این دومین کامنت من برای این فیلمه.کامنت اولم paste copy بود اما این کامنت نظر خودمه. راستش یه ربع اول این فیلم رو که دیدم تصمیم گرفتم دیگه ادامه ش رو نبینم ولی اونقدر فیلم خوبی بود که موفق نشدم و تا آخر دیدم . نمیخواستم ببینمش به این دلیل که فیلم دردناکی بود بخصوص برای من که نزدیک ترین دوستم به خاطر اعتیاد به مواد مرد و من از نزدیک شاهد آب شدن بهترین دوستم بودم و کاری ازم ساخته نبود . فیلم عجیبی بود نه به خاطر پرداختن به چنین سوژه ای و نه به خاطر بازی های عالی ش ، عجیب بود چون تمام افکار و رفتار یک معتاد رو به خوبی نشون میداد،،، جایی از فیلم دان برنم داره با صاحب کافه مشروب فروشی صحبت میکنه و میگه :( گاهی شب و روز رو گم میکنم ) و خاطرم هست که دوستم یه بار به من گفت که بارها شده که شب و روز رو گم کرده ... و دقیقا مثل شخصیت اول این فیلم دوست منم از طرفی با تمام وجود میخواست نجات پیدا کنه ولی از طرف دیگه با تمام وجود میخواست اطرافیانش رو گول بزنه. حرف زدن در این مورد ساده ست و شنیدنش ساده تر ، ولی امیدوارم هرگز شاهدش نباشید ...
2
babakkhosravi12
۸ سال پیش
دان برنم (میلاند) نویسنده دائمالخمری است که خلاقیتاش را از دست داده است. در یک تعطیلی آخر هفته که برادر همخانهاش، ویک (تری)، به سفر رفته، کشمکش برنم با اعتیادش، اوج میگیرد و باعث سرگردانی کابوسوار او میشود. سر آخر، و با دلگرمیهای محبوبهاش، هلن (وایمن)، او اراده ترک نوشخواری را در خود مییابد. ٭ این نخستین اثر هالیوودی بود که بهطور جدی به الکلیسم میپرداخت و بیان صریحش، با توجه به سانسور وقت دردسر آفرین شد. لحن و سبک بصری فیلم از رآلیسم اجتماعی دهه ۱۹۴۰ تا اکسپرسیونیسم هذیانی در نوسان است. بدبینی یأسآمیز و منفعلانه بزنم (با بازی قدرتمند میلاند که پیشتر صرفاً در کمدیها و رمانسهای سبک ظاهر میشود) که حتی با آن تحول مشکوک پایانی هم حل و فضل نمیشود ، فضای دلمرده و تیرهو تار نیویورک وایلدر را کامل میکند. فیلم وجههای جدیدی از استعداد وایلر را نشان داد.
26
meshkibaf1344
۸ سال پیش
نقد فیلم شخصیت اول خیلی خوب پرداخت شده و نوع بازی و فیلمنامه خیلی خوب یک آدم معتاد به مشروبات الکلی را برای ما باور پذیر می کند و ما رو به دان بیرنام نزدیک می کند فقط تنها مشکل اینجاست که اصلا دو تا دان بیرنامی که خودش میگه که یکی نویسنده است و دیگری معتاد اثلا در نمی یاد و این جمله یکم به فیلم سنگینی می کنه و نقصی هم به شخصیت وارد می کند. به نظرم علت مشروب خوار شدن دان رو وایلدر خیلی دیر به ما میگه و حتی موقعی هم که میگه نه باور پذیر است و نه در فرم پرداخت درستی پیدا می کند بلکه باید ما مفروض بگیریمش.به نظرم این جا می تونه پاشنه آشیل فیلم باشد چرا که یک آدم نابغه به یک آدم دائم الخمر تبدیل شده و این هنوز در فیلم توجیه نشده است. آخر فیلم هم به نظرم زیاد خوب تموم نمی شه و پایان بندی فیلم بسیار شل اجرا شده است چرا که بعد از اون همه مشکلاتی که ما با دان در فیلم در واقع جلو رفتیم چگونه میتونه یک ماشین تایپ همه چیز را تغییر دهد.البته باید گفت حتی او ماشین تایب هم تاثیرگذاریش در فیلم زیاد خوب از کار درنیامده است چرا که حتی موقعی که آن را می خواهد بفروشد حسی در ما برانگیخته نمی شود. شاید تنها نکته مثبت فیلم این است که وایلدر خیلی خوب می توان یک انسان معتاد به مشروب را به تصویر بکشد وگرنه تماما فیلم چنگی به دل نمی زند.
1
djawad
۹ سال پیش
بهترین فیلم بیلی وایلدر ... بدون شک
0
reza.hamedmoghadam
۹ سال پیش
من که ازدیدنش لذت بردم
0
alizareiee
۹ سال پیش
یه فیلم متوسط رو به خوب...
1
j_sh82
۱۰ سال پیش
برنده نخل طلایی جشنواره فیلم کن
6
amin.asadi.n.y
۱۰ سال پیش
بیلی وایلدر استاد فیم های نو آر هست !!! از فیلم سانست بلوار گرفته تا فیلم غرامت مضاعف و این فیلم !!! کلا استاد فیلم های سیاه هست ...!
