برادران کوئن با این فیلم برای اولین بار به نظام هالیوود حمله کردن و بعد ها با فیلم درود سزار. کوئن ها موقعیت کمدی فیلم رو خوب خلق میکنن و شخصیتای فیلم رو هم طبق موقعیت فیلم پرداخت میکنن.من به شخصه با فیلم به خوبی ارتباط دیالکتیک برقرار کردم چون دیالوگ هایی که تو فیلمنامه نوشته شدن کاملا به کاراکتر تبدیل میشن و بیننده حرف دهن شخصیتای تو فیلم رو درک میکنه. فیلم از لحاظ ساختاری هم به شدت قویه رگه های پست مدرن از جمله هجو شخصیت ها تو فیلم دیده میشه،شخصیت بارتون فینک از نظر روحی و روانی رفته رفته هجو و ضعیف میشه. از طرفی بارتون فینک یه جورایی به بیننده درس فیلمنامه نویسی هم میخواد بده تو فیلم اتفاقاتی برای بارتون فینک میفته و بارتون فینک اونارو به فیلمنامه تبدیل میکنه. به فیلم ایرادهایی هم میشه وارد کرد.به نظرم فضاسازی درود سزار بهتر از این فیلم بود تو این فیلم کوئن ها انگار الکی سال ۱۹۴۱ رو نشون میدن بیننده شاید از طریق لباس ها بفهمه داستان در زمان قدیم اتفاق میفته ولی از نظر فضا نه،ایراد دیگه ی فیلم یه سری شلوغ بازیای الکی و بیهوده س مثل صحنه های ملاقات بارتون فینک با رئیس کمپانی های فیلمسازی و شخصیت خوده اونا هم کاملا اضافی بود و اگه اینا حذف میشد هیچ تاثیر بدی رو فیلم نمیزاشت بلکه تاثیر خوبم میزاشت و با یک اثر شسته رفته تر مواجه بودیم.
در کل فیلم خوبی بود امتیاز ۳/۴
16
Javad.M
۸ سال پیش
متاسفانه هیچگاه با سبک کوئن ها ارتباط برقرار نکردم و نفهمیدمشون،(البته بجز یک دوتا) و این فیلم هم شامل همون هیچگاه بود. قطعا هم مشکل از منه.
0
view_picture
۸ سال پیش
ورای شاهکار ...
1
shazde1395
۸ سال پیش
وجه تمایز شاخص بارتون فینک با دیگر آثار کوئن‌ها در شخصیت‌پردازی درست و باورپذیرش است. در بارتون فینک هم دو شخصیت محوری داستان یعنی بارتون و چارلی (مونت دیوانه) خصوصیات احمقانه و ضعف‌های واضحی دارند اما وجه نرمال‌شان بر ضعف‌ها و حماقت‌شان غالب است و همین است که شخصیت‌هارا باورپذیر می‌سازد. دروغ‌گویی، دورویی، تزلزل و نسبی بودن واقعیت در جریان‌ها و شخصیت‌های دیگر فیلم هم به‌خوبی به نمایش گذاشته می‌شود.اما تا آخر هم بارتون فینک آرمان‌گرا قدرت مواجهه و رویارویی با واقعیات تلخ دنیای واقعی را ندارد و تنها راهی که برایش باقی مانده این است که به تخیلش پناه ببرد و در دنیای ساخته‌ی ذهنش زندگی کند. و چه کارکرد زیبایی پیدا می‌کند آن قاب عکس درون اتاق. و قاب آخر و پرنده‌ای که بر فراز آب‌ها اوج می‌گیرد و بلافاصله سقوط می‌کند به‌زیبایی سقوط یک آرمان‌گرای بلندپرواز را نشان می‌دهد... / * گزیده ای از یک نقد بلند بر بارتون فینک در وبگاه «نقد فارسی»
