بعد از دیدن این فیلم نه چیزی بهت اضافه میشه و نه حس خوبی داری و نه حتی ۲ ساعت سرگرم کننده و خوب رو سپری کردی. هیچی. یه داستان با موضوع نسبتا جذاب شروع میشه و همین طور با نمای های ثابت و طولانی جریان پیدا میکنه. فیلم گنگ هست و به نظر من پیام روشنی نداره. شاید اگر بخوای در موردش فکر کنی
"اسپویل"
اعمال ژرژ تو بچگیش و نقشه اش که باعث شد تا مجید رو به یتیم خونه بفرستن باعث سرخوردگی در مجید و پسرش شده (که قیافه اش شبیه اقلیت مسلمان و سیاه پوست فرانسه است ) این سرخوردگی چندان بروز خصمانه ای نداره اما جمله ی پسر مجید در اواخر فیلم که گفت: "الان ديگه فهميدم زندگي يه انسان
چقدر واسه وجدان تو ارزش داره" تنها نتیجه ی فیلم باشه.
در کل فیلم ژشت و روش روشنفکرانه ای داره و خیلی به درد نمی خوره.
0
آرش فرحزادی
۸ سال پیش
فیلم خوبیه و دید بیطرفانه ای نسبت به اقلیت مهاجر فرانسه داره. سرخوردگی مهاجرین رو خیلی خوب و متین تحلیل میکنه. فیلم با پرستیژیه من خوشم اومد.
1
raofio2
۸ سال پیش
آنقدر پنهان که پنهانش هم ، پنهان !
4
Mohsen Adib
۸ سال پیش
فوق العاده فیلم مزخرفی بود خیلی داستانش مسخره بود.من حتی حاظر نشدم ی بار هم وقتم رو پای این فیلم تلف کنم اصلا تزش دانلود نداره
6
h.kharazi91
۸ سال پیش
نمای آغازین فیلم پنهانِ میشائیل هانکه نمای بیرونی خانه ای شهری در خیابانی فرعی در پاریس را به ما نشان میدهد همانطور که اسامی عوامل فیلم بر پرده نمایان میشود، شاهد اتفاقاتی روزمره در خیابان هستیم. بعد ما میفهمیم که این صحنه در واقع یک فیلم ضبط شده است که آن و ژرژ در حال تماشای آن هستند و خانه ای که در فیلم ضبط شده دیده میشود خانه آنهاست. آنها مطلقا نمیدانند که چه کسی این فیلم را گرفته و چرا این فیلم را برایشان ارسال کرده است. اینچنین، فیلمی دلهره آور و گیج کننده و عمیقا اثرگذار آغاز میشود که به ما نشان میدهد چگونه یک زندگی راحت با این واقعیت ساده که کسی مراقب ماست آشفته میگردد. ژرژ مجری یک برنامه تلویزیونی راجع به کتاب و کتابخوانی است: بله، در فرانسه برنامه هایی دارند که در آنها روشنفکران مینشینند و در مورد کتاب بحث میکنند و مخاطبینی که واقعا این برنامه ها را نگاه میکنند. ژرژ و آن در خانه ای پر از کتاب بهمراه پسرشان پیر لورنت، نوجوانی عبوس و پریشان- از نوع همان پریشانیهایی که نوجوانان در این مرحله دارند و بجز غر زدن و ابراز نارضایتی کار دیگری نمیکنند- زندگی میکنند. ویدئوی دیگری از راه میرسد که حاوی تصاویری از مزرعه و خانه دوران کودکی ژرژ است. همه ویدئوهایی که بدستشان میرسد به یک شکل فیلمبرداری شده است: دوربین در فاصله ای دور قرار داده شده و فقط نظاره گر است. خیلی از نماهای خود فیلم نیز با همین سبک فیلبرداری شده اند پس فیلم پنهان نظاره گر خودش است همانطور که ویدئوها نظاره گر خانواده لورنت هستند. در این ویدئوها هیچ پیام خاصی مثلا از طریق نوع قرار دادن و یا حرکت دوربین یا بوسیله تدوین منتقل نمیشود بجز این پیام که در همه ویدئوها مشترک است: کسی میخواهد به آنها بفهماند که مراقبشان است. ویدئوی بعدی میرسد که در آن شاهد حرکت اتومبیلی در یک خیابان پایین شهری و در نهایت ورودش به یک ساختمان هستیم. ژرژ موفق میشود که با نگه داشتن فیلم و زوم کردن روی تابلوی کنار خیابان اسم آن را پیدا کند. او مسیری که در نوار ویدئو طی شده بود را طی میکند و خود را در مقابل دری در یک آپارتمان میبیند. داخل میشود و شخصی که آنجاست را میشناسد اما بنظر نمی آید که فرستادن فیلمها کار او باشد. ژرژ این سفر کوتاهش را از همسرش پنهان میکند تا اینکه فیلم دیگری بدستشان میرسد که مکالمه ژرژ را با مرد داخل آپارتمان نشان میدهد، سپس ما شاهد درگرفتن مشاجره ای میان زن و شوهر هستیم چراکه بعد از دیدن فیلم و فهمیدن اینکه شوهرش این موضوع را از اون پنهان کرده بود حس اعتمادش را به او از دست میدهد. ژرژ باید به همسرش بگوید که این شخص کیست اما نمیگوید و از طرفی هم نمیتواند بگوید. همسرش که از طرف فیلمها احساس خطر میکرد حالا با رفتارهای شوهرش هم احساس خطر و تهدید میکند چون میداند که او دارد چیزی را پنهان میکند. ژولیت بینوش در این سکانس بعنوان زنی که احساس میکند از طرف همسرش مورد خیانت واقع شده از خشم بخود میلرزد و دنیل اوتی نقشش را بعنوان مردی که همه چیز را در خود میریزد و خیلی خونسردانه موضوعی را به همسرش نمیگوید استادانه بازی میکند.
