فیلم متوسط مایل به خوبه . به نظرم پایان فیلم بده و حتی مسخره . به نظرم اگه با شکست پسر تموم میشد فیلم خیلی بهتر بود . به زور میخواست امید بخش باشه و پایان خوشی داشته باشه که خراب کرد . ۶ از ۱۰
1
Kamiardsh
۷ سال پیش
شاهکار تکارار نشدنی
0
6000850
۷ سال پیش
عالی بود این فیلم
0
minabairami
۸ سال پیش
چه کار کردی با من whiplash! ? امتیاز من ۹ . بسیار فیلم خوبیه! ارزش چند بار دیدن رو داره !
1
a.sahab76
۸ سال پیش
در این فیلم فقط بازی جی کی سیمونز منو جذب کرد...
0
رضا نظری دولت آباد
۸ سال پیش
با احترام به نظر کلیه دوستان این فقط یک نظر شخصی است: با توجه به اینکه رسالت سینما این است که : مخاطب را در تمام طول فیلم با خود همراه کند تنها چند فیلم را دیدم که واقعا از دیدن آن ها لذت بردم با وجود اینکه من چندین سال است که به صورت حرفه ایی فیلم می بینم:
۱.شلاق (whiplash)=یه فیلم ساده اما با مفاهیم خیلی عمیق و مهم و پیش پا افتاده برای موفقیت در هر کاری
۲.بنیانگذار(the founder)= فقط دو کلمه سماجت عزم راسخ
۶.هفت (seven)=یه چیز جدید و هفت گناه(شایدم گناه نباشه و .) که هممون حدقل گرفتار یکیش هستیم
۷.شکار(The Hunt)=کاری کرد تا آخر فیلم منتطر بمونم و یه سوال در تمام فیلم در ذهنم منو درگیر خودش کنه
۸.راز چشم هایش(The Secret in Their Eyes)=گرفتار خط ها و کلیشه های هالیودی نبود و...
۹.لا لا لند (la la land)=ورژن آپدیت شده تایتانیک
۱۰.شگفت انگیزان (The Incredibles) <انیمیشن>=یه خاطره
۱۱.تلقین (Inception )=داستان خیلی تازه و نو و جدید و کمی گیج کننده
۱۲.وال ای <باز هم انیمیشن>=یه خاطره اما نه وقتی بچه ای .... تو بزرگسالی
۱۳.دوباره زندگی(The Intouchables)=نظر یکی از عزیزانشما با این فیلم میخندین, گریه میکنین, ناراحت میشید, خوشحال میشید و از اینطور فیلم ها نیست که بیاد رو احساساتتون اسکی بره, تا مدت ها در خاطرتون میمونه مخصوصا موسیقی روانی کنندش حداقل که برای من اینطور بود.
ببیند چند تا فیلم مث جزیره شاتر یا بین ستاره ای و یا پرستیژ و چند تای دیگه باتمام احترامی که برا این آثار قایلمو می دونم که فیلم های بسیار خوبینبن ولی نظرم یا زیادی پیچیده میشد یا زیادی در عمق مسایل علمی و بعضی مواقع روانشناسی پیش می رفت که مثل این می مونه که مخاطب هاشو دو دسته کنه یه سری خیلی باهوشن و یه سری دیگه کلا کودنن. در صورتی که همون طور که هممون می دونیم ساده گی یه چیز دیگست یعنی هنرمند باید منظور خودش رو هر چقد هم که پیچیده باشهدر عین سادگی و حفظ جذابیت و زیبایش به مخاطب برسونه نه اینکه یه موضوع ساده رو تا می تونه پیچیدش کنه و بعد بگه من یه چیزی ساختم که فقط فلان قشر جامعه با ظریب iQ فلان متوجه میشه پس هر کی نقدش کرد هیچی نمی فهمه و من خیلی می فهمم دو تا مثال خدمتتون می زنم :۱. می دونم هر کی با هالیود کمی آشنایی داره یه تعداد فیلم از اون دیده می دونه که رابطه عاشقانه یه پسر با دوس دخترشو شکست عشقی غم انگیز آخر فیلم یا شادی به هم رسیدنشون با وجود مشکلات وسط فیلم دیگه تبدیل به کلیشه کاملا تکراری شده اما یه فیلمی مث تایتانک یا لا لا لند با همین کلیت ساده و یه کمی نبوغ و در عین سادگی کاری میکنه که شما دیگه از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بعد از شروع فیلم نگاه به ساعت نمی کنید ببینید چن دقیقه دیگه تموم میشه بلکه با اشتیاق نگاش می کنید و خودتون رو با فیلم و شخصیت هاش یکی می دونید ۲.فیلمی مثل شلاق مفهوم های روتینی مثل تلاش برای بدست آوردن خواسته هامون بجای جازدن و شونه خال کردن از مسولیت ها یا دور کردن حاشیه ها در راه رسیدن به خواسته هامون رو در قالب یه داستان ساده و جذاب نشونمون میده که همین سادگی خیلی زیباش کرده.
در کل نیازی نیست یه فیلم مث فیلم های نولان زیادی پیچیده و فلسفی باشه و یا مث فیلم های استنلی کوبریک زمان ساخت طولانی با جزییات دقیق داشته باشه که مورد توجه قرار بگره همین که در عین سادگی مفاهیم بنیادین و زیبایی های بسیار عادی و کمتر مورد توجه رو بیان کنه به نظرم کافی تا تبدیل به یه شاهکار بشه به نظرم دوتا فیلم فارست گامپ (یه طنز ساده و در عین حال زیبا) و شلاق (جدیت توام با سماجت و تلاش بی وقفه) دو تا شاهکا بسیار بارز در این زمینه هستند که مثال بارز حرف های بالا هستند.
3
Amin.Kh
۸ سال پیش
فیلمی بی نظیر نتیجه میگیریم بدون هرزگی هم یک فیلم میتونه برجسته باشه ! عاشقش شدم بیسته بیست
3
farhanwillmadeit
۸ سال پیش
خيلي بهتر از لالالنده ولي فيلم بي احساسي هست از نظر من و با وجود درك كردن اندرو من نتونستم حسي بهش داشته باشم... كار جالب تري ميشد به نظرم اگه ما جز اندرو و فلچر كاراكتر ديالوگ دار ديگه اي نداشتيم. البته چنين چيزي در ذهن منه و خب شايد عملي هم نباشه منتهي كاراكترهاي ديگه بود و نبودشون اهميتي نداره.
5
mshirvani91
۸ سال پیش
خیلی ها (از مردم ایران) فکر می کنن که فقط هرکی کارگر ساختمون باشه یا تو یه سوپر مارکت کار کنه شغل واقعی داره و سختی واقعی را درک میکنه و کسایی که با موسیقی و خوانندگی و یا اجرای هنری سروکار دارند مثل هنر پیشه ها و خواننده ها معنی زندگی سخت را نمی دونند و خیلی راحت پول در می آرند. این فیلم ثابت می کنه که این نظریه کاملا اشتباهه( البته به غیر از اونایی که با بند پ وارد عرصه ی هنر میشن.)
فیلم یک شاهکار واقعی بود. ۱۰/۱۰
5
arashhamedi
۸ سال پیش
سیمونز یکی از بهترین مکملای تاریخ بازی کرد چقدر خوب بود واقعا
5
hadi.tarkhane
۸ سال پیش
وای که چقد چسبید این فیلم
17
ome
۸ سال پیش
کل فیلم یک مفهوم رو میخواد بگه :
خوب بودن دشمن عالی بودنه ,خوب نباش عالی باش
2
pesland7
۸ سال پیش
یه فیلم فوق العاده. به عنوان یه موزیسین تاثیر زیادی روم داشت
2
jberak4
۸ سال پیش
این فیلم یک بار دیگر نشان داد که همیشه قدرت نفرت از عشق بیشتر است.
