبه ی اساسی کلام انسانی: عافیت آفرینی و ویرانگری
همانگونه که آدمی میتواند با واژه ها سرودی بیافریند ، آواز کند تا خود و دیگران از آن تمتع برند (بخش آغازین فیلم) ، میتواند هماره کلمات را به سلاحی برای آزار خود و دیگران تبدیل کند ، از قضا لینچ در این اثر کوتاه بیشتر بر بُعد دوم یعنی ویرانگری کلام تاکید دارد تا عافیت آفرینیِ آن.
سری که پر شده است از لغات بی شمار به همان اندازه که میتواند ناقل کلام تاثیرگذار باشد ، مستعدِ تاثیرپذیری از کلمات دیگران است. حال تصور کنید که این کلمات بخواهند واجد معانی قلابی شوند ، چه اتفاقی می افتد؟ انسان فریب کلماتی را میخورد که واقعیت ها را برعکس جلوه میدهند. لینچ با نمایش تصویر قلبی که حروف الفبا را ساطع میکند به این موضوع اشاره دارد که عموما انسان از راه احساساتش مغلوب واژه ها میشود .
و در نهایت خونی که از دهان زن سپیدپوش در نمای آخر جاری میشود تصویری ست استعاری از قدرت ویرانگر کلام در سلاخی و ذبح روح آدمی ، ساخت این فیلم کوتاه در آن زمان برای لینچ به مثابه ی شروعی با امکانات بسیار محدود بود اما ایده ی او به خودی خود نمایانگر دغدغه های انسانی اش از همان آغاز می باشد .
مرداد ۹۴ / گلستانی
درضمن یه موضوعی هست اونم اینه که من هر زمانی که به فیلمهای لینچ و یا اینگمار برگمن و بعضی کارگردانای دیگه میرم با چندتا کلمه رو به رو میشم مثله :استاد بزرگ یا خدای فیلمسازی یا قلب هنر و یا یه سری جمله های قلو شده که اصلا درست نیست و نباید توی هر زمینه ای چه سیاست چه اقتصاد چه ورزش و حتی هنر شخصیتهایی کاریزماتیکی درست کرد...خوب نیست
از نظر شخصی من پادشاه کارگردانی هست دیوید لنچ بزرگ , ولی خوب واقعا سلیقه ای هست و هر کسی نمیتونه درک کنه کارهای سوریل لنچ رو ., کلا ما ایرانی ها تو هر مساله ای وقتی بهمون میگن کمی بیندیش در مورد نظر قبلیت موضع می گیریم . نظر اون دوستمون هم که گفت پیچوندگی داره اصلا دقیق نیست و کاملا نظر یک بیننده ی عام سینماست .
جناب امیراردوان:
عام......کلمه ای که شما استفاده کردید .
حس میکنم این کلمه اشتباها به یک سلاح تدافعی و حتی در بعضی موارد تهاجمی برای تعداد زیادی از ما تبدیل شده.
ما از سیاست های داخلی کشور صحبت نمیکنیم.
ما از نحوه شلیک یک فضاپیما به نقطه ای دور در کهکشان صحبت نمیکنیم.
ما از نحوه حل مساله ای فضا زمانی صحبت نمیکنیم و همچنین درباره برهه ای از تاریخی دور و پر معما صحبت نمیکنیم.
وچیزهایی در این مورد..........
ما از هنر صحبت میکنیم...هنر ریاضیات نیست...تاریخ نیست...ما از دوق هنری صحبت میکنیم...هنر صرفا و صرفا یعنی روح...از روح ما سرچشمه میگیره..روح کمالگرای ما...هنر کمال روح ماست...
هیچ انسان زنده ای وجود نداره که با هنر(حال به هر شکلی)ارتباطی برقرار نکنه...
هنر کاملا و به معنای اخص کلمه (عام) است...
به امید قرار گرفتم تمام فیلم های استاد لینچ بزرگ , این دومین فیلم کوتاه استاد هست
یا علی من خوابم نمیبره دیگه ....
والا من هیچی نفهمیدم! یکی توضیح بده لطفا.
اگر چه فیلم‌های لینچ موفقیت بزرگی در گیشه کسب نکرده‌اند، ولی همیشه محبوب منتقدان و فیلم‌دوستان بوده‌اند