3
masoodmahmoodvand
۱۰ سال پیش
حتما ببینید .بیلی وایلدر کبیر یه فیلم انسانی و ارزشمند ساخته
4
darius1364
۱۱ سال پیش
عالیه این فیلم این بیلی وایلر اصلا با ملت شوخی نداره
فیلمی است بسیار تلخ این فیلم. دوسش دارم.
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
این دومین کامنت من برای این فیلمه.کامنت اولم paste copy بود اما این کامنت نظر خودمه. راستش یه ربع اول این فیلم رو که دیدم تصمیم گرفتم دیگه ادامه ش رو نبینم ولی اونقدر فیلم خوبی بود که موفق نشدم و تا آخر دیدم . نمیخواستم ببینمش به این دلیل که فیلم دردناکی بود بخصوص برای من که نزدیک ترین دوستم به خاطر اعتیاد به مواد مرد و من از نزدیک شاهد آب شدن بهترین دوستم بودم و کاری ازم ساخته نبود . فیلم عجیبی بود نه به خاطر پرداختن به چنین سوژه ای و نه به خاطر بازی های عالی ش ، عجیب بود چون تمام افکار و رفتار یک معتاد رو به خوبی نشون میداد،،، جایی از فیلم دان برنم داره با صاحب کافه مشروب فروشی صحبت میکنه و میگه :( گاهی شب و روز رو گم میکنم ) و خاطرم هست که دوستم یه بار به من گفت که بارها شده که شب و روز رو گم کرده ... و دقیقا مثل شخصیت اول این فیلم دوست منم از طرفی با تمام وجود میخواست نجات پیدا کنه ولی از طرف دیگه با تمام وجود میخواست اطرافیانش رو گول بزنه.
حرف زدن در این مورد ساده ست و شنیدنش ساده تر ، ولی امیدوارم هرگز شاهدش نباشید ...
دان برنم (میلاند) نویسنده دائمالخمری است که خلاقیتاش را از دست داده است. در یک تعطیلی آخر هفته که برادر همخانهاش، ویک (تری)، به سفر رفته، کشمکش برنم با اعتیادش، اوج میگیرد و باعث سرگردانی کابوسوار او میشود. سر آخر، و با دلگرمیهای محبوبهاش، هلن (وایمن)، او اراده ترک نوشخواری را در خود مییابد.
٭ این نخستین اثر هالیوودی بود که بهطور جدی به الکلیسم میپرداخت و بیان صریحش، با توجه به سانسور وقت دردسر آفرین شد. لحن و سبک بصری فیلم از رآلیسم اجتماعی دهه ۱۹۴۰ تا اکسپرسیونیسم هذیانی در نوسان است. بدبینی یأسآمیز و منفعلانه بزنم (با بازی قدرتمند میلاند که پیشتر صرفاً در کمدیها و رمانسهای سبک ظاهر میشود) که حتی با آن تحول مشکوک پایانی هم حل و فضل نمیشود ، فضای دلمرده و تیرهو تار نیویورک وایلدر را کامل میکند. فیلم وجههای جدیدی از استعداد وایلر را نشان داد.
نقد فیلم
شخصیت اول خیلی خوب پرداخت شده و نوع بازی و فیلمنامه خیلی خوب یک آدم معتاد به مشروبات الکلی را برای ما باور پذیر می کند و ما رو به دان بیرنام نزدیک می کند فقط تنها مشکل اینجاست که اصلا دو تا دان بیرنامی که خودش میگه که یکی نویسنده است و دیگری معتاد اثلا در نمی یاد و این جمله یکم به فیلم سنگینی می کنه و نقصی هم به شخصیت وارد می کند.
به نظرم علت مشروب خوار شدن دان رو وایلدر خیلی دیر به ما میگه و حتی موقعی هم که میگه نه باور پذیر است و نه در فرم پرداخت درستی پیدا می کند بلکه باید ما مفروض بگیریمش.به نظرم این جا می تونه پاشنه آشیل فیلم باشد چرا که یک آدم نابغه به یک آدم دائم الخمر تبدیل شده و این هنوز در فیلم توجیه نشده است.
آخر فیلم هم به نظرم زیاد خوب تموم نمی شه و پایان بندی فیلم بسیار شل اجرا شده است چرا که بعد از اون همه مشکلاتی که ما با دان در فیلم در واقع جلو رفتیم چگونه میتونه یک ماشین تایپ همه چیز را تغییر دهد.البته باید گفت حتی او ماشین تایب هم تاثیرگذاریش در فیلم زیاد خوب از کار درنیامده است چرا که حتی موقعی که آن را می خواهد بفروشد حسی در ما برانگیخته نمی شود.
شاید تنها نکته مثبت فیلم این است که وایلدر خیلی خوب می توان یک انسان معتاد به مشروب را به تصویر بکشد وگرنه تماما فیلم چنگی به دل نمی زند.
بهترین فیلم بیلی وایلدر ...
بدون شک
من که ازدیدنش لذت بردم
یه فیلم متوسط رو به خوب...
برنده نخل طلایی جشنواره فیلم کن
بیلی وایلدر استاد فیم های نو آر هست !!!
از فیلم سانست بلوار گرفته تا فیلم غرامت مضاعف و این فیلم !!!
کلا استاد فیلم های سیاه هست ...!
حتما ببینید .بیلی وایلدر کبیر یه فیلم انسانی و ارزشمند ساخته
عالیه این فیلم این بیلی وایلر اصلا با ملت شوخی نداره
فیلمی است بسیار تلخ این فیلم. دوسش دارم.