این فیلم با اینکه منتقدین رو شگفت زده کرده و القابی چون برترین فیلم سال رو یدک میکشه،از نظر منه بیننده ی معمولی،بقول دوستان جز جلوه های بصری،چیز خاصی نداشت. مشکل اصلی گنگ بودن روایت ،حداقل تا ۲/۳ از زمان فیلم بود.اسم ها بدلیل فرصت محدود و عدم پرداخت در ذهن نمیماند و شخصیت ها فراموش میشدند.به زبان ساده: شما نمیتونید به درستی بفهمید که قصد کارگردان از ساخت این فیلم چیه. درسته که در این سبک یکسری فرم ها باید رعایت بشه اما بنظر من همه چیز رو فدای فرم کردن اشتباست و امری مخاطب گریزه،همونطور که همراه من،از تماشای نیمی از فیلم صرف نظر کرد.نمیتونم به فیلم هم برچسب *هنری* بزنم چون از نظر من با معیارهای استعلایی و... فاصله داشت. متاسفانه بنده ۱/۳ آخر فیلم رو فلش فوروارد کردم(که البته با ندیدن کل فیلم نمیشه به درستی قضاوت کرد اما دیدنش هم برام ملال آور بود).به هر حال،دوستانی که بدنبال فیلمی کند،نفس گیر،ملال آور،اما با قاب بندی و جلوه های بصری قوی هستند فیلم رو تماشا کنند.تا یادم نرفته از پوستر فیلم هم بگم که در نوع خودش بینظیره.
19
Michael.cloner
۹ سال پیش
خدا بیامرزه مترجم های کشور پهناورمون رو :|
16
mka_lim2000
۹ سال پیش
هو شیائو شین در نقطه‌ی کمال آفرینشش این فیلم رو ساخته... مثل بهترین فیلم‌هاش ــ استاد عروسک‌ گردان، خداحافظ جنوب، خداحافظ، گل‌های شانگهای و پرواز بادکنک قرمز ــ آدمکش هم اشتیاق چندانی به داستان‌گفتن نداره و به جاش فضای رابطه‌ها، تاریخ‌ها و پس‌ زمینه‌ها رو پیش میبره و ما رو ذره‌ ذره به درون مکان ‌ها هل میده. بعد از نگریستن فضای فیلم بخشی از تجربه می شویم و بعد داستان ساخته میشه...داستان پیچیده ای در کار نیست. داستان ساده ایه اما هو به شیوه ای اون رو روایت می کنه که بهش عادت نداریم... در این فیلم، فاصله ها و موقعیت مکان ها، با حذف نماهای معرف و میانی، به تماشاگر نشون داده نمیشه تا یه جور احساس فشرده و البته بیرونی از آدم ها، اندرونی ها و در نتیجه زمانه ای که فیلم راوی اونه و از دست رفته است تجربه بشه... سکون و سکوتی در پیش زمینه و پس زمینه است که هوشمندانه و به زیبایی خشونت رو در خودش حل میکنه و به تاملی شاعرانه به اون تبدیل میکنه... زمان به مدد حذف هایی که در روایت فیلم رخ میده به یه تجربه ی آبستره و استاتیک تبدیل میشه... همین طور با چرخش بین pov های مختلف، فیلم همزمان دو نگاه بیرونی و درونی رو از یک موقعیت محک میزنه...میشه گفت این فیلم جهانی رو احضار کرده که در تمامیتش تجربه میشه و به دل مجموعه ای از رابطه ها، خیانت ها، دادوستدها از چشم ناظری بیرونی که همون آدمکشه نقب میزنه... این فیلم نمایش خشمی فروخورده است که بی صدا جاری میشه و تاملیه بر عشقی که هیچ موقع فرصت رخ دادن پیدا نمیکنه... این فیلم نظرگاهی به زیبایی طبیعتی ست که خشونت انسان رو می بینه و آرام و پابرجا ادامه میده...و سرانجام این فیلم روایت مدرن روحی ناهمساز با زمانه که جایی براش نیست مگر اونکه در تنهایی اونقدر به خودش بنگره تا سرانجام محو بشه... در دل دشت، کوه و البته تاریخ....
