یکی از ساده‌ترین و البته یکی از عمیق‌ترین‌ فیلم های اوشیما... ساده در داستانگویی و فرم روایی و عمیق در گسترش شخصیت، پیش بردن ایده‌ های تماتیک و همینطور در ساختن فضا. اوشیما این فیلم را در اوج طراوت و سرزندگی سینمایش میسازد...ایده‌ی پشت ماجرا داستان همیشگی معصومیت کودکانه است در دل خشونت و بی‌رحمی جهان بزرگتر پیرامون و آنچه که اوشیما به تصویر درمیآورد سفری است به اعماق ذهنیت کودکی، از بازیگوشی نخستین تا مواجهه با مفهوم مرگ... مجموعه تمهیدات بصری (قاب‌ بندی، رنگ، حرکت بازیگران در قاب) از این فیلم رئالیست یک اثر سوبژکتیو میسازد! (نماهایی طولانی با قاب‌ های خالی در مرکز که بازیگران در منتهای دو سمت راست و چپ تصویر احاطه شده اند) و تدوین و کار با صدا سیستم فرمالی را میسازد که برای به حرکت درآوردن داستانی پر از تصادف و تکرار هنوز بسیار خلاقانه است.... و نتیجه امروز بعد از چهل سال، ظرافت و پیچیدگی است که تعدادی کمیاب از فیلم‌هایی که معصومیت کودکی از دست رفته را موضوع خودشان ساخته‌ اند به آن دست یافته‌ اند.
6.8
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
یکی از ساده‌ترین و البته یکی از عمیق‌ترین‌ فیلم های اوشیما... ساده در داستانگویی و فرم روایی و عمیق در گسترش شخصیت، پیش بردن ایده‌ های تماتیک و همینطور در ساختن فضا. اوشیما این فیلم را در اوج طراوت و سرزندگی سینمایش میسازد...ایده‌ی پشت ماجرا داستان همیشگی معصومیت کودکانه است در دل خشونت و بی‌رحمی جهان بزرگتر پیرامون و آنچه که اوشیما به تصویر درمیآورد سفری است به اعماق ذهنیت کودکی، از بازیگوشی نخستین تا مواجهه با مفهوم مرگ... مجموعه تمهیدات بصری (قاب‌ بندی، رنگ، حرکت بازیگران در قاب) از این فیلم رئالیست یک اثر سوبژکتیو میسازد! (نماهایی طولانی با قاب‌ های خالی در مرکز که بازیگران در منتهای دو سمت راست و چپ تصویر احاطه شده اند) و تدوین و کار با صدا سیستم فرمالی را میسازد که برای به حرکت درآوردن داستانی پر از تصادف و تکرار هنوز بسیار خلاقانه است.... و نتیجه امروز بعد از چهل سال، ظرافت و پیچیدگی است که تعدادی کمیاب از فیلم‌هایی که معصومیت کودکی از دست رفته را موضوع خودشان ساخته‌ اند به آن دست یافته‌ اند.