3
rez.prh
۹ سال پیش
تضاد تصویری
۱- دیوار سبز رنگ هتل که با کنده شدن تدریجی پوسته ی روی دیوار انگار منظره ای کریه در حال نمایان شدن است (نمادی از تضاد میان ظاهر و باطن دنیای حقیقی). ۲- سینک دستشویی و راه آب کثیف درون اش که درست هنگام معاشقه ی آدری و بارتون به نمایش گذاشته می شود؛ سینکی تمیز که وقتی درون راه آبش می روی منظره ای کثیف و متعفن می بینی (نمادی از آرامش قبل از طوفان؛ آرامش قبل از قتل مخوف آدری). ۳- بدن آدری در تختخواب بارتون که به گونه ای بسیار تمیز و بی نقص قرار داده شده در حالی که آن طرف بدن غرق خون است (نمادی از تضاد میان ظاهر و باطن و همچنین تضاد میان ذهن و حقیقت). ۴- منظره ی زیبای پایان فیلم در روزی زیبا به همراه جعبه ای که بارتون در دست دارد (ماهیت درون جعبه با ماهیت منظره ی بیرون از آن تضاد مطلق دارد که این تضاد می تواند هم تضاد دنیای ذهنی و دنیای حقیقی باشد و هم تضاد ظاهر و باطن دنیای حقیقی). ردپای این نمادسازی البته در نماهای گرفته شده در میزانسن نیز یافت می شود. تقریباً تمام سکانس های درون هتل با نمایی مخوف و مبهم و اندکی دلهره آور از راهروی هتل بسته می شوند که گویی خبر از اتفاقی وحشتناک می دهد و آخرین سکانسی که در هتل گرفته می شود با همان نما آغاز می شود که گویی زمان آن اتفاق وحشتناک فرا رسیده است.
کاوه قادری
0
soheil.saraiyan
۹ سال پیش
فیلمیه که اصلن متوجه گذر زمان نمیشین با دیدنش . محشره . بازی John Turturro بی نظیره . چقد فیلمنامش خوبه . چقد دکوپاژاش خوبه . فیلم بسیار خوبیه .
1
are
۹ سال پیش
اون قسمتش جالبه که میگه من خالقم و به مغزش اشاره میکنه و میگه این یونیفرممه
6
mohammadreza Ozlat
۹ سال پیش
سقوط یک آرمان گرا در تقابل با حقایق زندگی
فیلمی به شدت عمیق به شدت دقیق و به شدت شاهکار
1
arash.peykari
۹ سال پیش
به شدت موشکافانه و دقیق ! وسواس سینمایی بی حد و مرز کوئن ها تو این اثر در اوج خودش قرار داره ! در کل دوباره میگم این فیلم به شدت دقیقه و مو لا درزش نمیره . خیلی دقیق واقعا دقیق ! اگه این فیلم رو مثل قطعات پازل به هم بریزیم ، سرهم کردنش برای خودِ کوئن ها هم شاید غیر ممکن باشه ! شاید بشه گفت بهترین فیلم کوئن ها همینه...
