جوانی به نام هنری لتام ( رایان گوسلینگ ) مریض روانی دکتر بتی لوی ( جانین گاروفالو ) است و برای ملاقات خود با پزشکش به مطبش می رود و با دکتری دیگر به نام سام فارستر ( اوان مک گرگور ) مواجه می شود . او از این موضوع سرخورده می شود و به دکتر فارستر می گوید که قصد دارد که در نیمه شب شنبه و تولد خود, خود خودکشی کند...
جوانی به نام هنری لتام ( رایان گوسلینگ ) مریض روانی دکتر بتی لوی ( جانین گاروفالو ) است و برای ملاقات خود با پزشکش به مطبش می رود و با دکتری دیگر به نام سام فارستر ( اوان مک گرگور ) مواجه می شود . او از این موضوع سرخورده می شود و به دکتر فارستر می گوید که قصد دارد که در نیمه شب شنبه و تولد خود, خود خودکشی کند...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
7.5
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
فکر می کنم دنیا های موازی رو مطرح می کنه....خیلی سنگین بود من برم یه سیگار برنم
می خواد بگه دنیا یه توهم لعنتیه. تمام فیلم در همون لحظه جان دادن هنری و توی خیال اون اتفاق می افته. از همه افرادی که بالای سرش جمع شدن یه شخصیتی می سازه تا با عذاب وجدان خودش بجنگه.
به این میگن سینما.
«گُمشده در هستی و زمان»
این فیلم فوق العادست! هم چنان برای تماشای چندین باره اش مُشتـــــــــاقم!
از اون دسته فيلم های مرموزی ست که به مرز واقعيت و رويا تلنگر مي زند و مخاطب را در هاله ای از ابهام قرار می دهد، که نمونه هاي مشابه اين تم را مي توان در فيلم هايی چون Beautiful mind، Unknown و Shutter Island يافت.
به نظر من فیلم ضعیفی بود. نویسنده و کارگردان تمام تلاششون رو کرده بودن که یه فیلم سورئال پیچیده بسازن که به نظر من چندان موفق نبودن.
اسپویل:
تنها هدف فیلم منحرف کردن مخاطب بود. کل سعی و تلاش فیلم این بود که ذهن مخاطب رو به این سمت منحرف کنه که هنری و سم یکی هستن ( یعنی این طور به نظر بیاد که سم یه فر دو شخصیتیه مثل فیلم باشگاه مشت زنی) و آخرش که وضعیت هنری معلوم بشه مخاطب شوکه بشه.
جالبه تو نظرات هیچکی به این مورد اشاره نکرد که تو فیلم یه خانواده نابود شد یعنی یه زندگی با تمام داستانها و کارها و روابط ادماش تو یه لحظه محو شدن و تو همون لحظه دو نفر با هم اشنا شدن ، که همون خانواده پایه و اساس داستان فیلم بود نیازی نیست فکرتونو زیاد دور ببرین داستان فیلم خیلی سادس راجب ما ادمهاس که در روز کلی زندگی تموم میشه و کلی زندگی شکل میگیره . به قول معروف چه با من چه بی من زندگی در جریانه
راستی اون جمله ای هم که میگه دنیا یه توهم یادتون باشه اون حرفو یه ادم مُرده میزنه پس زیاد جدی نگیرید اگه زنده اید .
به قول فیلم Mr. Nobody ۲۰۰۹:
دنیا فقط یه زمینه بازیه همینو بس.
در عمرم فیلم به این قشنگی ندیدم.یک شاهکار به یادماندنی از مارک فارستر. بیش از ده بار این شاهکارو دیدم.
پر از غم و افسردگی...فیلمی شاعرانه برای آدمهای حساس
از اون فیلماس که یا باهاش حال میکنی یا وسطش شیفت دیلیت میکنی