انسانها در هر لحظه درکی از وجود و هویت خود دارند. یا لااقل تصور میکنند که میتوانند تعریفی‌ از هویت خود ارائه دهند و یا استدلالی برای جنبه‌های مختلف آن بکنند.
این برداشت و استدلال در گذر زمان تغییر می‌کند. اگر این تغییر محسوس باشد، تغییر هویت انسانها در طول زمان امری قابل قبول است. در این صورت برداشتی که ما از هویتِ گذشته خود داریم چگونه قابل وصف است. چگونه ما موجودی متفاوت که همان هویتِ گذشته‌ی ما باشد را همچنان ‘خود’ مینامیم.
حال اگر به ناچار قسمتی‌ از برداشتِ شخصی‌ خود را از هویتِ کنونی خود از دست دهیم، چه چیزی باعث میشود که ما همچنان ‘خود’ را بشناسیم؟
اگر هویت از دست دادنی است ، آیا ما هویت خود را کنترل می‌کنیم و یا هویت ما را؟
1
amin_solmajor
۸ سال پیش
به نظر میاد که دوستان بعد از دیدن فیلم tree of life تصمیم به ساختن یه فیلم می گیرند.
0
spirit_m63
۹ سال پیش
این شل مغزو با لینچ مقایسه میکنید؟ بزرگراه گمشده؟ چی بود ترو قرآن این فیلم!
20
karim-tashakkory
۱۰ سال پیش
درسته که با خداحافظی استاد لینچ سینما هنری در آمریکا یتیم شد اما هنوز شین کاروث که به قول سودربرگ فرزند نامشروع لینچ محسوب میشه! هست امیدی باشه برای مخاطبان نا امید از سینمای معاصر...... ۱۰ از ۱۰ بارضایت تمام
5
atena.taghavi
۱۰ سال پیش
فیلم مزخزفی بود من که نتونستم نگا کنم
6
aminmokhtari68
۱۰ سال پیش
هر کاری کردم از فیلم رو دوست داشته باشم نشد... فیلم یه جاهایی خیلی خوب پیش میره اما در کلیت سردر گمه و مخاطب را هم درگیره این سردر گمی و لکنت بسیار میکنه کلا خوشم نیومد اما از کار قبلی این کارگردان خیلی بهتره.
9
Ramin95
۱۰ سال پیش
با عرض پوزش از بعضیا، این فیلم چرت ترین، بدرد نخورترین، حال بهم زن ترین و بی محتوا ترین فیلمی بود ک تا بحال دیدم. بیشتر شبیه ب مستند بود تا فیلم. نظر من اینه. کسیایی ک میخوان برن تو عمق فیلمها اینو دان کنن. ولی کسایی ک میخوان از فیلم لذت ببرن اصلا دان نکنن
2
hadi89fazely
۱۰ سال پیش
حال و حوصله زیادی میخواد نگاش کنی
12
saeiddorrani
۱۰ سال پیش
کاراکتری که در فیلم با او به عنوان دزد آشنا میشویم کرم هایی از گلدان هایی به نام e p exotics بیرون می آورد و آنها را در بدن قربانی هایش میگذارد و کنترل آنها را به دست میگیرد ( شخصیتی که به نظر میرسد برادر دزد است به دوستش نوشیدنی ای را که از کرم ساخته شده میدهد و باعث کنترل حرکات او میشود ) . قربانی های او پیش مردی به نام سمپلر میروند و او کرم ها را به عنوان تکه ای از روحش از بدنش بیرون می آورد و به بدن یک خوک منتقل میکند . هنگامی که سمپلر خوکچه ی آن خوک را به دریاچه می اندازد , ماده ای آبی رنگ از بدن او خارج میشود و آن ماده باعث رشد کردن چندین گل ارکیده میشود و زنی آن گل ها را میبرد و درون گلدانی به نام e p exotics میگذارد و این همان چرخه ای است که میگفتم . مصاحبه ای از شین کاروث تماشا کردم که میگفت : فیلم من درباره حلقه ای تشکیل شده از کرم-خوک-ارکیده است که در پایان پاشیده میشود .
0
m.saeedi1990
۱۰ سال پیش
چه عجب! بلاخره!
11
farhad.ghasemi1989
۱۰ سال پیش
این فیلم فوق العاده زیباست و جزو معدود فیلم هایی هست که باید حداقل دوبار ببینی تازه بفهمی چی به چیه !!! ولی بهیچ وجه بدرد همه نمیخوره و خیلی ازش استقبال نمیکنند و ممکنه بعد ۱۰ دقیقه پاکش کنند !!!
11
maravilloso_xxx
۱۰ سال پیش
دوستان این فیلم را ببینید. رنگ سرچشمه دومین اثر شین کروث هست ، در روایت به پیچیدگی بزرگراه گمشده است و در تصاویر به شاعرانگی درخت زندگی.البته نه این که قابل قیاس با اون ۲ اثر باشه اما در نوع خود بسیار عالیست..