9
chagheraha
۱۰ سال پیش
این فیلم نهایت پوچی زندگی رو نشون میده،،،لفظ شاهکار برای این طلای سینمایی کوئن ها کمه بردران کوئن امسال رییس هیئت داوران کن هستن،از ته دل براشون آرزوی موفقیت دارم،برای کسایی که بهترین فیلم های عمرمو ساختن و یه عالمه خاطرات هم باهاشون..بارتون فینک،لبوفسکی بزرگ،درون لوین دیویس،فارگو،ای برادر کجایی تنها گوشه ای از شاهکار های کوئن هاست
0
omidgrimm2
۱۰ سال پیش
یکی از فیلمهای خیلی خوب برادران کوئن که حق خودشو بقول آقای مولوی گرفتن نخل طلای ۱۹۹۱ رو بردن بازی جان تورتورو خیلی جذاب .فیلم بازهم فیلمبرداری های بخصوص کوئن ها رو داره محصور کننده ترین سکانس سکانسی هست که بارتون به مسئول هتل زنگ میزنه و میگه اتاق بغلیش براش مزاحمت ایجاد کرده.بلافاصله مسئول هتل به اتاق کنار بارتون زنگ میزنه و ازش میخاد مزاحم اتاق بغلیش نشه.از اینجا((دوربین روی صورت بارتون هست با یک چرخش اتاق بغلشو نشان میده و بیرون اومدن همسایه اش از اتاق تا درب اتاق بارتون رو نشون میده))واقعا عالی عالی ۱۰بار زدم عقب دیدم تمام اصول و سبک کوئن ها توی فیلم مشخصه و نمادها و هجویات به راحتی قابل درکه فیلمنامه قوی در عین حال پرداخت بهتر باعث میشه گذر زمان مشخص نشه ۸از ۱۰
3
arash.com2010
۱۰ سال پیش
فیلمی زیبا، پر از نماد، نشان دهنده تقابل دنیای درون و دنیای واقعی و در سکانس های کمی با چاشنی طنز مخصوص خود برادران کوین و با حس و حالی معمایی!!!
در دیدن این فیلم شک نکنید دوستان.
25
saeedmolavi95
۱۰ سال پیش
برنده نخل طلا از جشنواره کن ۱۹۹۱-قله ی جهان بینی برادران کوئن و هنری ترین فیلم کارنامه شان و به اعتقاد من بهترین فیلم کوئن ها و یکی از آبرو های سینما ی پست مدرن در دهه نود....
برادران کوئن با سه فیلم سینما را ختم کردند هر چند این اثر یکی از آنها نیست اما به طور قطع بارتون فینک شاهکار کارنامه ی آنها است و تصور اینکه خود کوئن ها تا آخر عمر هنری بتوانند چنین شاهکار کاملی خلق کنند به دور از تصور میباشد....
1
chagheraha
۱۰ سال پیش
الان برای چندمین بار دارم میبینم.واقعا یه شاهکار پست مدرنه
2
shahabtaheri
۱۰ سال پیش
عالی بود
3
chagheraha
۱۰ سال پیش
شاهکار--از بهترین های برادران کوئن..
2
nimafalahatchian
۱۰ سال پیش
بسیار فیلم زیباییه با پایانی هنرمندانه... اما سیاه و تلخ...
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
یکی از بهترین فیلم های برادران کوئن.
برادران کوئن با این فیلم برای اولین بار به نظام هالیوود حمله کردن و بعد ها با فیلم درود سزار.
کوئن ها موقعیت کمدی فیلم رو خوب خلق میکنن و شخصیتای فیلم رو هم طبق موقعیت فیلم پرداخت میکنن.من به شخصه با فیلم به خوبی ارتباط دیالکتیک برقرار کردم چون دیالوگ هایی که تو فیلمنامه نوشته شدن کاملا به کاراکتر تبدیل میشن و بیننده حرف دهن شخصیتای تو فیلم رو درک میکنه.
فیلم از لحاظ ساختاری هم به شدت قویه رگه های پست مدرن از جمله هجو شخصیت ها تو فیلم دیده میشه،شخصیت بارتون فینک از نظر روحی و روانی رفته رفته هجو و ضعیف میشه.
از طرفی بارتون فینک یه جورایی به بیننده درس فیلمنامه نویسی هم میخواد بده تو فیلم اتفاقاتی برای بارتون فینک میفته و بارتون فینک اونارو به فیلمنامه تبدیل میکنه.
به فیلم ایرادهایی هم میشه وارد کرد.به نظرم فضاسازی درود سزار بهتر از این فیلم بود تو این فیلم کوئن ها انگار الکی سال ۱۹۴۱ رو نشون میدن بیننده شاید از طریق لباس ها بفهمه داستان در زمان قدیم اتفاق میفته ولی از نظر فضا نه،ایراد دیگه ی فیلم یه سری شلوغ بازیای الکی و بیهوده س مثل صحنه های ملاقات بارتون فینک با رئیس کمپانی های فیلمسازی و شخصیت خوده اونا هم کاملا اضافی بود و اگه اینا حذف میشد هیچ تاثیر بدی رو فیلم نمیزاشت بلکه تاثیر خوبم میزاشت و با یک اثر شسته رفته تر مواجه بودیم.