2
bijanvafaee
۸ سال پیش
فقط فقط فقط حرفه ای ها راجع این فیلم اظهار نظر کنن و بس
3
amir_pss14
۸ سال پیش
واقعن لذت بردم. عالی بود
6
Soheyl888
۸ سال پیش
اخطار خطر لو رفتن داستان
وسطای فیلم خوابم برد از بس کسل کننده بود خب که چی یه مربی موسیقی داره به یه نفر اموزش میده وزیادی سختگیری میکنه کل فیلم همینه در نهایت میرسیم به شعار پشتکار داشته باشید و مغرور نشید حیف حجم نت
4
yastunes7
۸ سال پیش
بازی جی کی سیمونز شاهکار بود
1
ahmad.pakzad66
۸ سال پیش
فیلم فوق العاده ای بود ولی آخرش ضد حال بود.مثل فیلم ایرانیا تموم شد. امتیاز۸
5
night.wolf333
۸ سال پیش
واقعا محو بازی قشنگ J.K. Simmons و دیالوگ های خنده دارش شدم:)))
3
night.wolf333
۸ سال پیش
فیلم واقعا قشنگ بود ولی کاشکی پایانش جور دیگه میشد با پایانش اصلا حال نکردم ، کم پیدا میشن اینطور فیلما که اینطوری تموم بشن
البته این از لحاظ سلیقه اس که این حرفو میزنم که پایانشو دوست نداشتم، شاید از دیدگاه خیلی ها قشنگ باشه
درکل فیلم قشنگی بود ولایق نمره ۹ هستش ، ولی بخاطر پایانش ۸ دادم
3
Arash
۸ سال پیش
این فیلم بسیار زیباتر از مردپرنده ای بود و باید اسکار بهترین فیلم رو می برد.
1
Mosifa75davoodi
۸ سال پیش
یه فیلم فوق العاده
21
رضا نظری دولت آباد
۸ سال پیش
***لطفا کسی که می خواهد این فیلم را ببیند و می خواهد ببیند آیا صرف می کند وقت و هزینه اش را برای دانلود بگذارد بخواند***
۱. من این فیلم را شاید ۱۵ تا ۲۰ بار به طور کامل و بصورت ناقص هم شاید ۴۰ تا ۵۰ بار دیده ام پس خود را دراندازه ای میبینم چند سطری درباره ش بنویسم.
۲.در ابتدا بگویم شما با فیلمی کاملا واقعی روبه رو هستید و می توانم بگویم که جلوه های کامپیوتری آن بسیار کم وشاید هم اصلا ندارد(البته نمی توان این بخش آخرش رو قبول کرد)
۳.شما با فیلمی رو به رو هستید که یک پیام بسیا بسیار ... بزرگ در پشت خود دارد و آن هم چیزی نیست جز (((**تلاش**)))
۴.در جایی از فیلم شما می بینید که : (( فلچر به نیمن می گوید : (( اگر این نقش رو می خوای. به دستش بیار)) و این یعنی ما اگه هر چیزی می خواهیم که بدست بیاریم یا هر جایگاهی می خواهیم داشته باشیم باید براش ((**تلاش**)) کنیم.
۵.در آخر نکته ی بسیار مهمی رو که از این فیلم فهمیدم اینه که در راه رسیدن به هدفت باید دو تا کار بکنی : ۱. بجای آنکه از مشکلات وسختی ها برای خودمان بهانه ای برای کنار کشیدن بسازیم از آن ها سکوی پرتاپ بسازیم . مثل:((بعد از اینکه فلچر صندلی رو به سمت سر نیمن پرتاب کرد و او را در جلوی چشم همه تحقیر کرد و حتی به او سیلی زد فکر میکنید نیمن یعنی همان کسی که این بلا ها به سرش آمده بود چکار کرد؟ نمی دانم چه جوابی در دلتان دادید ولی او کاری را کرد که حتی اگر خودم هم بجایش بودمانجام نمی دادم :بله او مثل یک مرد واقعی به جای اینکه دنبال بهانه از زمین و زمان باشه و مثل بچه ها بره تو بغل باباش گریه کنه رفت سخت ((*******تلاش*****)) کرد. ۲.کار دوم اینه که تمام حاشیه ها رو از خودت دور کنی و فقط به هدفت فکر بکنی: مثل:(( بعد از اینکه نیمن جایگاه خودش رو از دست داد وفلچر بهش گفت :((اگر این نقش رو می خوای. به دستش بیار )) اولین کاری که کرد این بود :((**** رابطه ی خودش رو با دوست دخترش قطع کرد****)) ___ در زندگی ما بعضی ها دوست دختر همان دوست دختر یا تلفن همراه یا رایانه یا تلوزیون یا ... و به طور کلی هر چیزی که ذره ای انحراف در تفکراتمان نسبت به هدفمان داشته باشد معنی می دهد___
۶.نخواستم به موضوع هایی مثل بازی بازیگران و موسیقی هیجان انگیز وزیبای متن (که همون اجرا های گروه شیفر میشه ) توضیحی بدم چون دیگه اون به نظرم یه چیز انتضاعی و سلیقیه ای هستش.
ممنونم که به حرفام گوش دادید.
1
Alireza Salehi
۸ سال پیش
برترین کامنتی که تابحال خوندم...
5
Ashkan Sajadi
۸ سال پیش
شاید این فیلم تاثیرگذارترین و متفاوت ترین فیلمی باشه که من تا امروز دیدم. این فیلم به من نشون داد که چقدر مشکلات و موانعی که پیش روی خودم میبینم کوچیک و احمقانه هستن و معنای جدیدی از پشتکار رو به من نشون داد. امروز قبل دیدن این فیلم احساس میکردم که چقدر دست و پام بسته اس و هیچکاری رو نمیتونم جلو ببرم اما بعد از دیدن این فیلم متوجه شدم کاری که من میکنم حتی نزدیک به تلاش کردن هم نیست. نمره ی من بدون شک ۱۰ از ۱۰
12
alixxamadeo
۸ سال پیش
صفآرایی تماشایی برنده و بازنده ، استاد و شاگرد
این فیلم برعکس اکثر فیلم های تولید شده به شما اجازه یِ آفریدن میدهد ، به بیان دیگر شما آفریننده اید نه تماشاچی.
مخاطب این فیلم چیزی که تماشا میکند ، تلاش اندرو برای شکست فلچر و اثبات خود به فلچر و مردم است.
ولی داستان اصلی فیلم ، تلاش فلچر برای شکستن اندرو و معرفی او به عنوان بهترین درامر و اثبات این امر به خود اندرو است. در سکانس آخر اندرو به عنوان برنده یِ این نبرد نمایش داده میشود ولی در واقع بازنده اندرو و برنده فلچر است.( این جهان و داستان و شخصیت هایی است که ذهن من هنگام دیدن فیلم ساخته و هرگز و هرگز از بین نخواهد رفت و ۱۰۰ بار دیگر میتوانم این فیلم را ببینم و جزئیات بیشتری به جهان ، داستان و شخصیت های این داستان بیافزایم و از آن لذت ببرم چون من آفریننده یِ این جهانم که البته این امکان و اختیار و اجازه رو فیلمساز با استفاده از تمام چیزهایی که به من نمایش میدهد و تمام آنچه که نشان نمیدهد ، به من داده).
هدف غایی هنر همین است ، که شما به عنوان یک مخاطب ، آفریننده باشید نه تماشاچی. از حیوان و انسان روح شما گذر کند و تکه ای از روح خداوند را که خدا در وجود شما به عنوان آفریده اش قرار داده ، لمس کند.
ارتباط برقرار کردن با مخاطب برای یک رمان نویس، شاعر و خواننده بسیار ساده تر از فیلمساز ، تئاتری و نقاش است ، به این دلیل که شما زمانی که یک رمان میخوانید مجبور به آفرینش یک جهان و تصویری از آن هستید ( حتی بدترین رمان ها) و اصلاً دست شما نیست ، ذهنتان ناخودآگاه این عمل را انجام داده حتی قبل از اینکه شما بهش فکر کنید. تنها کاری که نویسنده لازم است بکند تعریف درست داستان ، شخصیت پردازی صحیح و بجا و دوری از یاوه گویی است که در صورت رعایت این امور رمانی خواهید خواند شاهکار. از هرکسی که رمانی خوانده و فیلم اقتباس شده از آنرا میبیند بپرسید ۱۰۰% رمان را ترجیح میدهد ، این امر در انسان ها غریزیست آفریدن را بسیار دوست تر میدارند تا تماشاچی بودن و اکثر مقتبسان از این امر ناآگاهند که مدیوم تغییر کرده و نباید جهانی را که با خواندن رمان برای خود ساخته ایم را به مخاطب نشان دهیم ، بلکه باید مخاطب را به ساختن این جهان سوق دهیم ، با نمایش آنچه که در کتاب نوشته نشده.
