کامنتا همه فلسفی بود بالاخره نفهمیدم دان کنم یا نه
0
alilotfi272
۸ سال پیش
شاهکار .روح را قلقلک می دهد.
4
blackbird.hosein
۸ سال پیش
همه چیز در زندگی آدم های فیلم گویا رو به راه است و می خواهند برای تولدی(ورود انسانی به جهان)جشن بگیرن(!!!!!) که با شنیدن خبر جنگی یا بمبی هسته ای ,اوضاع به کل عوض میشه-مثل رنگ فیلم.
فیلم به نوعی داره با مضمون دور از دسترس-نه دور از ذهن-آخر الزمان و نابودی کل زمین و اتفاقی خارق العاده به اوضاع بشر مدرن می پردازه. الکساندر و اوتو با داشته های فلسفی شون اونقدر سرنوشت انسان روی زمین را تیره و تیار ئ تباه می دیدن که با تلنگر فیلم(همان خبر)مستقیم به باور مذهبی ایمانی و خرافاتی دست می زدنن که به نظرم باید برای ارتباط قوی تر بعضی از مفاهیم و سخنان اصلی فیلسوفانی مثل مارکس و وبر را دونست.
در کل این فیلم غوطه خوردن و جست و جو از طریق فلسفه و مباحث اگزیستاسیالیسم؛یا از راهی دیگه تمسک به روان شناسی و جامعه شناسی و این گونه علم های نظری و والا ی زاده ی قرن بیستم یا پناه بردن به دین و خرافه و اسطوره و سحر و جادو را برای تاویل و معنی بخشیدن به سوال های بودن و جایگاه انسان بر زمین نشون میده. و در آخر الکساندر,انسان مدرن و آگاهی که دیوانه شد و آتش زد و به آتش کشیده شد.
فیلم با محتوایی هست اما با احترام , از فضای و رنگ و بوی فیلم هرچند که اقتضا هم می کرد نوع ساختش,خوشم نیومد اما فیلم بااحترامی برام می مونه. به طور مثال می تونم بگم عاشق فیلم هایی مثل گردش روسی-خواب زمستانی یا اسب تورین ام اما این فیلم جدا از معنای بالاش,برام به هیچ وجه جذاب نبود. در هر صورت امیدوارم تجربه ی خوبی باشه براتون دیدن این فیلم معنا گرای روسی.
7
kingmasoud73
۹ سال پیش
بهترین کارگردان تاریخ سینما
2
jahangiry.somi
۹ سال پیش
این فیلم رو ۲۳ سال پیش دیدم. (عجب عمر نوحی دارم من)* تلویزیون پخش کرد با نود در صد سانسور. یداستانش یادم مونده بود. همیشه تو ذهنم بود یه بار دیگه این فیلم رو ببینم. غافل از آنکه یار در خانه است. این فیلم رو روی کامپیوترم داشتم ولی امشب که بعد یه سال دیدم فهمیدم این همان فیلمیست که مدتها ذهنم رو مشغول کرده بود. ناگفته نماند تلویزیون از دل این فیلم یه فیلم جدید ساخته بود ....
7
hsds.dfsdfaakariasdaxcvmi
۹ سال پیش
غم نامه تاریخ سینما...قطعا مرگ تارکوفسکی بزگترین فاجعه تاریخ سینما بود.
2
a3713a96
۹ سال پیش
فیلم خوبی نیست...هر چند چنتایی سکانس عالی(بویژه مستقلا سکانس پایانی)...مناظر چشم نواز....دیالوگ ها و ارجاعات روشنفکرانه( که همگی شاخصه و امضای تارکوفسکی رو دارن)...و نیز پاسیون به روایت متای قدیس باخ بزرگ ....رو داره ولی هیچ کدام اینها پیوستگی ندارن یعنی نتونستن در کنار هم یه فیلم خوب بسازن...هر کدوم راه خودشونو میرن و این موجب گمراهی و عدم لذت ازین اثر میشه....پریشان گوست....
0
1
۹ سال پیش
هر هدیه ای یک نوع ایثار است..............عالی بود
1
h_ghorani
۹ سال پیش
ایا امکان دارد یکی از دوستان این فیلم را ازدیدگاه فلسفه وجودی نقد بفرماید
18
ahmad.noori3
۹ سال پیش
«ایثار» در این فیلم فرق دارد... همان‌طور که جنگ در این فیلم متفاوت است!
تارکوفسکی کبیر، جنگی درونی به راه انداخته که دیگر در آن دو کشور با هم نمی‌جنگند... جنگی که نبرد دو کشور بر سر مرزها جلویش کوچک است... جنگ انسان با انسان... و بالاتر از آن جنگ انسان با خودش... و در جنگ باید «ایثار» کرد تا پیروز شد!