در کل فیلم خوبی بود امتیاز ۳/۴
متاسفانه هیچگاه با سبک کوئن ها ارتباط برقرار نکردم و نفهمیدمشون،(البته بجز یک دوتا) و این فیلم هم شامل همون هیچگاه بود.
قطعا هم مشکل از منه.
ورای شاهکار ...
وجه تمایز شاخص بارتون فینک با دیگر آثار کوئن‌ها در شخصیت‌پردازی درست و باورپذیرش است. در بارتون فینک هم دو شخصیت محوری داستان یعنی بارتون و چارلی (مونت دیوانه) خصوصیات احمقانه و ضعف‌های واضحی دارند اما وجه نرمال‌شان بر ضعف‌ها و حماقت‌شان غالب است و همین است که شخصیت‌هارا باورپذیر می‌سازد.
دروغ‌گویی، دورویی، تزلزل و نسبی بودن واقعیت در جریان‌ها و شخصیت‌های دیگر فیلم هم به‌خوبی به نمایش گذاشته می‌شود.اما تا آخر هم بارتون فینک آرمان‌گرا قدرت مواجهه و رویارویی با واقعیات تلخ دنیای واقعی را ندارد و تنها راهی که برایش باقی مانده این است که به تخیلش پناه ببرد و در دنیای ساخته‌ی ذهنش زندگی کند. و چه کارکرد زیبایی پیدا می‌کند آن قاب عکس درون اتاق.
و قاب آخر و پرنده‌ای که بر فراز آب‌ها اوج می‌گیرد و بلافاصله سقوط می‌کند به‌زیبایی سقوط یک آرمان‌گرای بلندپرواز را نشان می‌دهد... /
* گزیده ای از یک نقد بلند بر بارتون فینک در وبگاه «نقد فارسی»
تضاد تصویری
۱- دیوار سبز رنگ هتل که با کنده شدن تدریجی پوسته ی روی دیوار انگار منظره ای کریه در حال نمایان شدن است (نمادی از تضاد میان ظاهر و باطن دنیای حقیقی).
۲- سینک دستشویی و راه آب کثیف درون اش که درست هنگام معاشقه ی آدری و بارتون به نمایش گذاشته می شود؛ سینکی تمیز که وقتی درون راه آبش می روی منظره ای کثیف و متعفن می بینی (نمادی از آرامش قبل از طوفان؛ آرامش قبل از قتل مخوف آدری).
۳- بدن آدری در تختخواب بارتون که به گونه ای بسیار تمیز و بی نقص قرار داده شده در حالی که آن طرف بدن غرق خون است (نمادی از تضاد میان ظاهر و باطن و همچنین تضاد میان ذهن و حقیقت).
۴- منظره ی زیبای پایان فیلم در روزی زیبا به همراه جعبه ای که بارتون در دست دارد (ماهیت درون جعبه با ماهیت منظره ی بیرون از آن تضاد مطلق دارد که این تضاد می تواند هم تضاد دنیای ذهنی و دنیای حقیقی باشد و هم تضاد ظاهر و باطن دنیای حقیقی). ردپای این نمادسازی البته در نماهای گرفته شده در میزانسن نیز یافت می شود. تقریباً تمام سکانس های درون هتل با نمایی مخوف و مبهم و اندکی دلهره آور از راهروی هتل بسته می شوند که گویی خبر از اتفاقی وحشتناک می دهد و آخرین سکانسی که در هتل گرفته می شود با همان نما آغاز می شود که گویی زمان آن اتفاق وحشتناک فرا رسیده است.
کاوه قادری
فیلمیه که اصلن متوجه گذر زمان نمیشین با دیدنش . محشره .