اما هنرهای نمایشی سخترین نوع هنر است( مشکلتر از همه تئاتر) ، زیرا مجباب کردن یا راغب کردن بیننده برای آفریدن تصویری برای تصویری که میبیند کاریست بس دشوار که هنرمند یا بهتر بگم نابغه میخواهد.
فرض کنید فیلمی را میبینید ، آخرش یک اتفاق عجیب و دور از ذهن میافتد و فکر میکنید شاهکاری دیده اید، که اگر قبلاً میدانستید قرار است چه بشود از این لذت کاسته میشد( که اگر کسی بی آلارم اسپویل کند به او میتوپید) ، پس بار دوم و شاید سوم آخرین باری خواهد بود که چنین شاهکاری را خواهید دید و بعد از مدتی به کل فیلم را فراموش خواهید کرد ، آیا به نظرتان باز این فیلم شاهکار است ؟ حال فرض کنید فیلمسازی با سکانس ها و دیالوگ ها و اتفاقات کاملاً معمولی و منطقی و ممکن(تاکید میکنم هرچه معمولی تر و منطقی تر و عامیانه تر اثر گذاری سریعتر و بهتر و عمیقتر) به شما اطلاعات یا کدهایی میدهد ولی اصلاً و ابداً به اصل مطلب اشاره نمیکند( یک مرز باریک تر از موست ، متوجه اصل مطلب میکند ولی اصلاً و ابداً اشاره مستقیم نه ، حتی در پایان) ، بلافاصله مغز شما که عاشق آفریدن است ، به سرعت و بی هیچ درنگی شمایلی ، تصویری و جهانی پس ذهن شما میسازد و هرچه این اطلاعات با روند فیلم بیشتر میشود جهان ساخته یِ ذهن شما کاملتر و با جزئیات تر خواهد بود ، بار دوم ، سوم ، nام فرقی نمیکند هرچه ببینید باز چیزی به جهانتان خواهید افزود ، من که فکر میکنم این است هنر سینما . اگر بعد از چند مدت باز فیلم را ببینید ، جهانی که ساخته بودید و بعد از اینهمه زمان غبار گرفته ، دوباره زنده خواهد شد ، جان خواهد گرفت و لذتی عجیب به سان زمانی که به محله کودکی یا نوجوانیتان سرمیزنید، بند بند وجودتان را به لرزه خواهد انداخت. مطمئن باشید انسان چیزی را که خود ساخته است هرگز و هرگز از یاد نخواهد برد.
اگر دقت کرده باشید یا بیاد بیاورید زمان دیدن بعضی از فیلمها در ابتدا با فیلم همراه میشوید و در حال ساختن جهان خود هستید که به یکباره فیلمساز شعاری ( شنیداری یا دیداری) میدهد ، مثلاً با دوربین تصویری را شکار میکند که در آن موقع فکر میکنید چه خوب این را دانستم ولی رفته رفته فیلم خسته تان میکند به دلیل اینکه جهانی را که ساخته بودید ، در همان لحظه که فکر میکردید دانشتان از جهان فیلم بیشتر شده ، فیلمساز به مدد فیلمنساز بودنش ویران کرده و شما بیخبرید ، این امر در اکثر فیلمهای خوب در انتها رخ میدهد و باز فیلمساز نمیداند که در آخر کارهم نباید چنین اشتباهی کرد ، اگر در همین فیلم دقت کرده باشید هیچ عکس العملی در انتها از تماشاچیان نمایش داده نشد که نبوغ فیلمساز را نشان میدهد.
در سینما کسانی مانند برگمان ، فلینی ، تارخوفسکی و ... هم بودند که دانستند که باید چیزی مهمتر از صورت برای نمایاندن باشد ولی از نظر من یک اشتباه مرگبار و مهلک مرتکب شدند و آن نمایشِ بی پرده یِ جهانی ناپیدا بود که از تماشای آنچه که دیدنی است آفریده بودند ، ولی توجه نکردند که باز مخاطب تماشاچی بود نه آفریننده.
3
nima.hasani
۸ سال پیش
خون صدا تصویر
0
fereydon_sadd
۸ سال پیش
عالی
2
ilia.soofi
۸ سال پیش
فیلم چیش ۱۷ سال بود برای چی الکیی میزنین اخه
6
m.kiarasi
۸ سال پیش
امتیاز ۱۰ دادم چیزی در وصف این پدیده به ذهنم نمیرسه جزو سه فیلم برتری بود که به عمرم دیدم
5
امیرحسین عبدالهی
۸ سال پیش
میشه گفت ی شاهکار تو ژانر موزیک
3
ah.momenzadeh
۸ سال پیش
چرا دقیقا به لفراد زیر ۱۷ سال توصیه نمی شود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ هیچی نداشت که!
1
ریاحی
۸ سال پیش
شاید مورد پسند همه نباشه اما از دید من فیلم خوبی بود .... امتیاز من : ۸
5
zk.alavi
۸ سال پیش
واقعا خیلی وقت بود با جون و دل به یک فیلم ۱۰ نداده بودم خیلی وقت بود که از تموم شدن یک فیلم ناراحت شدم خیلی وقت بود که یک ساعت و چهل و پنج دقیقه برام نیم ساعت گذشت خیلی وقت بود که از دیدن یک فیلم بعد از دو سال انقدر حسرت نخورده بودم کلیشه ای به معنای واقعی کلمه،اما چنان تکنیک و استادی در کارگردانی،بازیگری و...وجود داره که نمیشه بهش نگفت شاهکار. ۱۰.۱۰
1
سیامک کشاورزی
۸ سال پیش
این چند سال اخیر فیلم خوب زیاد نبوده خدایی.... این بی شک یکی از بهترین های این چند سال اخیر بود.... دو بار دیدمش و لذت بردم.... بازی معرکه سیمونز واقعن تحت تاثیر قرار میده آدمو... وچقدر خوب تموم شد فیلم .... خیلی خوب من ۹ میدم از ۱۰
2
jasem.t66
۸ سال پیش
چنانچه یکبار این فیلم رو دیدید ، توصیه میکنم باز ببینید ، اتفاقات یک ب یک غافلگیر کننده ، هیجان مفرط ، و غلیان و جوشش انگیزه بطوریکه حس میکنی باید بعد از فیلم کاری کنی تا دنیا رو دگرگون کنی
2
amireminem
۸ سال پیش
اصلا فیلم جذابی نبود چقدم اون پسره نچسبه
2
Reza
۸ سال پیش
بسیار عالی
اسپویل
یکی از نکته های جالب فیلم که یکی از دوستان هم بهش اشاره کرده بود این بود که در آخر فیلم بعد از اجرای اندرو فیلم بلافاصله تموم شد این نشون میده که مهم نیست عکس العمل تماشگران درمورده اجرای اندرو چیه مهم این بود که اندرو به کمال مطلوب خودش رسیده حالا اینکه دیگران این واقعیتو درک می کنن مهم نبود بنابراین اصلا مهم نبود که در پایان فیلم تماشگران اندرو رو تشویق بکنند یا نه!
امتیاز من به این فیلم ۱۰
3
SajjadMansouri
۸ سال پیش
وای وای وای وای وای وای به این فیلم ...... واقعا یک سبک جنون آمیز این بار در موزیک و اینکه هزاران آفرین به جی.کی سیمونز هرچند که شخصیتش تو فیلم با کلمه آفرین مشکل داشت.
0
hosseinmahlooji
۸ سال پیش
چرا فیلمارو باز درست میکنن -___-
30
ahmad.noori3
۸ سال پیش
«شلاق» موسیقی را دیداری می‌کند!
