این فیلم رو خیلی وقت بود دانلود کرده بودم و سراغش نمیرفتم فکرشم حوصله سر بر بود یه سیاه سفید روسی ... اونم ۳ ساعت ... فکر میکردم یه صبر ایوب و حوصله زیاد میخواد نمیدونم چی شد که چند شب پیش به سرم زد ببینمش ... و همین چند شب پیش یکی از قشنگ ترین ۳ ساعت عمرم رو گذروندم این اثر فوق شاهکاره ... چه از نظر فرم ، چه محتوا ... هیچ ایرادی بهش وارد نیست من فقط میتونم بگم حالا حالا ها مدیون تارکوفسکی ام بابت این لطف بزرگی که به من کرد با این فیلمش
1
mohammadkouhestani69
۸ سال پیش
دوستان اگر رایش برسه به ۲۵۰۰۰ میره تو ۲۵۰ لطفا هر کی میتونه بره imdb رای بده به این شاهکار
1
kasraflute79
۸ سال پیش
فوق العاده عالیه از هر نظر بدون شک جزو بهترین های تاریخ سینماست سه ساعت بدون اینکه بفهمید طی میشه
2
j_sh82
۸ سال پیش
به اعتقاد بنده آندری تارکوفسکی در فیلم آندری روبلف مفاهیم زیبایی شناسی هنری را به حد اعلای خود ارتقاء داد. از آنجا که وی فرزند شاعر معروف شوروی یعنی آرسنی تارکوفسکی بود بصورت محسوسی از مفاهیم شاعرانه در این فیلم استفاده کرد. به غیر از مقوله شعر از مضامین عرفانی نیز در دیالوگهای مختلف شخصیتهای فیلم بهره زیادی برد. یکی دیگر از مواردی که مورد استفاده قرار گرفت تعابیر فلسفی ای بود که در قالب گفتگوهای روبلف با شخصیتهای دیگر از جمله تئوفانوس به وقوع پیوست. اما یکی از زیباترین آثار هنری ای که به گونه ای موضوع اصلی فیلم بود مفهوم نقاشی بود که در قالب شمایل نگاری در این فیلم اتفاق افتاد و اوج زیبایی کار آنجایی بود که در سکانس پایانی فیلم پس از نزدیک به دو ساعت و پنجاه دقیقه فیلمبرداری با زمینه سیاه و سفید و بعد از شکستن روزه سکوت آندری روبلف ده دقیقه آخر به زیبایی هر چه تمامتر به یکباره با زمینه رنگی فیلمبرداری شد تا زیبایی کار شمایل نگار یعنی روبلف بیش از پیش آشکار شود و در واقع ما دقایق پایانی را محو تماشای تابلوهای نقاشی زیبای تارکوفسکی باشیم. هنر بدیع فیلمبرداری در نقاط مختلف فیلم نمایان است بخصوص در جاهایی که به طبیعت اشاره می کند و دقایق زیادی را با نماهای بلند فیلمبرداری می کند که این یکی از روشهای مخصوص تارکوفسکی برای تاکید بر زیبایی هنری در فیلمبرداری است. تکنیک برداشتهای بلند در بیشتر فیلمهای تارکوفسکی از جمله همین فیلم برای نمایش طبیعی زمان و واقعی جلوه دادن فیلم بکار می رود. طول نماها در بسیاری از فیلمهایش دو یا بیش از سه دقیقه طول می کشد. تارکوفسکی با این روش همانگونه که خود نیز اشاره می کند به زیبایی از عناصر مختلف طبیعت مثلا آب برای گذر زمان استفاده کرده است. در واقع تارکوفسکی با نمایش تاثیر زمان فیلمهای خود را به صورت یک جریان واقع گرایانه به مخاطب نشان می دهد درست بر خلاف اکثر فیلمهای هالیوودی که تدوین مدار هستند و طول نماها در آنها به چند ثانیه می رسد. اعتراضی که تارکوفسکی به سینمای غرب بخصوص هالیوود دارد نیز از همین نکته ناشی می شود که سینمای هالیوود با هدف فرار از واقعیت و انزوا قصد دارد مخاطب گذر زمان را فراموش کند و او را از اصالت سینما یعنی هنر دور نگه دارد چرا که رسالت اصلی سینما هنر برای هنر است نه چیز دیگر. میزانسن و چیدمان تصویری صحنه نیز در اوج زیبایی خود در این فیلم به معرض نمایش گذاشته شده است. ولی آنچه که بیش از هر چیز برای من قابل توجه و لذتبخش بود آموزه های عرفانی تارکوفسکی بود که در قالب هنر تجلی پیدا کرده بود. در پایان شما را به تماشای این شاهکار هنری دعوت می کنم.