در خلال این ماجراها زندگی آنها روال عادیش را طی میکند. ژرژ به برنامه تلویزیونیش ادامه میدهد. پسرشان به مدرسه میرود و آنها میهمانی شام هم میگیرند. ژرژ به دیدن مادرش در خانۀ قدیمی میرود و از او در مورد اتفاقات سال ۱۹۶۱ میپرسد، زمانی که او یک پسربچه بوده است. مادرش از او میپرسد آیا اتفاقی افتاده و ژرژ کتمان میکند اما مادرش او را میشناسد و میداند که مشکلی پیش ادمه است. من تعمدا بخش مهمی از اطلاعات فیلم را ناگفته باقی گذاشتم چرا که بخش مهمی از فیلم پنهان را تجربۀ تماشایش تشکیل میدهد. خطوط موازی با خط اصلی قصه هم وجود دارند برای مثال اخباری که در تلویزیون پخش میشود و معمولا در پس زمینه دیده میشود و یا حوادث گذشتۀ ژرژ که برای ما بتصویر کشیده میشود. ما انتظار داریم که راز این نوارهای ویدئو در آخر مشخص و توضیح داده شود و همه چیز معنا پیدا کند اما شاید نباید این انتظار را داشته باشیم. من در رابطه با یک نکته کنجکاوم: در بعضی از فیلمهای ویدئویی که در فیلم نشان داده میشود دوربین در جایی قرار گرفته که بنظر میرسد هرکسی میتواند آن را ببیند اما هیچکس متوجه وجودش نمیشود. هنگامیکه فیلم پنهان برای اولین بار در فستیوال کن ۲۰۰۵ نمایش داده شد (و جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کرد)، عنوانی انگلیسی داشت: “Hidden” که بعقیده من عنوان مناسبتری از caché میباشد که با اینکه این را هم میتوان واژه ای انگلیسی بحساب آورد اما عنوانی مبهم است. در فیلم دوربینهای فیلمبرداری پنهان هستند، همانطور که حوادث زندگی گذشتۀ ژرژ پنهان است، ژرژ چیزهایی را از همسرش پنهان میکند و پسرشان هم از والدینش مخفی کاری میکند. بنظر میرسد فیلم میخواهد بگوید که زندگی برای خانوادۀ لورنت میتوانست بخوبی ادامه پیدا کند اگر این موضوع نگران کننده که کسی مراقب آنهاست و چیزهایی دربارشان میداند وجود نداشت. نمای پایانی فیلم بمانند بسیاری دیگر از نماهای فیلم با یک دوربین ثابت فیلمبرداری شده است. ما پله های جلوی ساختمانی را میبینم که افراد زیادی در حال رفت و آمد از آن هستند. در گوشه بالای تصویر و سمت چپ دو نفر را میبینم که یکدیگر را ملاقات میکنند و در حال گفتگو از پله ها پایین می آیند. ما این دو شخص را میشناسیم(من فیلم رو دوباره نگاه کردم و متوجه شدم که اشاره ایبرت به پسر خانواده لورنت و پسر جوانِ مجید، برادر خواندۀ ژرژ هست)، اما این دو نباید یکدیگر را بشناسند. آنها قبلا در فیلم ملاقات نکرده اند. این دو نفر از کجا یکدیگر را میشناسند؟ آیا این تصویر چیزی را توضیح میدهد؟ آیا این به همه سوالات ما پاسخ میدهد؟ پنهان فیلمی است با طرحی نامحدود. بنا بر گفته سقراط زندگی بررسی نشده ارزش زیستن ندارد. و یک زندگی بررسی شده میتواند ناآرامی خاص خودش را هم داشته باشد. هنگام اکران فیلم در کن، عده ای از منتقدان آن را فیلمی مبهم دانستند و عدم شفافیت آن را نکوهش کردند. شاید به این دلیل است که فیلم ما را در حال تعلیق نگه میدارد. فیلم نمیخواهد راز ویدئوها را کشف کند بلکه میخواهد پارانویا و بی اعتمادی ای که این ویدئوها برای خانواده به ارمغان آورده است را به ما نشان دهد. اگر فیلم به سادگی در نهایت برملا میکرد که چه کسی و چرا نوارهای ویدئویی را فرستاده است، خودش را کوچک میکرد. در انتهای فیلم ما هم همان احساسی را داریم که شخصیت اصلی فیلم دارد: ناراحت است، احساس میکند به حریم خصوصیش تجاوز شده، اسرارش مورد تجسس قرار گرفته و با مراقبینی بی چهره احاطه شده است.عدم توضیحی که در صحنه رازآلود پایانی به ما ارائه میگردد فضایی برای حدس و گمان ما ایجاد میکند. حدس و گمانهایی که به هیچ جواب مشخص یا نتیجه گیری نمیرسد و رازهای گذشتۀ ژرژ در آیندۀ نسل بعد ریشه میدواند.
