آغاز قرن بيستم. «جان مکيب» (بيتي)، قمارباز خوش شانس و دوره گرد، وارد شهر کوچک معدني پرسبيترتان چرچ مي شود. شهرت کاذب او در هفت تيرکشي، خيلي زود ميز قمارش را در کافه ي شيهان رونق مي دهد و «مکيب» با پول هايي که مي برد، سه خيابان گرد را از شهر بيرپا مي آورد و کسب و کار تازه اي به راه مي اندازد...
آغاز قرن بيستم. «جان مکيب» (بيتي)، قمارباز خوش شانس و دوره گرد، وارد شهر کوچک معدني پرسبيترتان چرچ مي شود. شهرت کاذب او در هفت تيرکشي، خيلي زود ميز قمارش را در کافه ي شيهان رونق مي دهد و «مکيب» با پول هايي که مي برد، سه خيابان گرد را از شهر بيرپا مي آورد و کسب و کار تازه اي به راه مي اندازد...
6.7
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
آلتمن مثل فیلمسازهای چپ گرای هم دوره اش شدیدا تحت تاثیر کانترکالچر دهه ۶۰ و ۷۰ بود. کانترکالچر همزمان فرهنگ، سیاست و هنر محافظه کار و مرسوم زمانه خودش رو هدف قرار داده بود و یکی از مهم ترین اسطوره هایی که کانتر کالچر قصد تخریب اون رو داشت اسطوره تصویر غرب و اخلاق امریکایی به عنوان اسطوره حماسی و اخلاق برتر بود. تنها در این فضاست که میشه کابوی نیمه شب جان شله زینگر، سوراخ سوراخ شدن بانی و کلاید ارتور پن یا تاثیر موسیقی سایکدلیک در ایزی رایدر رو درک کرد... بخش عمده ای از تصویر غرب امریکایی رو میشه در سینمای وسترن دید. بنابراین کار آلتمن از ریخت انداختن تصویری از غرب بود که تشکیل شده از دشت های فراخ با کاکتوس ها و خورشیدی بزرگ و سوزان در اکستریم لانگ شات ها، کابوهای ستبر و ماهر در اسب سواری و هفت تیرکشی، مردان متمدن در برابر وحشیان سرخپوست، مردان دلاور و زنان یاور و در نهایت غرب به عنوان عرصه جدال نمادین خیر وشر... و حالا در این فیلم از شکل انداختن کلیشه های وسترن از همان صحنه اول فیلم شروع میشه که بطور آشکاری در تقابل با صحنه شروع جویندگان جان فورده که در آن نزدیک شدن آرام آرام اتان ادواردز از دشت های وسیع دیده میشه. مضمونشکل گیری خانواده که در واقع نمادی از ساخته شدن تمدن و کشوره بخشی از ایدئولوژی ناسیونالیستی فورد مانند سلف اش گریفیث به حساب میاد (که البته به تدریج با دلسرد شدن فورد از دستاوردهای تمدن اروپایی امریکایی کم رنگ میشه). در جویندگان این مضمون خانگی بودن و تعلق داشتن در برابر آواره بودن به وسیله موسیقی متن فیلم تشدید میشه. در تیتراژ فیلم ترانه ای از استن جونز رو می شنویم به نام چه چیزی مرد را آواره می کند؟ اما ترانه تیتراژ فیلم مک کیب و خانم میلر ترانه آوای غریبه لئونارد کوهن است که بر خلاف ترانه حماسیِ جونز قهرمان ترانه غریبه کوهن یک ضدقهرمان است. قماربازی که بر خلاف قهرمان منزوی وسترن که معمولا در خانه احساس راحتی نمی کند به دنبال یافتن یک سرپناه است.فیلم آلتمن با نمایی شروع میشه که فرسنگ ها با چشم انداز دشت های وسیع فیلم های فورد فاصله داره. بر خلاف بیکرانگیِ صحراها و دشت های وسترن کلاسیک، مکان داستان این فیلم، شهری گل آلود در کوهستانی بارانی است که چندان مناسب خانه سازی و تشکیل اجتماع نیست. شهری پر از قماربازها، آسمان جل ها و علاف ها که به لحاظ سینمایی با تصاویر رنگ و رو رفته و آوای حزین لئونارد کوهن به تصویر در میاد...
یا اینکه پیرنگ فیلم شباهت زیادی به یکسری وسترن های دهه ۵۰ به ویژه ماجرای نیمروز فرد زینه مان داره که اساسی ترین مضمونشون رابطه بین فردیت قهرمان و اجتماعه که در فیلمِ آلتمن هم این مساله در تقابل قهرمان کانترکالچر فیلم یعنی مک کیب و مردم محافظه کار شهر دیده میشه. آلتمن این بیگانگی و جداافتادگی رو تا اونجا پیش میبره که جدا از مردم شهر حتی شریک تجاری اش یعنی خانم میلر هم به کمکش نمیاد. یعنی برخلاف وسترنهای جان فورد که زنان در مقام همسران وفادار یاور قهرمانان مرد هستند و برخلاف ماجرای نیمروز که زن در آخرین لحظه ها به کمک مرد میاد، در این فیلم رابطه بین زن و مرد رابطه ای بر پایه شراکت تجاری میشه تا جایی که به قول راجر ایبرت در عنوان فیلم هم از علامت «
شاهکار
جووووووووووون مادراتون این کلمه شاهکارو از دایره لغاتتون بریزید دور...
در تمام مامنت ها یکی پیدا میشه که اون فیلم شاهکاره به نظرش!!!!!!!!
زیر یکی از کارتون های تام وجری هم اظهار نظر استادانه دوستان یافت شده.
ملت شرطی شدن دیگه تعادل روانیشونو از دست دادن
و همچنان......
شاهکار...
شاهکار....
شاهکار
شاهکا....
شاهک...
شاه....
شا...
ش...
....
دمتون گرم که کارهای The Criterion Collection رو انقدر سریع میگذارید.کارتون درسته
.... از علامت «
اینو بخاطر لئونارد کوهن دوست دارم
شاهکار ...
خوبه ولي شايد علاقمندان وسترن مثل خودم رو راضي نكنه...