11
1
۱۰ سال پیش
خدا لعنتشون کنه با این پوستر فکر کردم gone girl اومده!!!
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
انسانها در هر لحظه درکی از وجود و هویت خود دارند. یا لااقل تصور میکنند که میتوانند تعریفی‌ از هویت خود ارائه دهند و یا استدلالی برای جنبه‌های مختلف آن بکنند.
این برداشت و استدلال در گذر زمان تغییر می‌کند. اگر این تغییر محسوس باشد، تغییر هویت انسانها در طول زمان امری قابل قبول است. در این صورت برداشتی که ما از هویتِ گذشته خود داریم چگونه قابل وصف است. چگونه ما موجودی متفاوت که همان هویتِ گذشته‌ی ما باشد را همچنان ‘خود’ مینامیم.
حال اگر به ناچار قسمتی‌ از برداشتِ شخصی‌ خود را از هویتِ کنونی خود از دست دهیم، چه چیزی باعث میشود که ما همچنان ‘خود’ را بشناسیم؟
اگر هویت از دست دادنی است ، آیا ما هویت خود را کنترل می‌کنیم و یا هویت ما را؟
به نظر میاد که دوستان بعد از دیدن فیلم tree of life تصمیم به ساختن یه فیلم می گیرند.
این شل مغزو با لینچ مقایسه میکنید؟ بزرگراه گمشده؟ چی بود ترو قرآن این فیلم!
درسته که با خداحافظی استاد لینچ سینما هنری در آمریکا یتیم شد اما هنوز شین کاروث که به قول سودربرگ فرزند نامشروع لینچ محسوب میشه! هست امیدی باشه برای مخاطبان نا امید از سینمای معاصر...... ۱۰ از ۱۰ بارضایت تمام
فیلم مزخزفی بود
من که نتونستم نگا کنم
هر کاری کردم از فیلم رو دوست داشته باشم نشد...
فیلم یه جاهایی خیلی خوب پیش میره اما در کلیت سردر گمه و مخاطب را هم درگیره این سردر گمی و لکنت بسیار میکنه کلا خوشم نیومد اما از کار قبلی این کارگردان خیلی بهتره.
با عرض پوزش از بعضیا، این فیلم چرت ترین، بدرد نخورترین، حال بهم زن ترین و بی محتوا ترین فیلمی بود ک تا بحال دیدم. بیشتر شبیه ب مستند بود تا فیلم. نظر من اینه. کسیایی ک میخوان برن تو عمق فیلمها اینو دان کنن. ولی کسایی ک میخوان از فیلم لذت ببرن اصلا دان نکنن
حال و حوصله زیادی میخواد نگاش کنی
کاراکتری که در فیلم با او به عنوان دزد آشنا میشویم کرم هایی از گلدان هایی به نام e p exotics بیرون می آورد و آنها را در بدن قربانی هایش میگذارد و کنترل آنها را به دست میگیرد ( شخصیتی که به نظر میرسد برادر دزد است به دوستش نوشیدنی ای را که از کرم ساخته شده میدهد و باعث کنترل حرکات او میشود ) . قربانی های او پیش مردی به نام سمپلر میروند و او کرم ها را به عنوان تکه ای از روحش از بدنش بیرون می آورد و به بدن یک خوک منتقل میکند . هنگامی که سمپلر خوکچه ی آن خوک را به دریاچه می اندازد , ماده ای آبی رنگ از بدن او خارج میشود و آن ماده باعث رشد کردن چندین گل ارکیده میشود و زنی آن گل ها را میبرد و درون گلدانی به نام e p exotics میگذارد و این همان چرخه ای است که میگفتم . مصاحبه ای از شین کاروث تماشا کردم که میگفت : فیلم من درباره حلقه ای تشکیل شده از کرم-خوک-ارکیده است که در پایان پاشیده میشود .
چه عجب! بلاخره!
این فیلم فوق العاده زیباست و جزو معدود فیلم هایی هست که باید حداقل دوبار ببینی تازه بفهمی چی به چیه !!!
ولی بهیچ وجه بدرد همه نمیخوره و خیلی ازش استقبال نمیکنند و ممکنه بعد ۱۰ دقیقه پاکش کنند !!!
دوستان این فیلم را ببینید. رنگ سرچشمه دومین اثر شین کروث هست ، در روایت به پیچیدگی بزرگراه گمشده است و در تصاویر به شاعرانگی درخت زندگی.البته نه این که قابل قیاس با اون ۲ اثر باشه اما در نوع خود بسیار عالیست..
خدا لعنتشون کنه با این پوستر فکر کردم gone girl اومده!!!