این فیلم یکی از بهترین‌های تارکوفسکی است! کارگردانی او که سبک همیشگی‌اش را دارد، این بار با پلان-سکانس‌های بهتر از همیشه، غوغا می‌کند. میزانسن‌ها آنقدر دقیق هستند که هیچ اشکالی نمی‌توان به آن‌ها گرفت... و بازی‌ها... و نگوییم بازی... که انگار همه چیز در واقعیت اتفاق می‌افتد...!
14
karimi.sajad
۱۰ سال پیش
خدایا! تو را به خود نزدیک می یابم. احساس می کنم که دست بر سرم نهاده ای. آرزو می کنم که دنیایت را چنان ببینم که تو آفریده ای ، و انسان را چنان که تو خواسته ای. دوستت دارم و هیچ چیز از تو نمی خواهم... . (۱۰ فوریه ۱۹۷۹ / آندره تارکوفسکی) ... ایثار وصیت نامه هنری تارکوفسکی‏... تارکوفسکی تنها راه نجات بشریت را همین میداند. ایمان و نشانه ی آن، یعنی ایثار...
37
1
۱۰ سال پیش
در تاریخ سینما کسی رو نمیشناسم که به اندازه تارکوفسکی مورد تمجید کارگردان هایی قرار گرفته باشه که خود اونها در زمان خودشون بزرگترین هنرمندان سینما شناخته میشدند. پاراجانف.برگمان.ولز.برسون.آنتونیونی.رنوا.ویگو و بسیاری دیگه که اگه بخوام بگم باید کل صفحه رو پر کنم!!! وباز هم سراغ ندارم کارگردانی رو که بر نسل های بعد از خودش یعنی کسانی که الان به عنوان بزرگترین فیلمسازان زنده دنیا مطرح هستند تاثیر بذاره و همه اونها تمجید کنندگان تارکوفسکی باشند. هانکه.فون تریه.سوخوروف.لینچ.بلاتار.زویاگینتسف.کاستاریکا.جارموش.ون سنت.جیلان.مالیک.کوریسماکی.فرارا.روی اندرسون و خیلی های دیگه که الان باز هم نمیشه براتون کامل لیستشون روبنویسم. تعداد معدودی از شاگردان مکتبش هستند. یعنی کسی اگه این اسم ها رو دید و باز در عظمت استاد تارکوفسکی شک کرد یا دیوانه ست یا مخاطب حرفه ای سینما نیست! وگرنه این همه اسم حول محور یک کارگردان مغز آدم رو میپاشونه از هم! که این تارکوفسکی کیست که عالمی دیوانه اوست!؟
8
abzianpayam
۱۰ سال پیش
رسالت استاد در این فیلم پیامبر گونه ست.....
18
mohasanak
۱۰ سال پیش
دوستان فرهیخته و عزیزم بهتر از بنده حقیر میدانند که اباطیل درباره هنرمندان اصیل و ماندگاری مانند تارکوفسکی و برگمان نه بعید است و نه جدید.
1
redscorpion77tin
۱۰ سال پیش
قربانی
7
iman mehrzad
۱۰ سال پیش
قاب های تارکوفسکی می تونند به تنهایی یه تابلوی نقاشی بسیار زیبا باشن
83
edris.sarani
۱۰ سال پیش
سینما با شکوه ترین و مهم ترین هنر است هر چند که هنوز در حال پرداخت تاوان گناه اصلی خودش یعنی زاده شدن در این بازار به عنوان یک کالای مصرفی است. آندری تارکوفسکی
2
faramarz
۱۰ سال پیش
بهترین فیلمی که از تارکوفسکی دیدم این فیلم بود هر چی از فیلم نوستالژیای این کارگردان بدم اومد از این فیلم لذت بردم و خوشم اومد وصیتنامه هنری تارکوفسکی به نظرم فوق العادس
1
m1991g
۱۰ سال پیش
فیلم سنگین و تفریبا نسبت به بقیه فیلماش به نظرم کسل کننده تر بود.از نظر خودم چیزی که در سطح اول در فیلم واسم چشمگیر بود نقدی بود که به انسان دوره مدرن که اسیر صنعتی شدن و زندگی ماشینی شهری شده و در عوض خود واقعی خودشو تو این هیاهو گم کرده و در مقابل رفاه ظاهری واسه خودش معضلات بسیار ایجاد کرده و در این بین درمانده ست.در واقع شاید عمده پیام فیلم رو میشه از همون نیم ساعت اول فیلم تو دیالوگ الکساندر و اتو و همین طور در ادامه مونولوگ الکس زیر اون درخت پی برد. در ضمن برداشت های طولانی این فیلم واقعا چشمگیر بود و فک کنم دستاورد بزرگی به خصوص واسه بازیگره!