2
amin_amini1970
۹ سال پیش
کمتر کسی میتونه تصور کنه یه فیلم دهه ی شصتی روسی که سیاه سفیدم هست و تایم اون ۳ ساعته میتونه کاری کنه که حتی پلک هم نزنی . نه نه نه این یهشاهکار نیست بلکه این خود سینماست ... روحت بر بام این کهکشان پرسه زند ای تارکوفسکی
3
mh.akbari
۹ سال پیش
وقتی قبل از دیدن فیلم نظرات رو دیدم انتظار داشتم با اثری خیلی خیلی قوی مواجه شم ولی متاسفانه اینطور نشد. فیلم بسیار بسیار کند پیش میرفت و داستان به هیچ عنوان انسجام نداشت و شاید گیج کننده هم بود. با احترام بسیاری که برای دوستداران جناب تارکوفسکی قائلم باید بگم که بیش از اندازه به این فیلم توجه شده و حقیقت اینه که تایید شدن یک فیلم توسط یکی از بزرگان سینما نمیتونه دلیل محکمی بر خوب بودن یک اثر باشه.
7
peymank1989
۹ سال پیش
هیچکی از خود فیلم صحبت نمیکنه، یه مشت ذوب شده در سینمای روشن فکر زده ی ضد سینما فقط از خود کارگردان میگن و فلسفه بافی و مدیحه سرایی حماسی(غلو آمیز تخیلی) در میکنند تا قمپوزی در کرده باشند! وقتی در مورد آثار یک کارگردان مدام از کارگردانش و مثلا تفکر و اندیشه و فاسفه اش صحبت میشود بدونید شخصیت پشت دوربین از چیزی که جلوی دوربین خلق کرده جلوتر زده و خود فیلم بسیار تهی و ضعیف به لحاظ سینمایی در آمده و نتونسته فیلم سینمایی موفقی بشه که میخوان خلا آن را با اسم کارگردان جبران کنن و شاه بیت و نثر و نقل قولهای خیالی یا واقعی دم دستی معمول اون هم از هم مسلکان زیر همین تیغ نقد، از این و اون در رسای کارگردان بسرایند امااز خود فیلم نه تکنیک و نه فرم و سینمایی و نه حتی قصه ای که ندارد یا اگر دارد به کسالت بار ترین شکل روایت میشود چیزی ندارن بگن چون اولا که ۱)دانشش را ندارن و تمام همین حرفها هم کپی پیست از جاهای دیگس و ۲)فیلم تهی از نقد سینمایی هست مجبورن به هنرهای تفکری و تجسمی کارگردان روی بیاروند به جای هنر هفتم که هنر تصویری هست! آثار این کارگردانها به جای اینکه فیلمشان بزرگ و اسم فیلمشان معروف بشود مثل مثلا راننده تاکسی یا سرگیجه اسم خودشان معروف میشود چون کارگردان نمیتواند فیلمهای بزرگتر از اسم خودش خلق کند و ای هنر امثال اسکورسیزی کوروسوا یا هیچکاک بود فیلمهایی میساختن که با وجود اینکه خودشان اسامی گنده ای بودن اسک فیلماشون از خودشون معروف تر میشد چون فیلماشون فیلمهای خدایی بود مثل هفت سامورایی راننده تاکسی و سرگیجه! خدا باز آکیرا کوروسوا و حتی امثال فلینی رابیامرزد که سینمایشان در مقابل امثال تارکوفسکی خدا بود که فقط اسم کارگردانش در آثار و فیلمهایش میماند و نقد میشود نه فیلمهایش...
2
a3713a96
۹ سال پیش
چندی پیش آقایان منتقد این شاهکارو در کنار چنتایی دلقک بازی از حضرات ترنس مالیک و هانکه و لینچ بعنوان هنری ترین فیلمای تاریخ سینما قرار دادند...هه....این کجا و ان کجا
2
a3713a96
۹ سال پیش
الله الله از دست این فیلم؛میشه دهها بار دید و یک لذت دیگر...بینظیره،هر سکانس یک شاهکار....یک سر و گردن از باقی فیلمای تارکوفسکی بالاتره.....حیرت انگیزه عظمت بصری این اثر
96
djmilad35
۹ سال پیش
آنان که خاک را به نظر کیمیاکنند/ آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند...