9
rango.mylove
۹ سال پیش
طرز تهیه فیلم بانمره منتقدین ۸۰ مواد لازم : یک جنگل, چند دست لباس, تعدادی بازیگر ساده, یک عدد دور بین طرز تهیه : دور بین را در مناطق مختلف جنگل روشن می کنیم و از بازیگران می خواهیم به آرامی قدم بزنند تبریک می گوییم ! شما اکنون یک فیلم با نمره ۸۰ ساختید
8
c711p
۹ سال پیش
فیلم بسیار چرند و خسته کننده بود... .فقط مناظر زیبایی تو فیلم بود که چه فایده. .آدم بخاد منظره ی زیبا ببینه میره پیکنیک لایو میبینه دیگه بابا....لباسای رنگارنگ زنها و آبروهای کلفت مردا. این چینی ژاپنیا باز یه لقد و تیزکلنگی مینداختن قبلنا و تو هوا راه میرفتن میخندیدیم یکم.دریغ از اینا باز
7
ahadm8
۹ سال پیش
متاسفانه خوب نبود ..خيلي منتظرش بودم ..زد تو ذوقم
انتظار يه فيلم حداقل در حده خانه خنجرهاي پران بودم
حيف.فقط طراحي صحنه و گريم و رنگ بندي خوبي داره
سكانسهاي اكشن خيلي كم و اونايي كه هستند خيلي بد طراحي شدند ..كند و اهسته
بازيگران فيلم انگار حوصله بازي كردند نداشتند و همين جوي ديمي بازي كردند
در كل نبينيد بهتره
۵ ميدم
7
ojenyy
۹ سال پیش
من چندتا نظر اول رو خوندم ؛گفتم حتما عالیه... اما هرچی از فیلم میگذشت فکر می کردم نکنه اشتباهی دانلود کردم!!!!!!!!! حیف ۸۰۰ مگا حجمی که از حجم اینترنت ماه واسه این مصرف کردم
6.5
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
این فیلم با اینکه منتقدین رو شگفت زده کرده و القابی چون برترین فیلم سال رو یدک میکشه،از نظر منه بیننده ی معمولی،بقول دوستان جز جلوه های بصری،چیز خاصی نداشت.
مشکل اصلی گنگ بودن روایت ،حداقل تا ۲/۳ از زمان فیلم بود.اسم ها بدلیل فرصت محدود و عدم پرداخت در ذهن نمیماند و شخصیت ها فراموش میشدند.به زبان ساده: شما نمیتونید به درستی بفهمید که قصد کارگردان از ساخت این فیلم چیه.
درسته که در این سبک یکسری فرم ها باید رعایت بشه اما بنظر من همه چیز رو فدای فرم کردن اشتباست و امری مخاطب گریزه،همونطور که همراه من،از تماشای نیمی از فیلم صرف نظر کرد.نمیتونم به فیلم هم برچسب *هنری* بزنم چون از نظر من با معیارهای استعلایی و... فاصله داشت.
متاسفانه بنده ۱/۳ آخر فیلم رو فلش فوروارد کردم(که البته با ندیدن کل فیلم نمیشه به درستی قضاوت کرد اما دیدنش هم برام ملال آور بود).به هر حال،دوستانی که بدنبال فیلمی کند،نفس گیر،ملال آور،اما با قاب بندی و جلوه های بصری قوی هستند فیلم رو تماشا کنند.تا یادم نرفته از پوستر فیلم هم بگم که در نوع خودش بینظیره.