1
gzngsarmadi
۱۱ سال پیش
سلام، وقتی روی فیلم های قدیمی کلیک میکنم دانلود نمی شود
2
saeeddada11
۱۱ سال پیش
فیلمی بسیار زیبا و مملو از تکنیک های بالای سینمایی و موضوعی سنگین.
گفته میشه که برخی از آثار تارکوفسکی تحت تأثیر اشعار مولانا ساخته شده، بخصوص در فیلم ایثار (همین فیلم) این امر بیشتر دیده میشه که به مسئله فنا اشاره داره.
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
کامنتا همه فلسفی بود بالاخره نفهمیدم دان کنم یا نه
شاهکار .روح را قلقلک می دهد.
همه چیز در زندگی آدم های فیلم گویا رو به راه است و می خواهند برای تولدی(ورود انسانی به جهان)جشن بگیرن(!!!!!) که با شنیدن خبر جنگی یا بمبی هسته ای ,اوضاع به کل عوض میشه-مثل رنگ فیلم.
فیلم به نوعی داره با مضمون دور از دسترس-نه دور از ذهن-آخر الزمان و نابودی کل زمین و اتفاقی خارق العاده به اوضاع بشر مدرن می پردازه. الکساندر و اوتو با داشته های فلسفی شون اونقدر سرنوشت انسان روی زمین را تیره و تیار ئ تباه می دیدن که با تلنگر فیلم(همان خبر)مستقیم به باور مذهبی ایمانی و خرافاتی دست می زدنن که به نظرم باید برای ارتباط قوی تر بعضی از مفاهیم و سخنان اصلی فیلسوفانی مثل مارکس و وبر را دونست.
در کل این فیلم غوطه خوردن و جست و جو از طریق فلسفه و مباحث اگزیستاسیالیسم؛یا از راهی دیگه تمسک به روان شناسی و جامعه شناسی و این گونه علم های نظری و والا ی زاده ی قرن بیستم یا پناه بردن به دین و خرافه و اسطوره و سحر و جادو را برای تاویل و معنی بخشیدن به سوال های بودن و جایگاه انسان بر زمین نشون میده.
و در آخر الکساندر,انسان مدرن و آگاهی که دیوانه شد و آتش زد و به آتش کشیده شد.
فیلم با محتوایی هست اما با احترام , از فضای و رنگ و بوی فیلم هرچند که اقتضا هم می کرد نوع ساختش,خوشم نیومد اما فیلم بااحترامی برام می مونه. به طور مثال می تونم بگم عاشق فیلم هایی مثل گردش روسی-خواب زمستانی یا اسب تورین ام اما این فیلم جدا از معنای بالاش,برام به هیچ وجه جذاب نبود. در هر صورت امیدوارم تجربه ی خوبی باشه براتون دیدن این فیلم معنا گرای روسی.
بهترین کارگردان تاریخ سینما
این فیلم رو ۲۳ سال پیش دیدم. (عجب عمر نوحی دارم من)* تلویزیون پخش کرد با نود در صد سانسور. یداستانش یادم مونده بود. همیشه تو ذهنم بود یه بار دیگه این فیلم رو ببینم. غافل از آنکه یار در خانه است. این فیلم رو روی کامپیوترم داشتم ولی امشب که بعد یه سال دیدم فهمیدم این همان فیلمیست که مدتها ذهنم رو مشغول کرده بود.
ناگفته نماند تلویزیون از دل این فیلم یه فیلم جدید ساخته بود ....
غم نامه تاریخ سینما...قطعا مرگ تارکوفسکی بزگترین فاجعه تاریخ سینما بود.
فیلم خوبی نیست...هر چند چنتایی سکانس عالی(بویژه مستقلا سکانس پایانی)...مناظر چشم نواز....دیالوگ ها و ارجاعات روشنفکرانه( که همگی شاخصه و امضای تارکوفسکی رو دارن)...و نیز پاسیون به روایت متای قدیس باخ بزرگ ....رو داره ولی هیچ کدام اینها پیوستگی ندارن یعنی نتونستن در کنار هم یه فیلم خوب بسازن...هر کدوم راه خودشونو میرن و این موجب گمراهی و عدم لذت ازین اثر میشه....پریشان گوست....
هر هدیه ای یک نوع ایثار است..............عالی بود
ایا امکان دارد یکی از دوستان این فیلم را ازدیدگاه فلسفه وجودی نقد بفرماید
«ایثار» در این فیلم فرق دارد... همان‌طور که جنگ در این فیلم متفاوت است!
تارکوفسکی کبیر، جنگی درونی به راه انداخته که دیگر در آن دو کشور با هم نمی‌جنگند... جنگی که نبرد دو کشور بر سر مرزها جلویش کوچک است...
جنگ انسان با انسان... و بالاتر از آن جنگ انسان با خودش...
و در جنگ باید «ایثار» کرد تا پیروز شد!