نقد از راجر ایبرت منبع : سایت نقد فارسی
1
Amir Velayati
۸ سال پیش
فوق العاده خوب,دیدنش شدیدا توصیه میشه،بانو بینوش هم مثل همیشه درخشید
0
silvermoonstone123
۸ سال پیش
یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینما و بهترین فیلم هانکه بدون هیچ تردید
3
smpqaz
۸ سال پیش
پنهان به عقیده من تاکنون بهترین فیلم استاد هانکه بوده.. فیلمی که گرچه به اندازه روبان سفید و عشق سرراست نیست ولی فیلمیست به شدت اخلاق گرا فیلمی که در آن فرم کاملا در خدمت محتواست
2
farzad bazmi
۹ سال پیش
آقا من الان انقد عصبانیم که وقتمو رو این فیلم گذاشتم که اصلا نمی دونم چی بنویسم... فقط بگم که اصصصصلا دانلود نکنید.واقعا یک مضخرف حوصله سر بر به تمام معنا.. یعنی همش به امید آخرش نگاه می کنی آخرشم هییییییییچی نمیشه.. اه اه اه
1
ali
۹ سال پیش
اسپویل؟! یه سوال آخر فیلم پسر مجید به همین بچه هه چی میگه؟
0
mahyar.xxoxx
۹ سال پیش
دوستانی که اهل کنکاش در فیلم نیستند این درام فوق العادهزیبا و البته سرد رو نبینند. هدف کارگردان جذب هرچه بیشتر بیننده نبوده . هانکه بینظیره
2
tsunami_hell
۹ سال پیش
وقتي تيتراژ پاياني مياد خيلي بهش دقت كنيد تقريبا معماي فيلم حل ميشه
6
محسن ایرج
۹ سال پیش
یک فیلم خسته کننده که فکر می کنه روشنفکری یعنی داستان نداشتن و جذاب نبودن،به این کارگردان باید گفت بزرگراه گمشده لینچ ببینه که بفهمه هر فیلمی باید جذاب باشه
5
irana.kheiri
۹ سال پیش
دو ساعت فیلم ببینی ولی کارگردان معما رو برات حل نکنه.فیلم بیخودی بود خیلی کند پیش میره سکانسای بیخودی کش اومده بدون هیچ فراز و نشیب یا هیجانی.دو ساعت مارو معطل خودش کرده که بگه ژرژ آدم بی وجدانی بود؟نه دلیل رفتار پیرو مشخص شد نه دلیل خودکشی مجید معلوم شد نه فرستنده نوارا معلوم شد هیچی به هیچی.اون سکانس آخر هم نمیشه به چیزی ربط داد .فیلم اینقدر ول و از هم گسیخته ست که حتی نمیشه حــــــدس زد چی به چیه.الان حس میکنم هیچی ندیدم .نه خندیدم نه گریه کردم نه ترسیدم نه به هیجان اومدم نه به فکر فرو رفتم و روم تاثیر گذاشته.به اینم میگن فیلم؟؟؟
13
muhammadi.masoud
۹ سال پیش
سکانس معرو ف این شاهکار که کاملا به دور از ادب و مرام فتیش گونه ی نقادان امروز است را باید پیش بینی پیامبر گونه ی هانکه از اتفافی دانست که ده سال بعد از ساخت فیلم در همین شهر و کشور رخ داد. حمله ی پاریس که توسط مهاجران و حاشیه نشینان و شهروندان فرانسوی الاصل مسلمان پاریس انجام گرفت شباهت بی نظیری به سکانس خیره کننده ی فیلم هانکه دارد. در هر دو رخداد (صد درصد آن سکانس رخدادی است در تاریخ ما) شاهد عملی از روی ناچاری (مسلما تایید اخلاقی ای ندارم) تحقیر شدگانی هستیم که با آمال و آرزو های فراوان به بهشت دموکراسی پناه آوردند ولی علی رغم تمام آن چیزی که در رسانه ها نشان داده شده بود، بعد از مدتی کوتاه تحقیر و شهروند درجه دو شدن کمترین نگرانی آنان بود.