خدا بیامرزه مترجم های کشور پهناورمون رو :|
هو شیائو شین در نقطه‌ی کمال آفرینشش این فیلم رو ساخته... مثل بهترین فیلم‌هاش ــ استاد عروسک‌ گردان، خداحافظ جنوب، خداحافظ، گل‌های شانگهای و پرواز بادکنک قرمز ــ آدمکش هم اشتیاق چندانی به داستان‌گفتن نداره و به جاش فضای رابطه‌ها، تاریخ‌ها و پس‌ زمینه‌ها رو پیش میبره و ما رو ذره‌ ذره به درون مکان ‌ها هل میده. بعد از نگریستن فضای فیلم بخشی از تجربه می شویم و بعد داستان ساخته میشه...داستان پیچیده ای در کار نیست. داستان ساده ایه اما هو به شیوه ای اون رو روایت می کنه که بهش عادت نداریم... در این فیلم، فاصله ها و موقعیت مکان ها، با حذف نماهای معرف و میانی، به تماشاگر نشون داده نمیشه تا یه جور احساس فشرده و البته بیرونی از آدم ها، اندرونی ها و در نتیجه زمانه ای که فیلم راوی اونه و از دست رفته است تجربه بشه... سکون و سکوتی در پیش زمینه و پس زمینه است که هوشمندانه و به زیبایی خشونت رو در خودش حل میکنه و به تاملی شاعرانه به اون تبدیل میکنه... زمان به مدد حذف هایی که در روایت فیلم رخ میده به یه تجربه ی آبستره و استاتیک تبدیل میشه... همین طور با چرخش بین pov های مختلف، فیلم همزمان دو نگاه بیرونی و درونی رو از یک موقعیت محک میزنه...میشه گفت این فیلم جهانی رو احضار کرده که در تمامیتش تجربه میشه و به دل مجموعه ای از رابطه ها، خیانت ها، دادوستدها از چشم ناظری بیرونی که همون آدمکشه نقب میزنه... این فیلم نمایش خشمی فروخورده است که بی صدا جاری میشه و تاملیه بر عشقی که هیچ موقع فرصت رخ دادن پیدا نمیکنه... این فیلم نظرگاهی به زیبایی طبیعتی ست که خشونت انسان رو می بینه و آرام و پابرجا ادامه میده...و سرانجام این فیلم روایت مدرن روحی ناهمساز با زمانه که جایی براش نیست مگر اونکه در تنهایی اونقدر به خودش بنگره تا سرانجام محو بشه... در دل دشت، کوه و البته تاریخ....
طرز تهیه فیلم بانمره منتقدین ۸۰
مواد لازم : یک جنگل, چند دست لباس, تعدادی بازیگر ساده, یک عدد دور بین
طرز تهیه : دور بین را در مناطق مختلف جنگل روشن می کنیم و از بازیگران می خواهیم به آرامی قدم بزنند
تبریک می گوییم ! شما اکنون یک فیلم با نمره ۸۰ ساختید
فیلم بسیار چرند و خسته کننده بود... .فقط مناظر زیبایی تو فیلم بود که چه فایده.
.آدم بخاد منظره ی زیبا ببینه میره پیکنیک لایو میبینه دیگه بابا....لباسای رنگارنگ زنها و آبروهای کلفت مردا.
این چینی ژاپنیا باز یه لقد و تیزکلنگی مینداختن قبلنا و تو هوا راه میرفتن میخندیدیم یکم.دریغ از اینا باز
متاسفانه خوب نبود ..خيلي منتظرش بودم ..زد تو ذوقم
انتظار يه فيلم حداقل در حده خانه خنجرهاي پران بودم
حيف.فقط طراحي صحنه و گريم و رنگ بندي خوبي داره
سكانسهاي اكشن خيلي كم و اونايي كه هستند خيلي بد طراحي شدند ..كند و اهسته
بازيگران فيلم انگار حوصله بازي كردند نداشتند و همين جوي ديمي بازي كردند
در كل نبينيد بهتره
۵ ميدم
من چندتا نظر اول رو خوندم ؛گفتم حتما عالیه...
اما هرچی از فیلم میگذشت فکر می کردم نکنه اشتباهی دانلود کردم!!!!!!!!!
حیف ۸۰۰ مگا حجمی که از حجم اینترنت ماه واسه این مصرف کردم
خییییلی چرت بود,اصلا ارزش دان نداره.
من ۱ دادم.