انسانی که ظاهری خوک گونه دارد و مهارتش در خلبانی زبان زد عام و خاص است.او برای کمک به انسان ها و مخصوصا کودکان دست به هر کار غیر ممکنی می زند تا آنها را از شر دزدان دریایی یا درست تر بگویم دزدان هوایی (به این خاطر که در داستان هواپیما ها هستند که قدرت را در دریاها در دست دارند نه کشتی ها) نجات دهد.در این حین فردی دنیا طلب و حریص از آمریکا به دزدان هوایی می پیوندد تا هم با شکست پورکو به ثروتی درست و حسابی برسد و هم شهرتی را بر هم زند,به مرور با درگیری های این دو تن هم در هوا که با درگیری هواپیماهای شان به نمایش درامده و هم در زمین که به صورت عشق های زمینی نشان داده شده تنها یک نفر پیروز میدان می شود اگرچه که کارگردان هیچکدام از شخصیت ها را بازنده ی میدان و یا خبیث نمی داند,حتی دزدان هوایی را.در واقع اینگونه است که میازاکی به نوعی به همه ی شخصیت هایش در این فیلم عشق می ورزد و بدی های انها را هم سعی می کند تا به گونه ایی طنز نشان دهد. پورکو روسو یکی از معدود اثار کارگردان شهیر هایائو میازاکی است که در دنیایی رئال سیر می کند و اساسش را مانند اغلب اثار وی که فضایی فانتزی دارند شکل نمی دهد اما بر خلاف دیگر کارهایش که قهرمانانی انسانی داشتند اینبار این روند معکوس می شود و شخصیت اصلی آن را همانطور که در ابتدا گفته ام یک خوک تشکیل می دهد(شخصیتی غیر واقعی و تخیلی). اما داستان چیست چرا او بدین شکل در آمده؟!او بعد از دست دادن تمامی دوستانش در یک نبرد هوایی و جان به در بردن خودش به جادویی مبتلا می گردد که چهره ی انسانی اش را از وی می گیرد اما به واقع هدف میازاکی از به تصویر کشیدن قهرمانش به شکل یک خوک چه بوده و اینکه چرا او را به مانند حیوانی دیگر به تصویر در نیاورده است؟!نکته اینجاست که خوک نماد دنیا دوستی و مادی طلبیست و از انجا که پورکو تنها فرد زنده ی آن نبرد سهمگین در میان دوستانش بوده میازاکی سعی کرده وی را به این شکل دراورد پس تنها راهی که باعث برگشت او به شکلی انسانیش می گردد همان جدایی از مادی طلبی و دنیا دوستی بوده پس وقتی او را به چهره ی اصلیش باز می گرداند که در نبردی که جنبه ی مادی نداشته باشد شرکت کند جنگی در جهت عشق نه صرفا هوس. پورکو روسو را می توان جزو شاهکارهای اقای میازاکی نام برد.این انیمیشن انقدر زیبا و ماهرانه داستان پردازی و نقاشی(!)گردیده شده که دل هر سینما دوستانی را با آن پایان بی پایانش بدست می اورد.انیمیشن پورکو روسو از فردی می گوید که در تنهاییش سیگاری را دود می کند تا خاطرات بچگی اش را در ذهن خود تجسم نماید و گذشته هایی را مرور کند که دیگر بدست نخواهند آمد اگر او....
1
aidin dadvar
۹ سال پیش
khoob boodalbate nesbat be digar karhaye in kargardane uniqekami paeentarevali khob mesle hamishe ziba va del neshin bood
3
milad fani
۹ سال پیش
واقعا عالی بود
3
mehrdad71m
۱۰ سال پیش
خیلی عجیبه که بعد از خوندن داستان این فیلم یاد کتاب مزرعه ی حیوانات افتادم (که در واقع به وقایع بعد از انقلاب روسیه می پرداخت). جالب ایجاست که نقش اول این فیلم درست نقطه ی مقابل شخصیت های منفی داستان مزرعه ی حیوانات هستند (که اونها هم خوک بودن).