1
arasgmx.2004
۹ سال پیش
داستان جالب بود ولی به شدت مزخرف تمام شد!
3
mohammad.sayedi1981
۹ سال پیش
دوست گرامی دوست گرامی درسته که این کارگردان برای خودش سبک داره و مثلا میگه اگه تو بچگی یه چیزی ناراحتت کنه تو بزرگی تاثیر داره ولی جان من دانلود نکن چون اونقدر فیلم های بهتری هست که تا اخر عمرت تموم نمیشه برای دیدن.
2
sweet_heart92291
۹ سال پیش
این دیگه چه فیلم چرت و بی سر و تهی بود.... حیف وقتیکه واسه دیدنش گذاشتم..... مزخرف بود....Oh Shiiiiiiiiit
3
Ahmadheidarzade53
۹ سال پیش
مزخرف .حیف ترافیکی که حروم این فیلم بی سروته شد
4
عادل طاووسی
۹ سال پیش
یه فیلم معناگرای دیگه از کارگردانی که کلا فیلماش مخاطب پسند نیست شاید در اولین نگاه فیلم خشک و خسته کننده بنظر بیاد همانطوری که مخاطب رو در آخر فیلم دست خالی و پوچ رها میکنه ولی جهت اطلاع دوستان این مشخصه فیلمهای هانکه است البته میشه گفت یه تجربه جدیدی برای کارگردان به حساب می یاد فیلم خودش علامت سوالی بود اینکه کارگردان هیچ میلی برای راز گشایی اتفاقات فیلم نداره و کلا مخاطب رو با حس و انفعالاتی که در حال شکل گرفتنه درگیر میکنه.عدم وجود تفسیر اطلاعات و باقی گذاشتن مخاطب با توده ای سوالات مبهم خودش میتونه از نوع دیدگاه کارگردان نشات بگیره اینکه ماهیت اتفاقات و حقیقت درون فیلم میتونه یا خیلی پیچیده باشه و یا خیلی عادی همونجوری که فیلم خیلی راحت ازش میگذشت اون دیگه به برداشت مخاطب برمیگرده. واقعا که دیدن فیلمهای هانکه حوصله میخواد به نظر من کلا دیدگاهای هانکه خیلی خشک و خاصه و برای خیلی از سینما دوستان و مخاطبان عادی نیست به نظر بنده بقای چندین ساله یه سینماگر مرهون همین نقلهای به یاد ماندنی و عامه پسند بودن فیلمهاست هرچند این یه نظر شخصیه و خودم دوستدار فیلمهای معناگرای اروپایی هستم ولی در کل فیلم پنهان در نهایت آسیب شناسی دقیق و زیباست و مثل فیلم ویدئو بنی .حکایت بیماری خانواده های مدرن و شهری و در دیدی کلی تر جامعه ای خود فریب و غیر مسئوله که خیلی راحت از اتفاقات پیش اومده رد میشن و با یه وجدان راحت سرجاشون میخوابن و انگار که هیچ اتفاق خاصی واسشون نیفتاده
4
Rahimimanesh.saeeid
۹ سال پیش
مزخرف به تمام معنا
4
nima.behzadi
۹ سال پیش
این هانکه ی بیشرف ازبس سکانسهای خودکشی رو خوب درمیاره، آدم هوس میکنه. امان از قاره ی هفتمش...
2
nima.behzadi
۹ سال پیش
جدا از خود فیلم که شاهکاره، عنوان این فیلمم شاهکاره. هانکه نهایت هوشمندی رو در انتخاب عنوان به خرج داده.
0
Hamed Abyaneh
۹ سال پیش
خارق العاده یادمه بعد از دیدن اون سکانس خاص ده دقیقه ای با دهان باز به تلویزیون خیره بودم
1
فرید اولادی عباس آبادی
۹ سال پیش
یه نیگا به لیست فیلم های آقای Daniel Auteuil بندازین. اکثراً ۱۷ هستند. چرا عایا ؟؟؟!!!