ساخت فیلمی که در مورد موسیقی باشد سخت است، چرا که معمولن از عنصر «تصویر» که عنصر اصلی سینما است فاصله می‌گیرد و بیش‌تر روی صدا مانور می‌دهد. به همین‌خاطر اکثر فیلم‌های ژانر موزیک در حد فیلم‌های دبیرستانی و ساده باقی می‌مانند. اما «شلاق» به هیچ‌وجه این‌طور نیست. فیلم‌برداری و تدوین است که نوازنده و درامش را تبدیل به هزاران تصویر و کات ریزتر می‌کند تا هنگام نواختن، با همان ریتم، موسیقی را به چشم ببینیم... وقتی اندرو می‌نوازد، تدوین‌گر و کارگردان نیز با همان دقت و ظرافت، در اوج هنرنمایی خود به سر می‌برند...
فیلم بیش از آن‌که موسیقی داشته باشد، داستان دارد. اگر نواختنی صورت می‌گیرد، زیرمجموعه‌ی داستان است، نه عنصری جداگانه. ناآشناترین افراد با موسیقی هم می‌توانند حس تحقیر شدن و شکستن را درک کنند. می‌توانند اشکی را که بی‌‌سروصدا و بدون این‌که جرئت جیک زدن داشته باشی، از روی صورتت به پایین می‌لغزد را بفهمند. و می‌توانند بفهمند که چه رشدی کرده است «اندرو نیمن» انتهای فیلم، نسبت به ابتدا... موسیقی‌های ویپلش، کمک کننده‌اند. پیش برنده‌ی رابطه‌ی بین «اندرو» و «فلچر»‌اند. فیلم قرار است اندیشه‌ی درست و محکم فلچر را به تصویر بکشد...
تلخ است... ضربه زننده است... مصیبت‌بار است... زندگی‌ات را نابود می‌کند... اما بعد از آن می‌توانی سرت را بالا بگیری! به شرطی که این اصل را درک کنیم: «من ترجیح می‌دم مست و ورشکسته در سن ۳۴ سالگی بمیرم و مردم سر میز شام درباره‌ام حرف بزنند، تا این‌که بخوام تا ۹۰ سالگی، پولدار و غیر مست زندگی کنم و بعدش کسی منو یادش نمونه.» و چقدر این جمله شبیه جمله‌ی حکیم بوعلی‌سینا است که می‌فرماید: «عرض زندگی برایم مهم‌تر است تا طولش!»
مدت‌ها بود این‌گونه با خیال راحت به فیلمی نمره‌ی ۱۰ نداده بودم!
3
سروش زارعیان
۸ سال پیش
یه فیلم فوق العاده و از بهترین های ۲۰۱۴
فیلمنامه ای که چنان مسئله شخصیت اول رو برای مخاطب حیاتی می کنه و چنان از استاد اون غول باورپذیری می سازه که بدون صحنه های اکشن و هندی بازی درامی پر قدرت و هیجان انگیز رو نتیجه می گیره. وضعیت متزلزل اندرو و شخصیت غیر قابل پیشبینی فلچر، اطلاعاتی که از تمایل اندرو به پیشرفت در موسیقی به دست میاریم(مثل قضیه نیکول) و تعلیق های عالی (مثل قضیه گم شدن نقشه نت ها) همه و همه قوت تمام عیار فیلمنامه است. به نظرم فیلمنامه این فیلم بهتر از بازی تقلید بود.
به شخصه مطمئنم فیلمساز قدرتمند جدیدی به هالیوود اضافه شده و منتظر لالالند می مونم تا ببینم چی میشه.
0
behzadnazari181
۹ سال پیش
بسیار عالی بود اصلا بااین فیلم خسته نمیشی گذشت زمان را حس نمیکنی.فوق العادست
1
mammadsn0
۹ سال پیش
این فیلم فوق العادست روحیه خوبی به ادم میده
5
reza_mild
۹ سال پیش
وای وای وای ....با این فیلم سردرد گرفتم آخرش که اندورو ضربه آخرو زد و فیلم یهو تموم شد مغزم ترکید عالی بود ....خیلی وقت بود اینقدر تحت تاثیر فیلمی قرار نگرفته بودم
3
amir3774
۹ سال پیش
نظر و نقد بنده دوستان من خودم تو کار موزیک هستم این فیلمو با توجه به داستانش دقیق نگاه کردم و میتونم بگم واقعا ریزه کاری های زیبایی داره کافیه یه نفر فقط قطعاتی که توش استفاده شده نحوه دشیفر نت هاش نحوه تمرینMiles Teller رو ببینه بعد میفهمه که دستکمی از شاهکار نداره همه ی دوستانی که پایین نظر دادن مضخرفه یا عالیه نمیدونم چطور منتقدی هستند که نمیفهمن هر کاری با دلیلش خوبه من نمیگم هر کسی باید از این فیلم خوشش بیاد اما اگه خوشت میاد یا نمیاد بیا بگو کسایی که فیلمو دیدید یا ندیدید به این دلایل از فیلم خوشم اومد نکات خوبش این بود یا به این دلایل از فیلم بدم اومد نه اینکه صرفا چون طرف عشق فیلمای هندی یا اشکنه بیاد بگه خوشم نیومد این توهین به شخصیت خودشه در درجه اول
خودمم که نظرمو گفتمبدورد:)
2
h.fereshte91
۹ سال پیش
واقعا نفهمیدم چطوری زمان گذشت...معرکه بود لطفا فیلم هایی مثل این یا میلیون دالر بیبی بهم معرفی کنید که پر از تلاش و امید و مسیر موفقیته... پیشاپیش ممنونم:))
0
farid moradi
۹ سال پیش
بعید میدونم دیگه فیلمای آینده ی شزل به این خوبی دربیان.....این هم چون تجربه ی شخصی خودش بوده انقدر خوب دراومده.
0
thelastofus30
۹ سال پیش
میشه یکی به من بگه این معلمه آدم خوبهه یا بده آخه آخر فیلم وقتی میخواستن آهنگ بزنن نت های مربوط رو برداشته بود تا پسره خراب کنه بعد یکم جلو تر کمک پسره میکرد ممنون میشم یکی برام توضیح بده
2
حسین
۹ سال پیش
من خودم درامر فیلم عالی بود درامر بودن وافعاً سخته:)
2
aydinahmedi85
۹ سال پیش
دوستان کسی می تونه چند تا فیلم با مضمونِ وفاداری و تحمل مشکلات در زندگیِ زناشویی معرفی کنه؟ البته نمیخوام موضوعش خیانت و بی بند و باری زوجین باشه. دقیقا برعکس خیانت. میخوام در مورد پایبندی به عشق ووفاداری و تعهد باشه. بذارین اینجوری بگم؛ فیلمهایی با مفهمومِ تلاش و جدالِ زوجها با مشکلات مختلف، برای حفظِعشق و زندگی مشترکشون. خواهشا هر کسی میدونه معرفی کنه. متسکرم. همتون عشقید.
2
szarghami1995028
۹ سال پیش
اولین نظر من برای یک فیلمه اصن دیدتونو به زندگی جر داد خیلی خوب بود و با دیدن این فیلم خیلی چیزا یاد گرفتم و انگیزه بهم داد
2
salar007mori
۹ سال پیش
halam be ham klhord az in film
0
nilson
۹ سال پیش
فیلم خوبیه. بازی سیمونز بی نقص ماندگاره.
7
amywestern
۹ سال پیش
ینی باورم نمیشه واس چنین فیلمی اینقدر جایزه وهیاهو و ...امتیازو...یه اشغال به معنای واقعی
2
ehsanghorbani17
۹ سال پیش
نمیدونم چرا تا اسم بهرام زند میاد , دنیل کریگ میاد تو ذهنم :/ شما هم اینطور هستین عایا؟
0
Vahid
۹ سال پیش
یعنی چه کرده بهرام زند,شاهکاره خلقته این مرد
1
ah.momenzadeh
۹ سال پیش
عجب استعدادی داره اینMilles teller قشنگ از تاریخ ساخت فیلم هاش میشه پیشرفتش رو به عینه دید آآآآآآآآآآفرین
7
alirezaaghajary
۹ سال پیش
وقتی فیلم تموم شد گذاشتم از اول نگاش کنم.
1
flashusers
۹ سال پیش
یک فیلم عالی در همه زمینه ها / تلاش تلاش تلاش
1
parhamrahmani1376
۹ سال پیش
این فیلم واقعا برای خوره های موسیقی واقعی ( نه اینایی که چرت وپرتای کتی پری و .. گوش میدن) یه شاهکاره... به شخصه صحنه اخر فیلم رو چند بار نگاه کزدم. فوق العادس.. فک کنم طرفدارای jazz به فیلم امتیاز ۱۰ بدن.