بازی John Turturro بی نظیره .
چقد فیلمنامش خوبه . چقد دکوپاژاش خوبه .
فیلم بسیار خوبیه .
اون قسمتش جالبه که میگه من خالقم و به مغزش اشاره میکنه و میگه این یونیفرممه
سقوط یک آرمان گرا در تقابل با حقایق زندگی
فیلمی به شدت عمیق به شدت دقیق و به شدت شاهکار
به شدت موشکافانه و دقیق ! وسواس سینمایی بی حد و مرز کوئن ها تو این اثر در اوج خودش قرار داره !
در کل دوباره میگم این فیلم به شدت دقیقه و مو لا درزش نمیره . خیلی دقیق واقعا دقیق ! اگه این فیلم رو مثل قطعات پازل به هم بریزیم ، سرهم کردنش برای خودِ کوئن ها هم شاید غیر ممکن باشه !
شاید بشه گفت بهترین فیلم کوئن ها همینه...
این فیلم نهایت پوچی زندگی رو نشون میده،،،لفظ شاهکار برای این طلای سینمایی کوئن ها کمه
بردران کوئن امسال رییس هیئت داوران کن هستن،از ته دل براشون آرزوی موفقیت دارم،برای کسایی که بهترین فیلم های عمرمو ساختن و یه عالمه خاطرات هم باهاشون..بارتون فینک،لبوفسکی بزرگ،درون لوین دیویس،فارگو،ای برادر کجایی تنها گوشه ای از شاهکار های کوئن هاست
یکی از فیلمهای خیلی خوب برادران کوئن که حق خودشو بقول آقای مولوی گرفتن نخل طلای ۱۹۹۱ رو بردن
بازی جان تورتورو خیلی جذاب .فیلم بازهم فیلمبرداری های بخصوص کوئن ها رو داره محصور کننده ترین سکانس
سکانسی هست که بارتون به مسئول هتل زنگ میزنه و میگه اتاق بغلیش براش مزاحمت ایجاد کرده.بلافاصله مسئول
هتل به اتاق کنار بارتون زنگ میزنه و ازش میخاد مزاحم اتاق بغلیش نشه.از اینجا((دوربین روی صورت بارتون هست با یک چرخش اتاق بغلشو نشان میده و بیرون اومدن همسایه اش از اتاق تا درب اتاق بارتون رو نشون میده))واقعا عالی عالی ۱۰بار زدم عقب دیدم
تمام اصول و سبک کوئن ها توی فیلم مشخصه و نمادها و هجویات به راحتی قابل درکه
فیلمنامه قوی در عین حال پرداخت بهتر باعث میشه گذر زمان مشخص نشه
۸از ۱۰
فیلمی زیبا، پر از نماد، نشان دهنده تقابل دنیای درون و دنیای واقعی و در سکانس های کمی با چاشنی طنز مخصوص خود برادران کوین و با حس و حالی معمایی!!!
در دیدن این فیلم شک نکنید دوستان.
برنده نخل طلا از جشنواره کن ۱۹۹۱-قله ی جهان بینی برادران کوئن و هنری ترین فیلم کارنامه شان و به اعتقاد من بهترین فیلم کوئن ها و یکی از آبرو های سینما ی پست مدرن در دهه نود....
برادران کوئن با سه فیلم سینما را ختم کردند هر چند این اثر یکی از آنها نیست اما به طور قطع بارتون فینک شاهکار کارنامه ی آنها است و تصور اینکه خود کوئن ها تا آخر عمر هنری بتوانند چنین شاهکار کاملی خلق کنند به دور از تصور میباشد....
الان برای چندمین بار دارم میبینم.واقعا یه شاهکار پست مدرنه
عالی بود
شاهکار--از بهترین های برادران کوئن..
بسیار فیلم زیباییه با پایانی هنرمندانه... اما سیاه و تلخ...
شاهکاری از برادران کوئن ؛ بی نظیره