5
ali.marzi47
۱۰ سال پیش
چرت بود
0
diako1
۱۰ سال پیش
میگم بچه ها من تا الان این فیلمو دالود نکردم و ندیدم اما توضیحاتش رو که خوندم احساس کردم احتمالا فیلم زندگی خصوصی باید اقتباس! از این فیلم باشه.واسه اینکه سال ساخت این فیلم ۲۰۰۵ و سینمای ایران= مافیای کپی برداری از رِسِپی فیلمهای غیرمعروف!
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
بعد از دیدن این فیلم نه چیزی بهت اضافه میشه و نه حس خوبی داری و نه حتی ۲ ساعت سرگرم کننده و خوب رو سپری کردی. هیچی. یه داستان با موضوع نسبتا جذاب شروع میشه و همین طور با نمای های ثابت و طولانی جریان پیدا میکنه. فیلم گنگ هست و به نظر من پیام روشنی نداره. شاید اگر بخوای در موردش فکر کنی
"اسپویل"
اعمال ژرژ تو بچگیش و نقشه اش که باعث شد تا مجید رو به یتیم خونه بفرستن باعث سرخوردگی در مجید و پسرش شده (که قیافه اش شبیه اقلیت مسلمان و سیاه پوست فرانسه است ) این سرخوردگی چندان بروز خصمانه ای نداره اما جمله ی پسر مجید در اواخر فیلم که گفت: "الان ديگه فهميدم زندگي يه انسان
چقدر واسه وجدان تو ارزش داره" تنها نتیجه ی فیلم باشه.
در کل فیلم ژشت و روش روشنفکرانه ای داره و خیلی به درد نمی خوره.
فیلم خوبیه و دید بیطرفانه ای نسبت به اقلیت مهاجر فرانسه داره. سرخوردگی مهاجرین رو خیلی خوب و متین تحلیل میکنه. فیلم با پرستیژیه من خوشم اومد.
آنقدر پنهان که پنهانش هم ، پنهان !
فوق العاده فیلم مزخرفی بود خیلی داستانش مسخره بود.من حتی حاظر نشدم ی بار هم وقتم رو پای این فیلم تلف کنم
اصلا تزش دانلود نداره
نمای آغازین فیلم پنهانِ میشائیل هانکه نمای بیرونی خانه ای شهری در خیابانی فرعی در پاریس را به ما نشان میدهد همانطور که اسامی عوامل فیلم بر پرده نمایان میشود، شاهد اتفاقاتی روزمره در خیابان هستیم. بعد ما میفهمیم که این صحنه در واقع یک فیلم ضبط شده است که آن و ژرژ در حال تماشای آن هستند و خانه ای که در فیلم ضبط شده دیده میشود خانه آنهاست. آنها مطلقا نمیدانند که چه کسی این فیلم را گرفته و چرا این فیلم را برایشان ارسال کرده است.
اینچنین، فیلمی دلهره آور و گیج کننده و عمیقا اثرگذار آغاز میشود که به ما نشان میدهد چگونه یک زندگی راحت با این واقعیت ساده که کسی مراقب ماست آشفته میگردد. ژرژ مجری یک برنامه تلویزیونی راجع به کتاب و کتابخوانی است: بله، در فرانسه برنامه هایی دارند که در آنها روشنفکران مینشینند و در مورد کتاب بحث میکنند و مخاطبینی که واقعا این برنامه ها را نگاه میکنند. ژرژ و آن در خانه ای پر از کتاب بهمراه پسرشان پیر لورنت، نوجوانی عبوس و پریشان- از نوع همان پریشانیهایی که نوجوانان در این مرحله دارند و بجز غر زدن و ابراز نارضایتی کار دیگری نمیکنند- زندگی میکنند.
ویدئوی دیگری از راه میرسد که حاوی تصاویری از مزرعه و خانه دوران کودکی ژرژ است. همه ویدئوهایی که بدستشان میرسد به یک شکل فیلمبرداری شده است: دوربین در فاصله ای دور قرار داده شده و فقط نظاره گر است. خیلی از نماهای خود فیلم نیز با همین سبک فیلبرداری شده اند پس فیلم پنهان نظاره گر خودش است همانطور که ویدئوها نظاره گر خانواده لورنت هستند. در این ویدئوها هیچ پیام خاصی مثلا از طریق نوع قرار دادن و یا حرکت دوربین یا بوسیله تدوین منتقل نمیشود بجز این پیام که در همه ویدئوها مشترک است: کسی میخواهد به آنها بفهماند که مراقبشان است.
