سال ۱۹۹۴ بدترین سال برای موسیقی بود کرت کوبین مرد و جاستین بیبر دنیا اومد
30
htb.hassan
۹ سال پیش
یکباره سوختن بهتر از ذره ذره محو شدن است. کوبین کجایی که ببینی موزیک دنیا به چه وضعی افتاده... راک و متال جای خودشو به دنس و هیپ هاپی داده که توش بزرگترین دغدغه ذهنیشون باسن دوست دختراشونه... خوبه که نیستی که به ببینی امثال لیدی گاگا و بیبر چقد تو فیسبوک لایک دارن... خوبه که نیستی,اگه بودی سکته رو میزدی. خوبه یه جور دیگه و به شکل قهرمانانه رفتی...
11
lol666
۹ سال پیش
دنیایی که در هر طرف به ما فشار میاره و هیچ کس به ما هیچ چیزی درباره آینده نمی گه ، آینده ای که دیگر نمی خوایم باشه ، دنیایی که می خواهیم سیاهیش از ما دور بشه ، سیاهی که دنیای لزج ما را درر مقصود ما از زندگی حل کرده ، اگر همه چیز پوچ هست ، پس برای چه هدفی زندگی می کنیم ، چه فایده ای وجود دارد اگر دنیای وجودی ما هیچ راه حلی برای زندگی پیش روی ما نگذاره ، فردا چه خواهد شد ، فردا هم مثل امروز می گذره و هیچ چیزی عاید ما نمی شه ، دنیایی که هر روز پوچی خودش رو به رخ ما می کشد و در هر لحظه فریاد می زند که چه فایده ای دارد اگر دنیای ما هیچ ..........
6
arashnasr79
۹ سال پیش
از بزرگی کرت همین بس که حتی یک نفر هم تو کامنت ها یک نکته منفی ازش نگفته...
5
nasirzadeherfan
۹ سال پیش
my girl, my girlllll
5
moji_farzane1
۹ سال پیش
فقط بوی روح نوجوونی میده و دیگر هیچ...واقعا هیچ
3
ehsan.bardia
۱۰ سال پیش
یکی از بهترین مستندهایی که در سالهای اخیر ساخته شده ... فیلم Last Days گاس ون سنت هم بنظرم جالبه اگه ندیدین حتمن ببینین
3
black_kcn
۹ سال پیش
فیلم بسیار جالبی بود،شخصا همیشه دوست داشتم جنبه های مختلف زندگی این اسطوره رو بدونم،گرچه که خود کرت هیچوقت دوست نداشت اینقدر از خودش و نیروانا صحبت بشه،بقول خودش ما حرف هامون رو تو موسیقی می زنیم و واقعا هم که اینکار رو به بهترین شکل ممکن انجام داد،اولین باری که نیروانا گوش دادم یک کپی از کارهای سینگل گروه بود اون هم در دهه ۷۰ خودمون که خیلی حرف بود،هم سن های من (اویل دهه ۶۰) می دونن که من چی میگم،اون موقع سی دی داشتن چیز باکلاسی محسوب میشد دی وی دی هم که اصلا نبود،ما مونده بودیم و چند نوار کاست که باهاش حال می کردیم،خلاصه ما شدیم طرفدار پروپاقرص کرت کوبین و نیروانا،روحت شاد اسطوره من...
7.8
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
سال ۱۹۹۴ بدترین سال برای موسیقی بود کرت کوبین مرد و جاستین بیبر دنیا اومد
یکباره سوختن بهتر از ذره ذره محو شدن است.
کوبین کجایی که ببینی موزیک دنیا به چه وضعی افتاده...
راک و متال جای خودشو به دنس و هیپ هاپی داده که توش بزرگترین دغدغه ذهنیشون باسن دوست دختراشونه...
خوبه که نیستی که به ببینی امثال لیدی گاگا و بیبر چقد تو فیسبوک لایک دارن...
خوبه که نیستی,اگه بودی سکته رو میزدی. خوبه یه جور دیگه و به شکل قهرمانانه رفتی...
دنیایی که در هر طرف به ما فشار میاره و هیچ کس به ما هیچ چیزی درباره آینده نمی گه ، آینده ای که دیگر نمی خوایم باشه ، دنیایی که می خواهیم سیاهیش از ما دور بشه ، سیاهی که دنیای لزج ما را درر مقصود ما از زندگی حل کرده ، اگر همه چیز پوچ هست ، پس برای چه هدفی زندگی می کنیم ، چه فایده ای وجود دارد اگر دنیای وجودی ما هیچ راه حلی برای زندگی پیش روی ما نگذاره ، فردا چه خواهد شد ، فردا هم مثل امروز می گذره و هیچ چیزی عاید ما نمی شه ، دنیایی که هر روز پوچی خودش رو به رخ ما می کشد و در هر لحظه فریاد می زند که چه فایده ای دارد اگر دنیای ما هیچ ..........
از بزرگی کرت همین بس که حتی یک نفر هم تو کامنت ها یک نکته منفی ازش نگفته...
my girl, my girlllll
فقط بوی روح نوجوونی میده و دیگر هیچ...واقعا هیچ
یکی از بهترین مستندهایی که در سالهای اخیر ساخته شده ... فیلم Last Days گاس ون سنت هم بنظرم جالبه اگه ندیدین حتمن ببینین
فیلم بسیار جالبی بود،شخصا همیشه دوست داشتم جنبه های مختلف زندگی این اسطوره رو بدونم،گرچه که خود کرت هیچوقت دوست نداشت اینقدر از خودش و نیروانا صحبت بشه،بقول خودش ما حرف هامون رو تو موسیقی می زنیم و واقعا هم که اینکار رو به بهترین شکل ممکن انجام داد،اولین باری که نیروانا گوش دادم یک کپی از کارهای سینگل گروه بود اون هم در دهه ۷۰ خودمون که خیلی حرف بود،هم سن های من (اویل دهه ۶۰) می دونن که من چی میگم،اون موقع سی دی داشتن چیز باکلاسی محسوب میشد دی وی دی هم که اصلا نبود،ما مونده بودیم و چند نوار کاست که باهاش حال می کردیم،خلاصه ما شدیم طرفدار پروپاقرص کرت کوبین و نیروانا،روحت شاد اسطوره من...