2
vahid.a1996
۱۰ سال پیش
خیلی عجیبه
0
yahya_nobody
۱۱ سال پیش
سلام دوستان حدودا ۲۰ سال پیش فیلمی رو دیدم که یه جوخه سرباز امریکایی به یه نحوی سر از میدان جنگ تو هزار سال قبل تو ژاپن در میارن البته با تانک و هلیکوپتر , چیزه بیشتری یادم نیست خواهشن اگه ممکن اسمش رو بگید مرسی دوستان
2
rezarad313
۱۱ سال پیش
این کارتون های ژاپنی خیلی عجیب و غریبن
12
Javad.M
۱۱ سال پیش
این انیمه هم از جمله انیمه های خلاقانه ی میازاکی بود مثه همیشه داستانی متفاوت و دوستداشتنی داشت
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
انسانی که ظاهری خوک گونه دارد و مهارتش در خلبانی زبان زد عام و خاص است.او برای کمک به انسان ها و مخصوصا کودکان دست به هر کار غیر ممکنی می زند تا آنها را از شر دزدان دریایی یا درست تر بگویم دزدان هوایی (به این خاطر که در داستان هواپیما ها هستند که قدرت را در دریاها در دست دارند نه کشتی ها) نجات دهد.در این حین فردی دنیا طلب و حریص از آمریکا به دزدان هوایی می پیوندد تا هم با شکست پورکو به ثروتی درست و حسابی برسد و هم شهرتی را بر هم زند,به مرور با درگیری های این دو تن هم در هوا که با درگیری هواپیماهای شان به نمایش درامده و هم در زمین که به صورت عشق های زمینی نشان داده شده تنها یک نفر پیروز میدان می شود اگرچه که کارگردان هیچکدام از شخصیت ها را بازنده ی میدان و یا خبیث نمی داند,حتی دزدان هوایی را.در واقع اینگونه است که میازاکی به نوعی به همه ی شخصیت هایش در این فیلم عشق می ورزد و بدی های انها را هم سعی می کند تا به گونه ایی طنز نشان دهد.
پورکو روسو یکی از معدود اثار کارگردان شهیر هایائو میازاکی است که در دنیایی رئال سیر می کند و اساسش را مانند اغلب اثار وی که فضایی فانتزی دارند شکل نمی دهد اما بر خلاف دیگر کارهایش که قهرمانانی انسانی داشتند اینبار این روند معکوس می شود و شخصیت اصلی آن را همانطور که در ابتدا گفته ام یک خوک تشکیل می دهد(شخصیتی غیر واقعی و تخیلی). اما داستان چیست چرا او بدین شکل در آمده؟!او بعد از دست دادن تمامی دوستانش در یک نبرد هوایی و جان به در بردن خودش به جادویی مبتلا می گردد که چهره ی انسانی اش را از وی می گیرد اما به واقع هدف میازاکی از به تصویر کشیدن قهرمانش به شکل یک خوک چه بوده و اینکه چرا او را به مانند حیوانی دیگر به تصویر در نیاورده است؟!نکته اینجاست که خوک نماد دنیا دوستی و مادی طلبیست و از انجا که پورکو تنها فرد زنده ی آن نبرد سهمگین در میان دوستانش بوده میازاکی سعی کرده وی را به این شکل دراورد پس تنها راهی که باعث برگشت او به شکلی انسانیش می گردد همان جدایی از مادی طلبی و دنیا دوستی بوده پس وقتی او را به چهره ی اصلیش باز می گرداند که در نبردی که جنبه ی مادی نداشته باشد شرکت کند جنگی در جهت عشق نه صرفا هوس.
پورکو روسو را می توان جزو شاهکارهای اقای میازاکی نام برد.این انیمیشن انقدر زیبا و ماهرانه داستان پردازی و نقاشی(!)گردیده شده که دل هر سینما دوستانی را با آن پایان بی پایانش بدست می اورد.انیمیشن پورکو روسو از فردی می گوید که در تنهاییش سیگاری را دود می کند تا خاطرات بچگی اش را در ذهن خود تجسم نماید و گذشته هایی را مرور کند که دیگر بدست نخواهند آمد اگر او....
khoob boodalbate nesbat be digar karhaye in kargardane uniqekami paeentarevali khob mesle hamishe ziba va del neshin bood
واقعا عالی بود
خیلی عجیبه که بعد از خوندن داستان این فیلم یاد کتاب مزرعه ی حیوانات افتادم (که در واقع به وقایع بعد از انقلاب روسیه می پرداخت). جالب ایجاست که نقش اول این فیلم درست نقطه ی مقابل شخصیت های منفی داستان مزرعه ی حیوانات هستند (که اونها هم خوک بودن).
خیلی عجیبه
سلام دوستان حدودا ۲۰ سال پیش فیلمی رو دیدم که یه جوخه سرباز امریکایی به یه نحوی سر از میدان جنگ تو هزار سال قبل تو ژاپن در میارن البته با تانک و هلیکوپتر , چیزه بیشتری یادم نیست خواهشن اگه ممکن اسمش رو بگید مرسی دوستان
این کارتون های ژاپنی خیلی عجیب و غریبن
این انیمه هم از جمله انیمه های خلاقانه ی میازاکی بود مثه همیشه داستانی متفاوت و دوستداشتنی داشت