4
Farbod Faraji
۹ سال پیش
فیلم عالی بود. جی کی سیمونز و مالز تلر عالی بازی کردند. این فیلم به درد اونایی میخوره که به موسیقی (مخصوصا درام) و یا الان در حال یادگیری یه ساز هستن. این فیلمو از دست ندید فوق العاده بود ۸/۱۰
2
rhaegar77unique
۹ سال پیش
یکی از پر معناترین فیلمهایی که تابحال دیدم. ۱۰/۱۰.
3
hossein.ghalkhan
۹ سال پیش
این فیلم زندگی و هدف رو به آدم نشون میده
0
aidin dadvar
۹ سال پیش
GHABLE DIDANE IN FILM ۲ BAZIGARE ASLISHO NEISHNAKHTAM CHON HAMSH TOYE NAGHSHHAYE ROLE ۲ YA ۳ DIDE BOODAMESHOON VALI TOYE IN FILM TAK BOODAN BE KHOSUS NEGAHE AKHARESHOON BE HAM VA LALBKHANDI KE BAADE ۱ SANIYE KHOSH MISHE AZ SOORATESHOON VA DOBARE SHORU MIKONAN
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
فیلم متوسط مایل به خوبه . به نظرم پایان فیلم بده و حتی مسخره . به نظرم اگه با شکست پسر تموم میشد فیلم خیلی بهتر بود . به زور میخواست امید بخش باشه و پایان خوشی داشته باشه که خراب کرد . ۶ از ۱۰
شاهکار تکارار نشدنی
عالی بود این فیلم
چه کار کردی با من whiplash! ? امتیاز من ۹ .
بسیار فیلم خوبیه! ارزش چند بار دیدن رو داره !
در این فیلم فقط بازی جی کی سیمونز منو جذب کرد...
با احترام به نظر کلیه دوستان این فقط یک نظر شخصی است: با توجه به اینکه رسالت سینما این است که : مخاطب را در تمام طول فیلم با خود همراه کند تنها چند فیلم را دیدم که واقعا از دیدن آن ها لذت بردم با وجود اینکه من چندین سال است که به صورت حرفه ایی فیلم می بینم:
۱.شلاق (whiplash)=یه فیلم ساده اما با مفاهیم خیلی عمیق و مهم و پیش پا افتاده برای موفقیت در هر کاری
۲.بنیانگذار(the founder)= فقط دو کلمه سماجت عزم راسخ
۳.فارست گامپ (farest gump)=طنز روان وساده
۴.باشگاه مشت زنی (fight club)=قلقلک ذهن. کمی پیچیدگی و نو آوری
۵.تایتانیک=تنها فیلمی که تونست اشکم رو در بیاره
۶.هفت (seven)=یه چیز جدید و هفت گناه(شایدم گناه نباشه و .) که هممون حدقل گرفتار یکیش هستیم
۷.شکار(The Hunt)=کاری کرد تا آخر فیلم منتطر بمونم و یه سوال در تمام فیلم در ذهنم منو درگیر خودش کنه
۸.راز چشم هایش(The Secret in Their Eyes)=گرفتار خط ها و کلیشه های هالیودی نبود و...
۹.لا لا لند (la la land)=ورژن آپدیت شده تایتانیک
۱۰.شگفت انگیزان (The Incredibles) <انیمیشن>=یه خاطره
۱۱.تلقین (Inception )=داستان خیلی تازه و نو و جدید و کمی گیج کننده
۱۲.وال ای <باز هم انیمیشن>=یه خاطره اما نه وقتی بچه ای .... تو بزرگسالی
۱۳.دوباره زندگی(The Intouchables)=نظر یکی از عزیزانشما با این فیلم میخندین, گریه میکنین, ناراحت میشید, خوشحال میشید و از اینطور فیلم ها نیست که بیاد رو احساساتتون اسکی بره, تا مدت ها در خاطرتون میمونه مخصوصا موسیقی روانی کنندش حداقل که برای من اینطور بود.
ببیند چند تا فیلم مث جزیره شاتر یا بین ستاره ای و یا پرستیژ و چند تای دیگه باتمام احترامی که برا این آثار قایلمو می دونم که فیلم های بسیار خوبینبن ولی نظرم یا زیادی پیچیده میشد یا زیادی در عمق مسایل علمی و بعضی مواقع روانشناسی پیش می رفت که مثل این می مونه که مخاطب هاشو دو دسته کنه یه سری خیلی باهوشن و یه سری دیگه کلا کودنن. در صورتی که همون طور که هممون می دونیم ساده گی یه چیز دیگست یعنی هنرمند باید منظور خودش رو هر چقد هم که پیچیده باشهدر عین سادگی و حفظ جذابیت و زیبایش به مخاطب برسونه نه اینکه یه موضوع ساده رو تا می تونه پیچیدش کنه و بعد بگه من یه چیزی ساختم که فقط فلان قشر جامعه با ظریب iQ فلان متوجه میشه پس هر کی نقدش کرد هیچی نمی فهمه و من خیلی می فهمم
دو تا مثال خدمتتون می زنم :۱. می دونم هر کی با هالیود کمی آشنایی داره یه تعداد فیلم از اون دیده می دونه که رابطه عاشقانه یه پسر با دوس دخترشو شکست عشقی غم انگیز آخر فیلم یا شادی به هم رسیدنشون با وجود مشکلات وسط فیلم دیگه تبدیل به کلیشه کاملا تکراری شده اما یه فیلمی مث تایتانک یا لا لا لند با همین کلیت ساده و یه کمی نبوغ و در عین سادگی کاری میکنه که شما دیگه از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بعد از شروع فیلم نگاه به ساعت نمی کنید ببینید چن دقیقه دیگه تموم میشه بلکه با اشتیاق نگاش می کنید و خودتون رو با فیلم و شخصیت هاش یکی می دونید
۲.فیلمی مثل شلاق مفهوم های روتینی مثل تلاش برای بدست آوردن خواسته هامون بجای جازدن و شونه خال کردن از مسولیت ها یا دور کردن حاشیه ها در راه رسیدن به خواسته هامون رو در قالب یه داستان ساده و جذاب نشونمون میده که همین سادگی خیلی زیباش کرده.
در کل نیازی نیست یه فیلم مث فیلم های نولان زیادی پیچیده و فلسفی باشه و یا مث فیلم های استنلی کوبریک زمان ساخت طولانی با جزییات دقیق داشته باشه که مورد توجه قرار بگره همین که در عین سادگی مفاهیم بنیادین و زیبایی های بسیار عادی و کمتر مورد توجه رو بیان کنه به نظرم کافی تا تبدیل به یه شاهکار بشه به نظرم دوتا فیلم فارست گامپ (یه طنز ساده و در عین حال زیبا) و شلاق (جدیت توام با سماجت و تلاش بی وقفه) دو تا شاهکا بسیار بارز در این زمینه هستند که مثال بارز حرف های بالا هستند.
فیلمی بی نظیر
نتیجه میگیریم بدون هرزگی هم یک فیلم میتونه برجسته باشه !
عاشقش شدم
بیسته بیست
خيلي بهتر از لالالنده ولي فيلم بي احساسي هست از نظر من و با وجود درك كردن اندرو من نتونستم حسي بهش داشته باشم...
كار جالب تري ميشد به نظرم اگه ما جز اندرو و فلچر كاراكتر ديالوگ دار ديگه اي نداشتيم. البته چنين چيزي در ذهن منه و خب شايد عملي هم نباشه منتهي كاراكترهاي ديگه بود و نبودشون اهميتي نداره.
خیلی ها (از مردم ایران) فکر می کنن که فقط هرکی کارگر ساختمون باشه یا تو یه سوپر مارکت کار کنه شغل واقعی داره و سختی واقعی را درک میکنه و کسایی که با موسیقی و خوانندگی و یا اجرای هنری سروکار دارند مثل هنر پیشه ها و خواننده ها معنی زندگی سخت را نمی دونند و خیلی راحت پول در می آرند. این فیلم ثابت می کنه که این نظریه کاملا اشتباهه( البته به غیر از اونایی که با بند پ وارد عرصه ی هنر میشن.)