بدون اغراق لذتی را که این استاد بزرگ این هنرمند برجسته این شاعر زاده که شعر در تمام وجود و آثارش موج میزند به من و شاید تمامی کسانی که آندری روبلوف را دیده اند منتقل کرده وصف ناشدنیست.
زمانی که انسان آثار تارکوفسکی رو میبینه معنای واقعی هنر را درک میکنه همچنین میفهمه میشود فیلمی ساخت که بدون تمام قیل و قال ها و جذابیت های سینمای امروز ۳ ساعت بیننده را جذب صحنه های زیبا و میخکوب این معناگرایی بی حد و مرز کرد...
روحش شاد...
1
arjang.artist
۹ سال پیش
تارکوفسکی خدای سینمای معناگرا آندری روبلف بزرگترین اثر استاد که ثانیه به ثانیه اش شاهکار است...
3
sanazasgari60
۹ سال پیش
بهترین فیلم در ژانر زندگی نامه
17
ahmad.noori3
۱۰ سال پیش
فیلم با پروازی شروع می‌شود که انتهایش سقوط است! اما سیر فیلم دقیقا برعکس است، سقوطی که در نهایت به پروازی بزرگ می‌انجامد... تغییری درونی اتفاق می‌افتد برای دو شخصیت، که در آوردنش در قالب سینما راحت نیست!
تارکوفسکی کبیر نه تنها از پس این تغییر و کاتارسیس به خوبی برآمده، بلکه فیلمی سیاه و سفید، اما رنگی رو به روی چشم ما قرار می‌دهد... فیلمی که موسیقی کُرال و کلیساییش در یاد می‌ماند... و تصاویر دل‌چسبش، همان‌طور که برگمان گفته است، حتا بدون دیالوگ‌ هم عمل می‌کند!
ماجرای ساخت ناقوس را خیلی خیلی دوست دارم!
16
onc
۱۰ سال پیش
به راستی کدام کارگردانی رو سراغ دارید که عنوان بهترین فیلم هنری تاریخ سینما به خاطر آندری روبلوف رو یدک بکشه و قدیسان بزرگ سینما مثل برگمان و پاراجانف که هر کدام به تنهایی از بزرگترین پانتوئن نشینان تاریخ سینما هستند و از تارکوفسکی که نصف سن آنها رو داشت به عنوان بهترین کارگردان تاریخ یاد بکنند!؟
23
onc
۱۰ سال پیش
آندری تارکوفسکی. مظهر سینما.
اگر در کل تاریخ سینما جستجو کنیم تا به عنوان ناممکن بهترین کارگردان تاریخ برسیم که مطمئنا شدنی نیست! و هنرمندی را پیدا کنیم که با کل تاریخ سینما از کلاسیسم تا آوانگاردیسم را در فیلم های خود جای داده باشد و کارکرد اصلی سینما را که همان پالاینده اجتماعی ست به تنهایی به اوج خود رسانده باشد تنها و تنها به اسم یک تن برمیخوریم! آندری تارکوفسکی.....
37
rezazadehms2
۱۰ سال پیش
اخیرا نشریه گاردین بر اساس میانگین رای صد ها منتقد برای بهترین فیلم های هنری تاریخ سینما نظرسنجی رو برگزار کرده که ده فیلم برتر هنری کل تاریخ سینما به این صورت انتخاب شدند: ۱-آندری روبلوف: به عنوان بهترین فیلم هنری تمام دوران شناخته شد. ۲-مالهالند درایو: شاهکار استاد سورئال لینچ کبیر که غیر از این هم ازش انتظاری نداریم ۳-آتالانت: بهترین اثر ژآن ویگو بزرگ بدون شک ۴-داستان توکیو : لازم هست راجبع استاد اوزو اصلا من حرفی بزنم!؟ ۵-همشهری کین: شاهکاری از یک نابغه که سینما تا ابد مدیونش است ۶-پرتقال کوکی: از آقای وسواس! که انصافا به نظر من بعد از یک ادیسه فضایی بهترین فیلمش هست. ۷-روز های بهشت: فیلمی از یکی از بزرگترین فیلسوفان و افسانه های زنده سینما. ۸-فانی و الکساندر : از شدت بزرگ بودن نام کارگردان نمیشه حرفی زد! ۹-روبان سفید: چه کرده استاد هانکه! زده روی دست استاد و کارگردان مورد علاقه ش برگمان!!! ۱۰انجیل به روایت متی: از شدت بزرگ بودن نام کارگردان نمیشه حرفی زد!