ویدئوی بعدی میرسد که در آن شاهد حرکت اتومبیلی در یک خیابان پایین شهری و در نهایت ورودش به یک ساختمان هستیم. ژرژ موفق میشود که با نگه داشتن فیلم و زوم کردن روی تابلوی کنار خیابان اسم آن را پیدا کند. او مسیری که در نوار ویدئو طی شده بود را طی میکند و خود را در مقابل دری در یک آپارتمان میبیند. داخل میشود و شخصی که آنجاست را میشناسد اما بنظر نمی آید که فرستادن فیلمها کار او باشد.
ژرژ این سفر کوتاهش را از همسرش پنهان میکند تا اینکه فیلم دیگری بدستشان میرسد که مکالمه ژرژ را با مرد داخل آپارتمان نشان میدهد، سپس ما شاهد درگرفتن مشاجره ای میان زن و شوهر هستیم چراکه بعد از دیدن فیلم و فهمیدن اینکه شوهرش این موضوع را از اون پنهان کرده بود حس اعتمادش را به او از دست میدهد. ژرژ باید به همسرش بگوید که این شخص کیست اما نمیگوید و از طرفی هم نمیتواند بگوید. همسرش که از طرف فیلمها احساس خطر میکرد حالا با رفتارهای شوهرش هم احساس خطر و تهدید میکند چون میداند که او دارد چیزی را پنهان میکند. ژولیت بینوش در این سکانس بعنوان زنی که احساس میکند از طرف همسرش مورد خیانت واقع شده از خشم بخود میلرزد و دنیل اوتی نقشش را بعنوان مردی که همه چیز را در خود میریزد و خیلی خونسردانه موضوعی را به همسرش نمیگوید استادانه بازی میکند.
در خلال این ماجراها زندگی آنها روال عادیش را طی میکند. ژرژ به برنامه تلویزیونیش ادامه میدهد. پسرشان به مدرسه میرود و آنها میهمانی شام هم میگیرند. ژرژ به دیدن مادرش در خانۀ قدیمی میرود و از او در مورد اتفاقات سال ۱۹۶۱ میپرسد، زمانی که او یک پسربچه بوده است. مادرش از او میپرسد آیا اتفاقی افتاده و ژرژ کتمان میکند اما مادرش او را میشناسد و میداند که مشکلی پیش ادمه است.
من تعمدا بخش مهمی از اطلاعات فیلم را ناگفته باقی گذاشتم چرا که بخش مهمی از فیلم پنهان را تجربۀ تماشایش تشکیل میدهد. خطوط موازی با خط اصلی قصه هم وجود دارند برای مثال اخباری که در تلویزیون پخش میشود و معمولا در پس زمینه دیده میشود و یا حوادث گذشتۀ ژرژ که برای ما بتصویر کشیده میشود. ما انتظار داریم که راز این نوارهای ویدئو در آخر مشخص و توضیح داده شود و همه چیز معنا پیدا کند اما شاید نباید این انتظار را داشته باشیم. من در رابطه با یک نکته کنجکاوم: در بعضی از فیلمهای ویدئویی که در فیلم نشان داده میشود دوربین در جایی قرار گرفته که بنظر میرسد هرکسی میتواند آن را ببیند اما هیچکس متوجه وجودش نمیشود.
هنگامیکه فیلم پنهان برای اولین بار در فستیوال کن ۲۰۰۵ نمایش داده شد (و جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کرد)، عنوانی انگلیسی داشت: “Hidden” که بعقیده من عنوان مناسبتری از caché میباشد که با اینکه این را هم میتوان واژه ای انگلیسی بحساب آورد اما عنوانی مبهم است. در فیلم دوربینهای فیلمبرداری پنهان هستند، همانطور که حوادث زندگی گذشتۀ ژرژ پنهان است، ژرژ چیزهایی را از همسرش پنهان میکند و پسرشان هم از والدینش مخفی کاری میکند. بنظر میرسد فیلم میخواهد بگوید که زندگی برای خانوادۀ لورنت میتوانست بخوبی ادامه پیدا کند اگر این موضوع نگران کننده که کسی مراقب آنهاست و چیزهایی دربارشان میداند وجود نداشت.