فیلم یک شاهکار واقعی بود. ۱۰/۱۰
سیمونز یکی از بهترین مکملای تاریخ بازی کرد چقدر خوب بود واقعا
وای که چقد چسبید این فیلم
کل فیلم یک مفهوم رو میخواد بگه :
خوب بودن دشمن عالی بودنه ,خوب نباش عالی باش
یه فیلم فوق العاده. به عنوان یه موزیسین تاثیر زیادی روم داشت
این فیلم یک بار دیگر نشان داد که همیشه قدرت نفرت از عشق بیشتر است.
فقط فقط فقط حرفه ای ها راجع این فیلم اظهار نظر کنن و بس
واقعن لذت بردم. عالی بود
اخطار خطر لو رفتن داستان
وسطای فیلم خوابم برد از بس کسل کننده بود خب که چی یه مربی موسیقی داره به یه نفر اموزش میده وزیادی سختگیری میکنه کل فیلم همینه در نهایت میرسیم به شعار پشتکار داشته باشید و مغرور نشید حیف حجم نت
بازی جی کی سیمونز شاهکار بود
فیلم فوق العاده ای بود ولی آخرش ضد حال بود.مثل فیلم ایرانیا تموم شد.
امتیاز۸
واقعا محو بازی قشنگ J.K. Simmons و دیالوگ های خنده دارش شدم:)))
فیلم واقعا قشنگ بود
ولی کاشکی پایانش جور دیگه میشد
با پایانش اصلا حال نکردم ، کم پیدا میشن اینطور فیلما که اینطوری تموم بشن
البته این از لحاظ سلیقه اس که این حرفو میزنم که پایانشو دوست نداشتم، شاید از دیدگاه خیلی ها قشنگ باشه
درکل فیلم قشنگی بود ولایق نمره ۹ هستش ، ولی بخاطر پایانش ۸ دادم
این فیلم بسیار زیباتر از مردپرنده ای بود و باید اسکار بهترین فیلم رو می برد.
یه فیلم فوق العاده
***لطفا کسی که می خواهد این فیلم را ببیند و می خواهد ببیند آیا صرف می کند وقت و هزینه اش را برای دانلود بگذارد بخواند***
۱. من این فیلم را شاید ۱۵ تا ۲۰ بار به طور کامل و بصورت ناقص هم شاید ۴۰ تا ۵۰ بار دیده ام پس خود را دراندازه ای میبینم چند سطری درباره ش بنویسم.
۲.در ابتدا بگویم شما با فیلمی کاملا واقعی روبه رو هستید و می توانم بگویم که جلوه های کامپیوتری آن بسیار کم وشاید هم اصلا ندارد(البته نمی توان این بخش آخرش رو قبول کرد)
۳.شما با فیلمی رو به رو هستید که یک پیام بسیا بسیار ... بزرگ در پشت خود دارد و آن هم چیزی نیست جز (((**تلاش**)))
۴.در جایی از فیلم شما می بینید که : (( فلچر به نیمن می گوید : (( اگر این نقش رو می خوای. به دستش بیار)) و این یعنی ما اگه هر چیزی می خواهیم که بدست بیاریم یا هر جایگاهی می خواهیم داشته باشیم باید براش ((**تلاش**)) کنیم.
۵.در آخر نکته ی بسیار مهمی رو که از این فیلم فهمیدم اینه که در راه رسیدن به هدفت باید دو تا کار بکنی : ۱. بجای آنکه از مشکلات وسختی ها برای خودمان بهانه ای برای کنار کشیدن بسازیم از آن ها سکوی پرتاپ بسازیم . مثل:((بعد از اینکه فلچر صندلی رو به سمت سر نیمن پرتاب کرد و او را در جلوی چشم همه تحقیر کرد و حتی به او سیلی زد فکر میکنید نیمن یعنی همان کسی که این بلا ها به سرش آمده بود چکار کرد؟ نمی دانم چه جوابی در دلتان دادید ولی او کاری را کرد که حتی اگر خودم هم بجایش بودمانجام نمی دادم :بله او مثل یک مرد واقعی به جای اینکه دنبال بهانه از زمین و زمان باشه و مثل بچه ها بره تو بغل باباش گریه کنه رفت سخت ((*******تلاش*****)) کرد. ۲.کار دوم اینه که تمام حاشیه ها رو از خودت دور کنی و فقط به هدفت فکر بکنی: مثل:(( بعد از اینکه نیمن جایگاه خودش رو از دست داد وفلچر بهش گفت :((اگر این نقش رو می خوای. به دستش بیار )) اولین کاری که کرد این بود :((**** رابطه ی خودش رو با دوست دخترش قطع کرد****)) ___ در زندگی ما بعضی ها دوست دختر همان دوست دختر یا تلفن همراه یا رایانه یا تلوزیون یا ... و به طور کلی هر چیزی که ذره ای انحراف در تفکراتمان نسبت به هدفمان داشته باشد معنی می دهد___
۶.نخواستم به موضوع هایی مثل بازی بازیگران و موسیقی هیجان انگیز وزیبای متن (که همون اجرا های گروه شیفر میشه ) توضیحی بدم چون دیگه اون به نظرم یه چیز انتضاعی و سلیقیه ای هستش.
ممنونم که به حرفام گوش دادید.
برترین کامنتی که تابحال خوندم...
شاید این فیلم تاثیرگذارترین و متفاوت ترین فیلمی باشه که من تا امروز دیدم. این فیلم به من نشون داد که چقدر مشکلات و موانعی که پیش روی خودم میبینم کوچیک و احمقانه هستن و معنای جدیدی از پشتکار رو به من نشون داد. امروز قبل دیدن این فیلم احساس میکردم که چقدر دست و پام بسته اس و هیچکاری رو نمیتونم جلو ببرم اما بعد از دیدن این فیلم متوجه شدم کاری که من میکنم حتی نزدیک به تلاش کردن هم نیست.
نمره ی من بدون شک ۱۰ از ۱۰
صفآرایی تماشایی برنده و بازنده ، استاد و شاگرد
این فیلم برعکس اکثر فیلم های تولید شده به شما اجازه یِ آفریدن میدهد ، به بیان دیگر شما آفریننده اید نه تماشاچی.
مخاطب این فیلم چیزی که تماشا میکند ، تلاش اندرو برای شکست فلچر و اثبات خود به فلچر و مردم است.
ولی داستان اصلی فیلم ، تلاش فلچر برای شکستن اندرو و معرفی او به عنوان بهترین درامر و اثبات این امر به خود اندرو است. در سکانس آخر اندرو به عنوان برنده یِ این نبرد نمایش داده میشود ولی در واقع بازنده اندرو و برنده فلچر است.( این جهان و داستان و شخصیت هایی است که ذهن من هنگام دیدن فیلم ساخته و هرگز و هرگز از بین نخواهد رفت و ۱۰۰ بار دیگر میتوانم این فیلم را ببینم و جزئیات بیشتری به جهان ، داستان و شخصیت های این داستان بیافزایم و از آن لذت ببرم چون من آفریننده یِ این جهانم که البته این امکان و اختیار و اجازه رو فیلمساز با استفاده از تمام چیزهایی که به من نمایش میدهد و تمام آنچه که نشان نمیدهد ، به من داده).
هدف غایی هنر همین است ، که شما به عنوان یک مخاطب ، آفریننده باشید نه تماشاچی. از حیوان و انسان روح شما گذر کند و تکه ای از روح خداوند را که خدا در وجود شما به عنوان آفریده اش قرار داده ، لمس کند.
