مادر توماس که زنی تنها می باشد زیاد از زندگی کردن با توماس راضی نیست و به همین خاطر او را نزد برادرش بزرگترش فدریکو در مکزیک می فرستد تا با او زندگی کند و...
مادر توماس که زنی تنها می باشد زیاد از زندگی کردن با توماس راضی نیست و به همین خاطر او را نزد برادرش بزرگترش فدریکو در مکزیک می فرستد تا با او زندگی کند و...
متفاوت ترین فیلمی که از سینمای امریکای مرکزی به پایین (!) دیدم.یک درام دلنشین و حال خوب کن و لذت ناب.رنگ دوربین سیاه و سفید-دیالوگ های بامضمون و داستانی از بی داستانی... پسر نوجونی که به شهر دیگه ای میره تا چند مدت پیش برادر دانشجوش زندگی کنه و اونجا با دو سه نفر دیگه تو خونه و خیابون تجربیاتی به غایت ساده کسب می کنه.اونقدر ساده و حال خوب کن که یک بیننده ی ایرانی از دیدنش حس خوب توام با امید بهش دست میده.نه از اینکه در اونور مرزها خبر خاصی نیست و جوون هاشون مثل ما روز های معمولی و عادی را می گذرونن؛از این جهت که خیلی هامون در سراسر دنیا مثل همیم و سرگرمی ها و بی حوصلگی های یکسان داریم و از این نوع دونستن ته دلمون آروم می گیره... فیلمی که خیلی زیر پوستی مخاطب را به گذروندن حتی روزمرگی های عادی می کند و بهش یاد آوری می کنه که زندگی چیز خاصی خارج از قاب نیست پس زندگی کن و به خاطر بسپار...
به دوستانی که این فیلم را دیدن فیلم Frances Ha را توصیه می کنم.
دو جمله عالی از لا به لای فیلم... :
بعضی اوقات زمونه اینطوریه... مطالعه کن تا آزاد باشی...
4
mt.seven77
۹ سال پیش
از تحسین شده های جشنواره ونیز امسال بود.
3
digital_effect20
۹ سال پیش
از قیافش میشه فهمید چه بلایی سر مادر بیچاره ش اورده که مجبور شده بندازه ش گردن بردار بزرگترش
1
mohsen.sharafodin
۹ سال پیش
تا الان یکی از بهترین فیلمهای ۲۰۱۵ بوده که دیدم. در فصل جوایز هم همچنان موفق خواهد بود مثل ونیز و برلین
1
amiriali239
۹ سال پیش
وقتی یه فیلم نقطه سیاهی داشته باشه سیاه سفید بودن تصویر خوبه به شرطی که کم کمبه نقطه مثبت برسه و رنگی بشه یا برعکس والا کلا سیاه سفید ضد حاله
7.1
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
متفاوت ترین فیلمی که از سینمای امریکای مرکزی به پایین (!) دیدم.یک درام دلنشین و حال خوب کن و لذت ناب.رنگ دوربین سیاه و سفید-دیالوگ های بامضمون و داستانی از بی داستانی...
پسر نوجونی که به شهر دیگه ای میره تا چند مدت پیش برادر دانشجوش زندگی کنه و اونجا با دو سه نفر دیگه تو خونه و خیابون تجربیاتی به غایت ساده کسب می کنه.اونقدر ساده و حال خوب کن که یک بیننده ی ایرانی از دیدنش حس خوب توام با امید بهش دست میده.نه از اینکه در اونور مرزها خبر خاصی نیست و جوون هاشون مثل ما روز های معمولی و عادی را می گذرونن؛از این جهت که خیلی هامون در سراسر دنیا مثل همیم و سرگرمی ها و بی حوصلگی های یکسان داریم و از این نوع دونستن ته دلمون آروم می گیره...
فیلمی که خیلی زیر پوستی مخاطب را به گذروندن حتی روزمرگی های عادی می کند و بهش یاد آوری می کنه که زندگی چیز خاصی خارج از قاب نیست پس زندگی کن و به خاطر بسپار...
به دوستانی که این فیلم را دیدن فیلم Frances Ha را توصیه می کنم.
دو جمله عالی از لا به لای فیلم... :
بعضی اوقات زمونه اینطوریه...
مطالعه کن تا آزاد باشی...
از تحسین شده های جشنواره ونیز امسال بود.
از قیافش میشه فهمید چه بلایی سر مادر بیچاره ش اورده که مجبور شده بندازه ش گردن بردار بزرگترش
تا الان یکی از بهترین فیلمهای ۲۰۱۵ بوده که دیدم. در فصل جوایز هم همچنان موفق خواهد بود مثل ونیز و برلین
وقتی یه فیلم نقطه سیاهی داشته باشه سیاه سفید بودن تصویر خوبه به شرطی که کم کمبه نقطه مثبت برسه و رنگی بشه یا برعکس والا کلا سیاه سفید ضد حاله
پسرك بيچاره ....
ارزش دانلود کردن داره ؟