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
فوق شاهکار تارکوفسکی
این فیلم رو خیلی وقت بود دانلود کرده بودم و سراغش نمیرفتم
فکرشم حوصله سر بر بود
یه سیاه سفید روسی ... اونم ۳ ساعت ... فکر میکردم یه صبر ایوب و حوصله زیاد میخواد
نمیدونم چی شد که چند شب پیش به سرم زد ببینمش ... و همین چند شب پیش یکی از قشنگ ترین ۳ ساعت عمرم رو گذروندم
این اثر فوق شاهکاره ... چه از نظر فرم ، چه محتوا ... هیچ ایرادی بهش وارد نیست
من فقط میتونم بگم حالا حالا ها مدیون تارکوفسکی ام بابت این لطف بزرگی که به من کرد با این فیلمش
دوستان اگر رایش برسه به ۲۵۰۰۰ میره تو ۲۵۰ لطفا هر کی میتونه بره imdb رای بده به این شاهکار
فوق العاده
عالیه از هر نظر بدون شک جزو بهترین های تاریخ سینماست
سه ساعت بدون اینکه بفهمید طی میشه
به اعتقاد بنده آندری تارکوفسکی در فیلم آندری روبلف مفاهیم زیبایی شناسی هنری را به حد اعلای خود ارتقاء داد. از آنجا که وی فرزند شاعر معروف شوروی یعنی آرسنی تارکوفسکی بود بصورت محسوسی از مفاهیم شاعرانه در این فیلم استفاده کرد. به غیر از مقوله شعر از مضامین عرفانی نیز در دیالوگهای مختلف شخصیتهای فیلم بهره زیادی برد. یکی دیگر از مواردی که مورد استفاده قرار گرفت تعابیر فلسفی ای بود که در قالب گفتگوهای روبلف با شخصیتهای دیگر از جمله تئوفانوس به وقوع پیوست. اما یکی از زیباترین آثار هنری ای که به گونه ای موضوع اصلی فیلم بود مفهوم نقاشی بود که در قالب شمایل نگاری در این فیلم اتفاق افتاد و اوج زیبایی کار آنجایی بود که در سکانس پایانی فیلم پس از نزدیک به دو ساعت و پنجاه دقیقه فیلمبرداری با زمینه سیاه و سفید و بعد از شکستن روزه سکوت آندری روبلف ده دقیقه آخر به زیبایی هر چه تمامتر به یکباره با زمینه رنگی فیلمبرداری شد تا زیبایی کار شمایل نگار یعنی روبلف بیش از پیش آشکار شود و در واقع ما دقایق پایانی را محو تماشای تابلوهای نقاشی زیبای تارکوفسکی باشیم.
هنر بدیع فیلمبرداری در نقاط مختلف فیلم نمایان است بخصوص در جاهایی که به طبیعت اشاره می کند و دقایق زیادی را با نماهای بلند فیلمبرداری می کند که این یکی از روشهای مخصوص تارکوفسکی برای تاکید بر زیبایی هنری در فیلمبرداری است. تکنیک برداشتهای بلند در بیشتر فیلمهای تارکوفسکی از جمله همین فیلم برای نمایش طبیعی زمان و واقعی جلوه دادن فیلم بکار می رود. طول نماها در بسیاری از فیلمهایش دو یا بیش از سه دقیقه طول می کشد. تارکوفسکی با این روش همانگونه که خود نیز اشاره می کند به زیبایی از عناصر مختلف طبیعت مثلا آب برای گذر زمان استفاده کرده است. در واقع تارکوفسکی با نمایش تاثیر زمان فیلمهای خود را به صورت یک جریان واقع گرایانه به مخاطب نشان می دهد درست بر خلاف اکثر فیلمهای هالیوودی که تدوین مدار هستند و طول نماها در آنها به چند ثانیه می رسد. اعتراضی که تارکوفسکی به سینمای غرب بخصوص هالیوود دارد نیز از همین نکته ناشی می شود که سینمای هالیوود با هدف فرار از واقعیت و انزوا قصد دارد مخاطب گذر زمان را فراموش کند و او را از اصالت سینما یعنی هنر دور نگه دارد چرا که رسالت اصلی سینما هنر برای هنر است نه چیز دیگر. میزانسن و چیدمان تصویری صحنه نیز در اوج زیبایی خود در این فیلم به معرض نمایش گذاشته شده است. ولی آنچه که بیش از هر چیز برای من قابل توجه و لذتبخش بود آموزه های عرفانی تارکوفسکی بود که در قالب هنر تجلی پیدا کرده بود.