ارتباط برقرار کردن با مخاطب برای یک رمان نویس، شاعر و خواننده بسیار ساده تر از فیلمساز ، تئاتری و نقاش است ، به این دلیل که شما زمانی که یک رمان میخوانید مجبور به آفرینش یک جهان و تصویری از آن هستید ( حتی بدترین رمان ها) و اصلاً دست شما نیست ، ذهنتان ناخودآگاه این عمل را انجام داده حتی قبل از اینکه شما بهش فکر کنید. تنها کاری که نویسنده لازم است بکند تعریف درست داستان ، شخصیت پردازی صحیح و بجا و دوری از یاوه گویی است که در صورت رعایت این امور رمانی خواهید خواند شاهکار. از هرکسی که رمانی خوانده و فیلم اقتباس شده از آنرا میبیند بپرسید ۱۰۰% رمان را ترجیح میدهد ، این امر در انسان ها غریزیست آفریدن را بسیار دوست تر میدارند تا تماشاچی بودن و اکثر مقتبسان از این امر ناآگاهند که مدیوم تغییر کرده و نباید جهانی را که با خواندن رمان برای خود ساخته ایم را به مخاطب نشان دهیم ، بلکه باید مخاطب را به ساختن این جهان سوق دهیم ، با نمایش آنچه که در کتاب نوشته نشده.
اما هنرهای نمایشی سخترین نوع هنر است( مشکلتر از همه تئاتر) ، زیرا مجباب کردن یا راغب کردن بیننده برای آفریدن تصویری برای تصویری که میبیند کاریست بس دشوار که هنرمند یا بهتر بگم نابغه میخواهد.
فرض کنید فیلمی را میبینید ، آخرش یک اتفاق عجیب و دور از ذهن میافتد و فکر میکنید شاهکاری دیده اید، که اگر قبلاً میدانستید قرار است چه بشود از این لذت کاسته میشد( که اگر کسی بی آلارم اسپویل کند به او میتوپید) ، پس بار دوم و شاید سوم آخرین باری خواهد بود که چنین شاهکاری را خواهید دید و بعد از مدتی به کل فیلم را فراموش خواهید کرد ، آیا به نظرتان باز این فیلم شاهکار است ؟ حال فرض کنید فیلمسازی با سکانس ها و دیالوگ ها و اتفاقات کاملاً معمولی و منطقی و ممکن(تاکید میکنم هرچه معمولی تر و منطقی تر و عامیانه تر اثر گذاری سریعتر و بهتر و عمیقتر) به شما اطلاعات یا کدهایی میدهد ولی اصلاً و ابداً به اصل مطلب اشاره نمیکند( یک مرز باریک تر از موست ، متوجه اصل مطلب میکند ولی اصلاً و ابداً اشاره مستقیم نه ، حتی در پایان) ، بلافاصله مغز شما که عاشق آفریدن است ، به سرعت و بی هیچ درنگی شمایلی ، تصویری و جهانی پس ذهن شما میسازد و هرچه این اطلاعات با روند فیلم بیشتر میشود جهان ساخته یِ ذهن شما کاملتر و با جزئیات تر خواهد بود ، بار دوم ، سوم ، nام فرقی نمیکند هرچه ببینید باز چیزی به جهانتان خواهید افزود ، من که فکر میکنم این است هنر سینما . اگر بعد از چند مدت باز فیلم را ببینید ، جهانی که ساخته بودید و بعد از اینهمه زمان غبار گرفته ، دوباره زنده خواهد شد ، جان خواهد گرفت و لذتی عجیب به سان زمانی که به محله کودکی یا نوجوانیتان سرمیزنید، بند بند وجودتان را به لرزه خواهد انداخت. مطمئن باشید انسان چیزی را که خود ساخته است هرگز و هرگز از یاد نخواهد برد.
اگر دقت کرده باشید یا بیاد بیاورید زمان دیدن بعضی از فیلمها در ابتدا با فیلم همراه میشوید و در حال ساختن جهان خود هستید که به یکباره فیلمساز شعاری ( شنیداری یا دیداری) میدهد ، مثلاً با دوربین تصویری را شکار میکند که در آن موقع فکر میکنید چه خوب این را دانستم ولی رفته رفته فیلم خسته تان میکند به دلیل اینکه جهانی را که ساخته بودید ، در همان لحظه که فکر میکردید دانشتان از جهان فیلم بیشتر شده ، فیلمساز به مدد فیلمنساز بودنش ویران کرده و شما بیخبرید ، این امر در اکثر فیلمهای خوب در انتها رخ میدهد و باز فیلمساز نمیداند که در آخر کارهم نباید چنین اشتباهی کرد ، اگر در همین فیلم دقت کرده باشید هیچ عکس العملی در انتها از تماشاچیان نمایش داده نشد که نبوغ فیلمساز را نشان میدهد.
در سینما کسانی مانند برگمان ، فلینی ، تارخوفسکی و ... هم بودند که دانستند که باید چیزی مهمتر از صورت برای نمایاندن باشد ولی از نظر من یک اشتباه مرگبار و مهلک مرتکب شدند و آن نمایشِ بی پرده یِ جهانی ناپیدا بود که از تماشای آنچه که دیدنی است آفریده بودند ، ولی توجه نکردند که باز مخاطب تماشاچی بود نه آفریننده.
خون صدا تصویر
عالی
فیلم چیش ۱۷ سال بود برای چی الکیی میزنین اخه
امتیاز ۱۰ دادم
چیزی در وصف این پدیده به ذهنم نمیرسه
جزو سه فیلم برتری بود که به عمرم دیدم
میشه گفت ی شاهکار تو ژانر موزیک
چرا دقیقا به لفراد زیر ۱۷ سال توصیه نمی شود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ هیچی نداشت که!
شاید مورد پسند همه نباشه اما از دید من فیلم خوبی بود .... امتیاز من : ۸
واقعا خیلی وقت بود با جون و دل به یک فیلم ۱۰ نداده بودم
خیلی وقت بود که از تموم شدن یک فیلم ناراحت شدم
خیلی وقت بود که یک ساعت و چهل و پنج دقیقه برام نیم ساعت گذشت
خیلی وقت بود که از دیدن یک فیلم بعد از دو سال انقدر حسرت نخورده بودم
کلیشه ای به معنای واقعی کلمه،اما چنان تکنیک و استادی در کارگردانی،بازیگری و...وجود داره که نمیشه بهش نگفت شاهکار.
۱۰.۱۰
این چند سال اخیر فیلم خوب زیاد نبوده خدایی.... این بی شک یکی از بهترین های این چند سال اخیر بود.... دو بار دیدمش و لذت بردم.... بازی معرکه سیمونز واقعن تحت تاثیر قرار میده آدمو... وچقدر خوب تموم شد فیلم .... خیلی خوب من ۹ میدم از ۱۰
چنانچه یکبار این فیلم رو دیدید ، توصیه میکنم باز ببینید ، اتفاقات یک ب یک غافلگیر کننده ، هیجان مفرط ، و غلیان و جوشش انگیزه بطوریکه حس میکنی باید بعد از فیلم کاری کنی تا دنیا رو دگرگون کنی
اصلا فیلم جذابی نبود چقدم اون پسره نچسبه
بسیار عالی
اسپویل
یکی از نکته های جالب فیلم که یکی از دوستان هم بهش اشاره کرده بود این بود که در آخر فیلم بعد از اجرای اندرو فیلم بلافاصله تموم شد این نشون میده که مهم نیست عکس العمل تماشگران درمورده اجرای اندرو چیه مهم این بود که اندرو به کمال مطلوب خودش رسیده حالا اینکه دیگران این واقعیتو درک می کنن مهم نبود بنابراین اصلا مهم نبود که در پایان فیلم تماشگران اندرو رو تشویق بکنند یا نه!
امتیاز من به این فیلم ۱۰
وای وای وای وای وای وای به این فیلم ......
واقعا یک سبک جنون آمیز این بار در موزیک
و اینکه هزاران آفرین به جی.کی سیمونز هرچند که شخصیتش تو فیلم با کلمه آفرین مشکل داشت.
چرا فیلمارو باز درست میکنن -___-
«شلاق» موسیقی را دیداری می‌کند!
ساخت فیلمی که در مورد موسیقی باشد سخت است، چرا که معمولن از عنصر «تصویر» که عنصر اصلی سینما است فاصله می‌گیرد و بیش‌تر روی صدا مانور می‌دهد. به همین‌خاطر اکثر فیلم‌های ژانر موزیک در حد فیلم‌های دبیرستانی و ساده باقی می‌مانند. اما «شلاق» به هیچ‌وجه این‌طور نیست. فیلم‌برداری و تدوین است که نوازنده و درامش را تبدیل به هزاران تصویر و کات ریزتر می‌کند تا هنگام نواختن، با همان ریتم، موسیقی را به چشم ببینیم... وقتی اندرو می‌نوازد، تدوین‌گر و کارگردان نیز با همان دقت و ظرافت، در اوج هنرنمایی خود به سر می‌برند...