نمای پایانی فیلم بمانند بسیاری دیگر از نماهای فیلم با یک دوربین ثابت فیلمبرداری شده است. ما پله های جلوی ساختمانی را میبینم که افراد زیادی در حال رفت و آمد از آن هستند. در گوشه بالای تصویر و سمت چپ دو نفر را میبینم که یکدیگر را ملاقات میکنند و در حال گفتگو از پله ها پایین می آیند. ما این دو شخص را میشناسیم(من فیلم رو دوباره نگاه کردم و متوجه شدم که اشاره ایبرت به پسر خانواده لورنت و پسر جوانِ مجید، برادر خواندۀ ژرژ هست)، اما این دو نباید یکدیگر را بشناسند. آنها قبلا در فیلم ملاقات نکرده اند. این دو نفر از کجا یکدیگر را میشناسند؟ آیا این تصویر چیزی را توضیح میدهد؟ آیا این به همه سوالات ما پاسخ میدهد؟
پنهان فیلمی است با طرحی نامحدود. بنا بر گفته سقراط زندگی بررسی نشده ارزش زیستن ندارد. و یک زندگی بررسی شده میتواند ناآرامی خاص خودش را هم داشته باشد.
هنگام اکران فیلم در کن، عده ای از منتقدان آن را فیلمی مبهم دانستند و عدم شفافیت آن را نکوهش کردند. شاید به این دلیل است که فیلم ما را در حال تعلیق نگه میدارد. فیلم نمیخواهد راز ویدئوها را کشف کند بلکه میخواهد پارانویا و بی اعتمادی ای که این ویدئوها برای خانواده به ارمغان آورده است را به ما نشان دهد. اگر فیلم به سادگی در نهایت برملا میکرد که چه کسی و چرا نوارهای ویدئویی را فرستاده است، خودش را کوچک میکرد. در انتهای فیلم ما هم همان احساسی را داریم که شخصیت اصلی فیلم دارد: ناراحت است، احساس میکند به حریم خصوصیش تجاوز شده، اسرارش مورد تجسس قرار گرفته و با مراقبینی بی چهره احاطه شده است.عدم توضیحی که در صحنه رازآلود پایانی به ما ارائه میگردد فضایی برای حدس و گمان ما ایجاد میکند. حدس و گمانهایی که به هیچ جواب مشخص یا نتیجه گیری نمیرسد و رازهای گذشتۀ ژرژ در آیندۀ نسل بعد ریشه میدواند.
نقد از راجر ایبرت
منبع : سایت نقد فارسی
فوق العاده خوب,دیدنش شدیدا توصیه میشه،بانو بینوش هم مثل همیشه درخشید
یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینما و بهترین فیلم هانکه بدون هیچ تردید
پنهان به عقیده من تاکنون بهترین فیلم استاد هانکه بوده..
فیلمی که گرچه به اندازه روبان سفید و عشق سرراست نیست ولی فیلمیست به شدت اخلاق گرا
فیلمی که در آن فرم کاملا در خدمت محتواست
آقا من الان انقد عصبانیم که وقتمو رو این فیلم گذاشتم که اصلا نمی دونم چی بنویسم... فقط بگم که اصصصصلا دانلود نکنید.واقعا یک مضخرف حوصله سر بر به تمام معنا.. یعنی همش به امید آخرش نگاه می کنی آخرشم هییییییییچی نمیشه.. اه اه اه
اسپویل؟!
یه سوال
آخر فیلم پسر مجید به همین بچه هه چی میگه؟
دوستانی که اهل کنکاش در فیلم نیستند این درام فوق العادهزیبا و البته سرد رو نبینند. هدف کارگردان جذب هرچه بیشتر بیننده نبوده . هانکه بینظیره
وقتي تيتراژ پاياني مياد خيلي بهش دقت كنيد تقريبا معماي فيلم حل ميشه
یک فیلم خسته کننده که فکر می کنه روشنفکری یعنی داستان نداشتن و جذاب نبودن،به این کارگردان باید گفت بزرگراه گمشده لینچ ببینه که بفهمه هر فیلمی باید جذاب باشه
دو ساعت فیلم ببینی ولی کارگردان معما رو برات حل نکنه.فیلم بیخودی بود خیلی کند پیش میره سکانسای بیخودی کش اومده بدون هیچ فراز و نشیب یا هیجانی.دو ساعت مارو معطل خودش کرده که بگه ژرژ آدم بی وجدانی بود؟نه دلیل رفتار پیرو مشخص شد نه دلیل خودکشی مجید معلوم شد نه فرستنده نوارا معلوم شد هیچی به هیچی.اون سکانس آخر هم نمیشه به چیزی ربط داد .فیلم اینقدر ول و از هم گسیخته ست که حتی نمیشه حــــــدس زد چی به چیه.الان حس میکنم هیچی ندیدم .نه خندیدم نه گریه کردم نه ترسیدم نه به هیجان اومدم نه به فکر فرو رفتم و روم تاثیر گذاشته.به اینم میگن فیلم؟؟؟
سکانس معرو ف این شاهکار که کاملا به دور از ادب و مرام فتیش گونه ی نقادان امروز است را باید پیش بینی پیامبر گونه ی هانکه از اتفافی دانست که ده سال بعد از ساخت فیلم در همین شهر و کشور رخ داد. حمله ی پاریس که توسط مهاجران و حاشیه نشینان و شهروندان فرانسوی الاصل مسلمان پاریس انجام گرفت شباهت بی نظیری به سکانس خیره کننده ی فیلم هانکه دارد. در هر دو رخداد (صد درصد آن سکانس رخدادی است در تاریخ ما) شاهد عملی از روی ناچاری (مسلما تایید اخلاقی ای ندارم) تحقیر شدگانی هستیم که با آمال و آرزو های فراوان به بهشت دموکراسی پناه آوردند ولی علی رغم تمام آن چیزی که در رسانه ها نشان داده شده بود، بعد از مدتی کوتاه تحقیر و شهروند درجه دو شدن کمترین نگرانی آنان بود.