در پایان شما را به تماشای این شاهکار هنری دعوت می کنم.
کمتر کسی میتونه تصور کنه یه فیلم دهه ی شصتی روسی که سیاه سفیدم هست و تایم اون ۳ ساعته میتونه کاری کنه که حتی پلک هم نزنی . نه نه نه این یهشاهکار نیست بلکه این خود سینماست ... روحت بر بام این کهکشان پرسه زند ای تارکوفسکی
وقتی قبل از دیدن فیلم نظرات رو دیدم انتظار داشتم با اثری خیلی خیلی قوی مواجه شم ولی متاسفانه اینطور نشد. فیلم بسیار بسیار کند پیش میرفت و داستان به هیچ عنوان انسجام نداشت و شاید گیج کننده هم بود. با احترام بسیاری که برای دوستداران جناب تارکوفسکی قائلم باید بگم که بیش از اندازه به این فیلم توجه شده و حقیقت اینه که تایید شدن یک فیلم توسط یکی از بزرگان سینما نمیتونه دلیل محکمی بر خوب بودن یک اثر باشه.
هیچکی از خود فیلم صحبت نمیکنه، یه مشت ذوب شده در سینمای روشن فکر زده ی ضد سینما فقط از خود کارگردان میگن و فلسفه بافی و مدیحه سرایی حماسی(غلو آمیز تخیلی) در میکنند تا قمپوزی در کرده باشند! وقتی در مورد آثار یک کارگردان مدام از کارگردانش و مثلا تفکر و اندیشه و فاسفه اش صحبت میشود بدونید شخصیت پشت دوربین از چیزی که جلوی دوربین خلق کرده جلوتر زده و خود فیلم بسیار تهی و ضعیف به لحاظ سینمایی در آمده و نتونسته فیلم سینمایی موفقی بشه که میخوان خلا آن را با اسم کارگردان جبران کنن و شاه بیت و نثر و نقل قولهای خیالی یا واقعی دم دستی معمول اون هم از هم مسلکان زیر همین تیغ نقد، از این و اون در رسای کارگردان بسرایند امااز خود فیلم نه تکنیک و نه فرم و سینمایی و نه حتی قصه ای که ندارد یا اگر دارد به کسالت بار ترین شکل روایت میشود چیزی ندارن بگن چون اولا که ۱)دانشش را ندارن و تمام همین حرفها هم کپی پیست از جاهای دیگس و ۲)فیلم تهی از نقد سینمایی هست مجبورن به هنرهای تفکری و تجسمی کارگردان روی بیاروند به جای هنر هفتم که هنر تصویری هست! آثار این کارگردانها به جای اینکه فیلمشان بزرگ و اسم فیلمشان معروف بشود مثل مثلا راننده تاکسی یا سرگیجه اسم خودشان معروف میشود چون کارگردان نمیتواند فیلمهای بزرگتر از اسم خودش خلق کند و ای هنر امثال اسکورسیزی کوروسوا یا هیچکاک بود فیلمهایی میساختن که با وجود اینکه خودشان اسامی گنده ای بودن اسک فیلماشون از خودشون معروف تر میشد چون فیلماشون فیلمهای خدایی بود مثل هفت سامورایی راننده تاکسی و سرگیجه! خدا باز آکیرا کوروسوا و حتی امثال فلینی رابیامرزد که سینمایشان در مقابل امثال تارکوفسکی خدا بود که فقط اسم کارگردانش در آثار و فیلمهایش میماند و نقد میشود نه فیلمهایش...
چندی پیش آقایان منتقد این شاهکارو در کنار چنتایی دلقک بازی از حضرات ترنس مالیک و هانکه و لینچ بعنوان هنری ترین فیلمای تاریخ سینما قرار دادند...هه....این کجا و ان کجا
الله الله از دست این فیلم؛میشه دهها بار دید و یک لذت دیگر...بینظیره،هر سکانس یک شاهکار....یک سر و گردن از باقی فیلمای تارکوفسکی بالاتره.....حیرت انگیزه عظمت بصری این اثر
آنان که خاک را به نظر کیمیاکنند/ آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند...