فیلم بیش از آن‌که موسیقی داشته باشد، داستان دارد. اگر نواختنی صورت می‌گیرد، زیرمجموعه‌ی داستان است، نه عنصری جداگانه. ناآشناترین افراد با موسیقی هم می‌توانند حس تحقیر شدن و شکستن را درک کنند. می‌توانند اشکی را که بی‌‌سروصدا و بدون این‌که جرئت جیک زدن داشته باشی، از روی صورتت به پایین می‌لغزد را بفهمند. و می‌توانند بفهمند که چه رشدی کرده است «اندرو نیمن» انتهای فیلم، نسبت به ابتدا... موسیقی‌های ویپلش، کمک کننده‌اند. پیش برنده‌ی رابطه‌ی بین «اندرو» و «فلچر»‌اند. فیلم قرار است اندیشه‌ی درست و محکم فلچر را به تصویر بکشد...
تلخ است... ضربه زننده است... مصیبت‌بار است... زندگی‌ات را نابود می‌کند... اما بعد از آن می‌توانی سرت را بالا بگیری! به شرطی که این اصل را درک کنیم: «من ترجیح می‌دم مست و ورشکسته در سن ۳۴ سالگی بمیرم و مردم سر میز شام درباره‌ام حرف بزنند، تا این‌که بخوام تا ۹۰ سالگی، پولدار و غیر مست زندگی کنم و بعدش کسی منو یادش نمونه.» و چقدر این جمله شبیه جمله‌ی حکیم بوعلی‌سینا است که می‌فرماید: «عرض زندگی برایم مهم‌تر است تا طولش!»
مدت‌ها بود این‌گونه با خیال راحت به فیلمی نمره‌ی ۱۰ نداده بودم!
یه فیلم فوق العاده و از بهترین های ۲۰۱۴
فیلمنامه ای که چنان مسئله شخصیت اول رو برای مخاطب حیاتی می کنه و چنان از استاد اون غول باورپذیری می سازه که بدون صحنه های اکشن و هندی بازی درامی پر قدرت و هیجان انگیز رو نتیجه می گیره.
وضعیت متزلزل اندرو و شخصیت غیر قابل پیشبینی فلچر، اطلاعاتی که از تمایل اندرو به پیشرفت در موسیقی به دست میاریم(مثل قضیه نیکول) و تعلیق های عالی (مثل قضیه گم شدن نقشه نت ها) همه و همه قوت تمام عیار فیلمنامه است. به نظرم فیلمنامه این فیلم بهتر از بازی تقلید بود.
به شخصه مطمئنم فیلمساز قدرتمند جدیدی به هالیوود اضافه شده و منتظر لالالند می مونم تا ببینم چی میشه.
بسیار عالی بود اصلا بااین فیلم خسته نمیشی گذشت زمان را حس نمیکنی.فوق العادست
این فیلم فوق العادست روحیه خوبی به ادم میده
وای وای وای ....با این فیلم سردرد گرفتم
آخرش که اندورو ضربه آخرو زد و فیلم یهو تموم شد مغزم ترکید
عالی بود ....خیلی وقت بود اینقدر تحت تاثیر فیلمی قرار نگرفته بودم
نظر و نقد بنده
دوستان من خودم تو کار موزیک هستم این فیلمو با توجه به داستانش دقیق نگاه کردم و میتونم بگم واقعا ریزه کاری های زیبایی داره کافیه یه نفر فقط قطعاتی که توش استفاده شده نحوه دشیفر نت هاش نحوه تمرینMiles Teller رو ببینه بعد میفهمه که دستکمی از شاهکار نداره
همه ی دوستانی که پایین نظر دادن مضخرفه یا عالیه
نمیدونم چطور منتقدی هستند که نمیفهمن هر کاری با دلیلش خوبه من نمیگم هر کسی باید از این فیلم خوشش بیاد
اما اگه خوشت میاد یا نمیاد بیا بگو کسایی که فیلمو دیدید یا ندیدید به این دلایل از فیلم خوشم اومد نکات خوبش این بود
یا به این دلایل از فیلم بدم اومد
نه اینکه صرفا چون طرف عشق فیلمای هندی یا اشکنه بیاد بگه خوشم نیومد این توهین به شخصیت خودشه در درجه اول
خودمم که نظرمو گفتمبدورد:)
واقعا نفهمیدم چطوری زمان گذشت...معرکه بود
لطفا فیلم هایی مثل این یا میلیون دالر بیبی بهم معرفی کنید که پر از تلاش و امید و مسیر موفقیته...
پیشاپیش ممنونم:))
بعید میدونم دیگه فیلمای آینده ی شزل به این خوبی دربیان.....این هم چون تجربه ی شخصی خودش بوده انقدر خوب دراومده.
میشه یکی به من بگه این معلمه آدم خوبهه یا بده آخه آخر فیلم وقتی میخواستن آهنگ بزنن نت های مربوط رو برداشته بود تا پسره خراب کنه بعد یکم جلو تر کمک پسره میکرد ممنون میشم یکی برام توضیح بده
من خودم درامر
فیلم عالی بود
درامر بودن وافعاً سخته:)
دوستان کسی می تونه چند تا فیلم با مضمونِ وفاداری و تحمل مشکلات در زندگیِ زناشویی معرفی کنه؟ البته نمیخوام موضوعش خیانت و بی بند و باری زوجین باشه. دقیقا برعکس خیانت. میخوام در مورد پایبندی به عشق ووفاداری و تعهد باشه. بذارین اینجوری بگم؛ فیلمهایی با مفهمومِ تلاش و جدالِ زوجها با مشکلات مختلف، برای حفظِعشق و زندگی مشترکشون. خواهشا هر کسی میدونه معرفی کنه. متسکرم. همتون عشقید.
اولین نظر من برای یک فیلمه
اصن دیدتونو به زندگی جر داد خیلی خوب بود و با دیدن این فیلم خیلی چیزا یاد گرفتم و انگیزه بهم داد
halam be ham klhord az in film
فیلم خوبیه. بازی سیمونز بی نقص ماندگاره.
ینی باورم نمیشه واس چنین فیلمی اینقدر جایزه وهیاهو و ...امتیازو...یه اشغال به معنای واقعی
نمیدونم چرا تا اسم بهرام زند میاد , دنیل کریگ میاد تو ذهنم :/
شما هم اینطور هستین عایا؟
یعنی چه کرده بهرام زند,شاهکاره خلقته این مرد
عجب استعدادی داره اینMilles teller
قشنگ از تاریخ ساخت فیلم هاش میشه پیشرفتش رو به عینه دید
آآآآآآآآآآفرین
وقتی فیلم تموم شد گذاشتم از اول نگاش کنم.
یک فیلم عالی در همه زمینه ها / تلاش تلاش تلاش
این فیلم واقعا برای خوره های موسیقی واقعی ( نه اینایی که چرت وپرتای کتی پری و .. گوش میدن) یه شاهکاره... به شخصه صحنه اخر فیلم رو چند بار نگاه کزدم. فوق العادس.. فک کنم طرفدارای jazz به فیلم امتیاز ۱۰ بدن.
فیلم عالی بود. جی کی سیمونز و مالز تلر عالی بازی کردند. این فیلم به درد اونایی میخوره که به موسیقی (مخصوصا درام) و یا الان در حال یادگیری یه ساز هستن. این فیلمو از دست ندید فوق العاده بود
۸/۱۰
یکی از پر معناترین فیلمهایی که تابحال دیدم. ۱۰/۱۰.
این فیلم زندگی و هدف رو به آدم نشون میده
GHABLE DIDANE IN FILM ۲ BAZIGARE ASLISHO NEISHNAKHTAM CHON HAMSH TOYE NAGHSHHAYE ROLE ۲ YA ۳ DIDE BOODAMESHOON VALI TOYE IN FILM TAK BOODAN BE KHOSUS NEGAHE AKHARESHOON BE HAM VA LALBKHANDI KE BAADE ۱ SANIYE KHOSH MISHE AZ SOORATESHOON VA DOBARE SHORU MIKONAN