این فیلم یکی از بهترین‌های تارکوفسکی است! کارگردانی او که سبک همیشگی‌اش را دارد، این بار با پلان-سکانس‌های بهتر از همیشه، غوغا می‌کند. میزانسن‌ها آنقدر دقیق هستند که هیچ اشکالی نمی‌توان به آن‌ها گرفت...
و بازی‌ها... و نگوییم بازی... که انگار همه چیز در واقعیت اتفاق می‌افتد...!
خدایا! تو را به خود نزدیک می یابم.
احساس می کنم که دست بر سرم نهاده ای.
آرزو می کنم که دنیایت را چنان ببینم که تو آفریده ای ، و انسان را چنان که تو خواسته ای.
دوستت دارم و هیچ چیز از تو نمی خواهم... .
(۱۰ فوریه ۱۹۷۹ / آندره تارکوفسکی)
...
ایثار وصیت نامه هنری تارکوفسکی‏...
تارکوفسکی تنها راه نجات بشریت را همین میداند. ایمان و نشانه ی آن، یعنی ایثار...
در تاریخ سینما کسی رو نمیشناسم که به اندازه تارکوفسکی مورد تمجید کارگردان هایی قرار گرفته باشه که خود اونها در زمان خودشون بزرگترین هنرمندان سینما شناخته میشدند.
پاراجانف.برگمان.ولز.برسون.آنتونیونی.رنوا.ویگو و بسیاری دیگه که اگه بخوام بگم باید کل صفحه رو پر کنم!!!
وباز هم سراغ ندارم کارگردانی رو که بر نسل های بعد از خودش یعنی کسانی که الان به عنوان بزرگترین فیلمسازان زنده دنیا مطرح هستند تاثیر بذاره و همه اونها تمجید کنندگان تارکوفسکی باشند.
هانکه.فون تریه.سوخوروف.لینچ.بلاتار.زویاگینتسف.کاستاریکا.جارموش.ون سنت.جیلان.مالیک.کوریسماکی.فرارا.روی اندرسون و خیلی های دیگه که الان باز هم نمیشه براتون کامل لیستشون روبنویسم. تعداد معدودی از شاگردان مکتبش هستند.
یعنی کسی اگه این اسم ها رو دید و باز در عظمت استاد تارکوفسکی شک کرد یا دیوانه ست یا مخاطب حرفه ای سینما نیست! وگرنه این همه اسم حول محور یک کارگردان مغز آدم رو میپاشونه از هم! که این تارکوفسکی کیست که عالمی دیوانه اوست!؟
رسالت استاد در این فیلم پیامبر گونه ست.....
دوستان فرهیخته و عزیزم بهتر از بنده حقیر میدانند که اباطیل درباره هنرمندان اصیل و ماندگاری مانند تارکوفسکی و برگمان نه بعید است و نه جدید.
قربانی
قاب های تارکوفسکی می تونند به تنهایی یه تابلوی نقاشی بسیار زیبا باشن
سینما با شکوه ترین و مهم ترین هنر است هر چند که هنوز در حال پرداخت تاوان گناه اصلی خودش یعنی زاده شدن در این بازار به عنوان یک کالای مصرفی است.
آندری تارکوفسکی
بهترین فیلمی که از تارکوفسکی دیدم این فیلم بود
هر چی از فیلم نوستالژیای این کارگردان بدم اومد از این فیلم لذت بردم و خوشم اومد
وصیتنامه هنری تارکوفسکی به نظرم فوق العادس
فیلم سنگین و تفریبا نسبت به بقیه فیلماش به نظرم کسل کننده تر بود.از نظر خودم چیزی که در سطح اول در فیلم واسم چشمگیر بود نقدی بود که به انسان دوره مدرن که اسیر صنعتی شدن و زندگی ماشینی شهری شده و در عوض خود واقعی خودشو تو این هیاهو گم کرده و در مقابل رفاه ظاهری واسه خودش معضلات بسیار ایجاد کرده و در این بین درمانده ست.در واقع شاید عمده پیام فیلم رو میشه از همون نیم ساعت اول فیلم تو دیالوگ الکساندر و اتو و همین طور در ادامه مونولوگ الکس زیر اون درخت پی برد.
در ضمن برداشت های طولانی این فیلم واقعا چشمگیر بود و فک کنم دستاورد بزرگی به خصوص واسه بازیگره!
سلام، وقتی روی فیلم های قدیمی کلیک میکنم دانلود نمی شود
فیلمی بسیار زیبا و مملو از تکنیک های بالای سینمایی و موضوعی سنگین.
گفته میشه که برخی از آثار تارکوفسکی تحت تأثیر اشعار مولانا ساخته شده، بخصوص در فیلم ایثار (همین فیلم) این امر بیشتر دیده میشه که به مسئله فنا اشاره داره.