بدون اغراق لذتی را که این استاد بزرگ این هنرمند برجسته این شاعر زاده که شعر در تمام وجود و آثارش موج میزند به من و شاید تمامی کسانی که آندری روبلوف را دیده اند منتقل کرده وصف ناشدنیست.
زمانی که انسان آثار تارکوفسکی رو میبینه معنای واقعی هنر را درک میکنه
همچنین میفهمه میشود فیلمی ساخت که بدون تمام قیل و قال ها و جذابیت های سینمای امروز ۳ ساعت بیننده را جذب صحنه های زیبا و میخکوب این معناگرایی بی حد و مرز کرد...
روحش شاد...
تارکوفسکی خدای سینمای معناگرا
آندری روبلف بزرگترین اثر استاد که ثانیه به ثانیه اش شاهکار است...
بهترین فیلم در ژانر زندگی نامه
فیلم با پروازی شروع می‌شود که انتهایش سقوط است!
اما سیر فیلم دقیقا برعکس است، سقوطی که در نهایت به پروازی بزرگ می‌انجامد...
تغییری درونی اتفاق می‌افتد برای دو شخصیت، که در آوردنش در قالب سینما راحت نیست!
تارکوفسکی کبیر نه تنها از پس این تغییر و کاتارسیس به خوبی برآمده،
بلکه فیلمی سیاه و سفید، اما رنگی رو به روی چشم ما قرار می‌دهد...
فیلمی که موسیقی کُرال و کلیساییش در یاد می‌ماند...
و تصاویر دل‌چسبش، همان‌طور که برگمان گفته است، حتا بدون دیالوگ‌ هم عمل می‌کند!
ماجرای ساخت ناقوس را خیلی خیلی دوست دارم!
به راستی کدام کارگردانی رو سراغ دارید که عنوان بهترین فیلم هنری تاریخ سینما به خاطر آندری روبلوف رو یدک بکشه و قدیسان بزرگ سینما مثل برگمان و پاراجانف که هر کدام به تنهایی از بزرگترین پانتوئن نشینان تاریخ سینما هستند و از تارکوفسکی که نصف سن آنها رو داشت به عنوان بهترین کارگردان تاریخ یاد بکنند!؟
آندری تارکوفسکی. مظهر سینما.
اگر در کل تاریخ سینما جستجو کنیم تا به عنوان ناممکن بهترین کارگردان تاریخ برسیم که مطمئنا شدنی نیست! و هنرمندی را پیدا کنیم که با کل تاریخ سینما از کلاسیسم تا آوانگاردیسم را در فیلم های خود جای داده باشد و کارکرد اصلی سینما را که همان پالاینده اجتماعی ست به تنهایی به اوج خود رسانده باشد تنها و تنها به اسم یک تن برمیخوریم! آندری تارکوفسکی.....
اخیرا نشریه گاردین بر اساس میانگین رای صد ها منتقد برای بهترین فیلم های هنری تاریخ سینما نظرسنجی رو برگزار کرده که ده فیلم برتر هنری کل تاریخ سینما به این صورت انتخاب شدند:
۱-آندری روبلوف: به عنوان بهترین فیلم هنری تمام دوران شناخته شد.
۲-مالهالند درایو: شاهکار استاد سورئال لینچ کبیر که غیر از این هم ازش انتظاری نداریم
۳-آتالانت: بهترین اثر ژآن ویگو بزرگ بدون شک
۴-داستان توکیو : لازم هست راجبع استاد اوزو اصلا من حرفی بزنم!؟
۵-همشهری کین: شاهکاری از یک نابغه که سینما تا ابد مدیونش است
۶-پرتقال کوکی: از آقای وسواس! که انصافا به نظر من بعد از یک ادیسه فضایی بهترین فیلمش هست.
۷-روز های بهشت: فیلمی از یکی از بزرگترین فیلسوفان و افسانه های زنده سینما.
۸-فانی و الکساندر : از شدت بزرگ بودن نام کارگردان نمیشه حرفی زد!
۹-روبان سفید: چه کرده استاد هانکه! زده روی دست استاد و کارگردان مورد علاقه ش برگمان!!!
۱۰انجیل به روایت متی: از شدت بزرگ بودن نام کارگردان نمیشه حرفی زد!