داستان جالب بود ولی به شدت مزخرف تمام شد!
دوست گرامی دوست گرامی درسته که این کارگردان برای خودش سبک داره و مثلا میگه اگه تو بچگی یه چیزی ناراحتت کنه تو بزرگی تاثیر داره ولی جان من دانلود نکن چون اونقدر فیلم های بهتری هست که تا اخر عمرت تموم نمیشه برای دیدن.
این دیگه چه فیلم چرت و بی سر و تهی بود.... حیف وقتیکه واسه دیدنش گذاشتم..... مزخرف بود....Oh Shiiiiiiiiit
مزخرف .حیف ترافیکی که حروم این فیلم بی سروته شد
یه فیلم معناگرای دیگه از کارگردانی که کلا فیلماش مخاطب پسند نیست شاید در اولین نگاه فیلم خشک و خسته کننده بنظر بیاد همانطوری که مخاطب رو در آخر فیلم دست خالی و پوچ رها میکنه ولی جهت اطلاع دوستان این مشخصه فیلمهای هانکه است البته میشه گفت یه تجربه جدیدی برای کارگردان به حساب می یاد فیلم خودش علامت سوالی بود اینکه کارگردان هیچ میلی برای راز گشایی اتفاقات فیلم نداره و کلا مخاطب رو با حس و انفعالاتی که در حال شکل گرفتنه درگیر میکنه.عدم وجود تفسیر اطلاعات و باقی گذاشتن مخاطب با توده ای سوالات مبهم خودش میتونه از نوع دیدگاه کارگردان نشات بگیره اینکه ماهیت اتفاقات و حقیقت درون فیلم میتونه یا خیلی پیچیده باشه و یا خیلی عادی همونجوری که فیلم خیلی راحت ازش میگذشت اون دیگه به برداشت مخاطب برمیگرده.
واقعا که دیدن فیلمهای هانکه حوصله میخواد به نظر من کلا دیدگاهای هانکه خیلی خشک و خاصه و برای خیلی از سینما دوستان و مخاطبان عادی نیست به نظر بنده بقای چندین ساله یه سینماگر مرهون همین نقلهای به یاد ماندنی و عامه پسند بودن فیلمهاست هرچند این یه نظر شخصیه و خودم دوستدار فیلمهای معناگرای اروپایی هستم ولی در کل فیلم پنهان در نهایت آسیب شناسی دقیق و زیباست و مثل فیلم ویدئو بنی .حکایت بیماری خانواده های مدرن و شهری و در دیدی کلی تر جامعه ای خود فریب و غیر مسئوله که خیلی راحت از اتفاقات پیش اومده رد میشن و با یه وجدان راحت سرجاشون میخوابن و انگار که هیچ اتفاق خاصی واسشون نیفتاده
مزخرف به تمام معنا
این هانکه ی بیشرف ازبس سکانسهای خودکشی رو خوب درمیاره، آدم هوس میکنه. امان از قاره ی هفتمش...
جدا از خود فیلم که شاهکاره، عنوان این فیلمم شاهکاره.
هانکه نهایت هوشمندی رو در انتخاب عنوان به خرج داده.
خارق العاده
یادمه بعد از دیدن اون سکانس خاص ده دقیقه ای با دهان باز به تلویزیون خیره بودم
یه نیگا به لیست فیلم های آقای Daniel Auteuil بندازین. اکثراً ۱۷ هستند. چرا عایا ؟؟؟!!!
چرت بود
میگم بچه ها من تا الان این فیلمو دالود نکردم و ندیدم اما توضیحاتش رو که خوندم احساس کردم احتمالا فیلم زندگی خصوصی باید اقتباس! از این فیلم باشه.واسه اینکه سال ساخت این فیلم ۲۰۰۵ و سینمای ایران= مافیای کپی برداری از رِسِپی فیلمهای غیرمعروف!
شما چی میگین؟